ดื่มด่ำรสชาติมาร์ตินี
1405 Words
คนที่ดื่มเหล้าเหมือนน้ำเปล่าอย่างธามไทต่อให้ดื่มหมดขวดก็ไม่มีทางเมาหรอก ซ้ำร้ายถ้าเขากรึ่มเมื่อไหร่ เขาคงหาทางรังแกฉันจนเช้าแน่
“ไม่ไหวแล้วเหรอ”
“อืม”
ทำท่าเหมือนจะใจดีแต่มือกลับโอบรัดรอบเอวฉันแน่น เขาปรายตามองใบหน้าฉันแล้วรูดกระโปรงออกทางศีรษะฉันไม่พูดไม่จา
นิ้วมือของธามไทเกลี่ยไรผมฉันทัดหู กระซิบเสียงพร่าที่ทำให้ฉันขนลุกซู่
“ทั้ง ๆ ที่ปกติเธอคงนั่งเทียนกระแทกควxฉันแล้วนี่นา”
“หุบปากนะ” ฉันยกมือปิดปากเขาเมื่อคำหยาบหลุดออกจากปาก บ่งบอกว่าเขากำลังเมาแล้วจากมาร์ตินีที่ฉันร้องขอ รสชาติขมในลำคอแต่กลับหวานยามกลืนลงไปมอมเมาเราทั้งคู่
ทำไมมันไม่ลดขนาดลงเลยนะ
แต่กลับตั้งตรงดึงดันกระดกอยู่ในตัวฉัน ความรู้สึกที่กำลังหายไปเริ่มเกิดขึ้นใหม่อีกแล้ว ฉันกลืนน้ำลายเอื๊อกเหลือบมองดวงตาเขาที่ยังจ้องฉันไม่เลิก ผมสีเข้มของเขาเป็นทรงเดิมมาหลายปีตั้งแต่ฉันเจอเขาครั้งแรก สีหน้าดุ ๆ ของเขาโหดขึ้นเมื่อไม่ยิ้ม แต่ต่อหน้าฉันกลับเหมือนซาตานเจ้าเล่ห์ที่หาทางรังแกฉันเสมอ
ธามไทเป็นมาเฟียที่ทำธุรกิจมืดหลายอย่าง ความรวยร้ายกาจและหน้าตาเหลือร้ายของเขาควรจะหาผู้หญิงดี ๆ ได้มากมายด้วยซ้ำ แต่ทำไมต้องมาจมปลักอยู่กับฉันก็ไม่เข้าใจ
ฟุบ
“นะ...นี่!” ฉันเรียกเขาเสียงสั่นเมื่อริมฝีปากที่คลี่ยิ้มประกบเข้าที่ทรวงอกนุ่ม สองมือขยำทั้งสองเต้าราวกับประกาศว่ามันทั้งหมดเป็นของเขา “อย่า…พอแล้ว”
“ปากบอกพอแล้ว แต่ข้างล่างนี่ตอดไม่หยุด อยากให้พอจริงเหรอ”
ตับ ๆ
“มัน...อื้อออ”
“ฉันไม่เชื่อหรอก” มุมปากเขากระตุก
ก่อนฉันจะรู้สึกเสียใจเมื่อเผลอไผลไปกับรอยยิ้มของเขา ร่างสูงจับท่อนเอวฉันขยับไปบนตัก กลืนกินตัวตนเขาด้วยจังหวะช้าเนิบ เสียงครางกระหึ่มของธามไททำให้ฉันรู้ว่าไม่สามารถหนีรอดได้
“เธอชอบท่านี้”
“คุณมัน...”
“โรคจิตเหรอ? เธอต่างหาก” เขาหัวเราะเยาะทำใบหน้าฉันแดงก่ำไปด้วยความอายเมื่อไม่อาจจะปฏิเสธได้
ต่อให้เกลียดเขามากแค่ไหน แต่เซ็กซ์ที่เขาปรนเปรอมันรู้สึกดีจนฉันหยุดร่างกายไม่ได้
“ขอฉันบ้างได้ไหมคะ” เสียงฉันยานยืดลงจากปกติ
“เชิญ”
ฉันยกขวดเหล้าขวดเดิมกระดกลงคออึกใหญ่ แล้วส่งคืนให้เขาบ้าง เราสองคนผลัดกันดื่มไปมาจากขวดเดียวกัน กว่าจะรู้ตัวอีกทีริมฝีปากที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้าก็คลอเคลียกัน ลิ้นของฉันยื่นออกไปหาเขาโดยไม่รู้ตัว
เราดูดเรียวลิ้นของกันและกันด้วยความละโมบ ตะโบมจูบพัลวันเกี่ยวกันอย่างไร้ยางอาย ฉันขยับเอวที่เสียวซ่านกลืนกินแก่นกายของธามไทครั้งแล้วครั้งเล่า ยิ่งเมายิ่งรุนแรง เสียงแก้มก้นอวบอัดกระแทกลงบนตักที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามรุนแรงขึ้นกลบเสียงหายใจ
“เฮือกกอ๊า อื้อออออ”
“อื้มมมม”
พั่บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
“อ๊ะ! อ๊ะ ๆ ๆ อื๊ออออออ จะแตกแล้ว จะแตกอีกแล้ว” ฉันพึมพำขณะที่มือยังเกี่ยวลำคอหนาไว้แน่น
เอวถูกเขาจับตอกลงบนกลางตัวระรัว ฉันได้แต่เงยหน้าร้องครางระบายความรู้สึกแปลกประหลาด ที่ไหลออกมาท่วมท้นในดวงตาของฉันและเขา ธามไทเงยหน้ากัดฟันกรอด เมื่อแก่นกายเขาร้อนผ่าวและยังเพิ่มจังหวะเด้งสะโพกรุนแรงขึ้น
พั่บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
“อ้าาาา ลึกชะมัด” เขาห่อปากสูดเบา ๆ กระชับเอวฉันให้กระแทกลงซ้ำ ๆ
ทั้งเหนื่อยและเสียววาบในท้อง
แข้งขาอ่อนแรงจนไม่รู้ว่าสะโพกที่ขยับขึ้นขยับลง เกิดจากฉันที่กำลังโยกบนตักธามไทอย่างไม่ลืมหูลืมตา หรือเกิดจากฝ่ามือเขากันแน่
ตับ!!!
“กรอด อ้าาาาาาา”
พรวดดดด
“อ๊ะ!”
น้ำรักอุ่นวาบฉีดพุ่งเข้าในกายฉันอย่างรุนแรง เขากัดฟันตอกแก่นกายเข้าไปซ้ำ ๆ ก่อนกดแช่มันไว้ภายใน ปล่อยให้ความอุ่นปกคลุมร่างกายของฉันไว้ ขณะที่ริมฝีปากเรายังไม่อาจผละออก สักพักฉันก็รู้สึกถึงความวาบหวามอุ่นไปทั่วทั้งหน้าท้องน้อย ก่อนจะปล่อยอารมณ์กระตุกสั่นกอดก่ายกับธามไท
ปล่อยให้น้ำรักไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
“ทำไมไม่เก็บมันไว้ดี ๆ ฮึ”
แค่เห็นรอยยิ้มนั้นฉันเองก็หลบสายตาวูบด้วยความกระดากอาย เขามันหน้าด้าน ฝ่ามือของเขาลูบไล้ตัวฉันแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอย่างเต็มที่ ไฟราคะที่ควรจะดับลงสว่างวูบอีกครั้งเมื่อเขามองมา
“ไม่นะ...ฉันไม่ไหวแล้ว”
“เธอไหวอยู่แล้วแก้มใส”
“คุณธาม...อ๊ะ” ฉันร้องเรียกชื่อเขา ยังไม่ทันได้ยืนดีฤทธิ์มาร์ตินีที่มอมเมาก็สั่งให้ฉันร่วงลงบนพื้น ใบหน้าฉันแนบอยู่บนตักเขา
“ทำความสะอาดมันหน่อยดีไหม มันเลอะแบบนี้ฉันจะทำยังไง”
“อึก อื้ออออ”
ปลายคางฉันถูกกระชากเข้าไปหาแก่นกายใหญ่โตของเขา ก่อนมันจะถูกสอดเข้ามา คราบคาวจากน้ำรักของเขาคละคลุ้งในปากทำให้ฉันเกือบสำรอก
“เร็วเข้าหรืออยากให้ฉันจบงานแต่งที่เธอใฝ่ฝันดี เจ้าชายอย่างมันเชียวนะ” ธามไทหัวเราะเบา ๆ แล้วหลับตาพริ้มรับการตอบสนองจากฉัน ริมฝีปากบอบบางครอบลงบนความใหญ่โตจนแน่นคับโพรงปาก
“อ๊าปากเธออุ่นชะมัด”
“อื้อออ”
บ๊วบบบ
ฉันดูดกลืนความใหญ่โตไว้เต็มปาก ก่อนจะสำลักออกมา เสียงไอโขลกทำให้คนที่นั่งอยู่ยิ้มเอ็นดู ดันนิ้วเข้ามาในปากฉันแทน ก่อนละเลงเล่นจนกว่าจะพอใจ
“น่าจะชินได้แล้ว”
“ไอ้อีอาง (ไม่มีทาง)”
“เรามาแลกเปลี่ยนกันอีกรอบไหมแก้มใส” ธามไทเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าขณะที่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนริมฝีปาก
เขากำลังคิดจะทำอะไรบ้า ๆ อีก
“มานี่สิ”
“บอกข้อตกลงของคุณมาก่อน”
ข้อมือฉันถูกกระชากขึ้นไปบนโซฟาอีกครั้ง พร้อมกับสิ่งที่ควรจะสงบผงาดขึ้นมาดุนดันสะโพก ขนในกายลุกซู่เมื่อหมากเกมนี้กลายเป็นฉันที่แพ้อีกครั้ง
เขากดสะโพกลงบนตัก แล้วดึงใบหน้าฉันให้หันเข้ามาหาตัว
“ถ้าคืนนี้เธอทำให้ฉันพอใจได้ ฉันจะบอกทุกอย่างเลยดีไหม เรื่องที่ทำไมไอ้เจ้าชายนั่นอยากจะล่มงานแต่งเจ้าหญิงจอมปลอมอย่างเธอ”
“เขาไม่ได้...”
“อย่าโกหก ฉันจะช่วยเธอก็ได้หรือไม่ช่วยดีนะ ฉันไม่ได้ไม่เสียอยู่แล้วนี่”
“อะ...อื้อออ” นิ้วมือเขาบดขยี้ความสาวของฉัน ทำให้สติที่กำลังจะกลับคืนมามลายหายไปอีกครั้ง ก่อนจะอ้าปากร้องครางประท้วงนิ้วมือที่สอดเข้ามาในปาก “อื้อออ”
“ทำให้ฉันพอใจสิแก้มใส”
ตุบ!
สิ้นเสียงกระซิบร่างเปลือยเปล่าของฉันก็ถูกโยนลงบนโซฟาอีกครั้ง แผ่นอกร้อนของธามไททาบทับลงมาแล้วหายออกไป เหลือเพียงสัมผัสที่กึ่งกลางตัว ซึ่งกำลังจะแยกออกจากกันด้วยแก่นกายของเขา
สวบบบบ
“อ๊าาา”
“ทำให้ฉันพอใจ แล้วฉันจะให้รางวัลเด็กดี”
เขาย้ำอีกครั้งก่อนที่ร่างฉันจะปวดร้าวราวถูกแยกออกจากกันโดยสมบูรณ์ เสียงครางลั่นผสมเสียงลมหายใจกระเส่าดังไปทั่วห้องรับแขกวีไอพี เหงื่อเม็ดแล้วเม็ดเล่าหล่นจากร่างกายฉันและเขาตลอดเกมรักเร่าร้อน เสียงเนื้อกระทบเนื้อสาดไปด้วยคราบเหงื่อกระเซ็น ฉันเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองลืมวันเวลาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ได้แต่กอดรัดร่างกำยำทอดกายรับความสุขย้ำ ๆ จนแทบกระอักตายคาอกธามไท
เขาทำฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว
ได้โปรดดดด
ได้โปรดเร็วขึ้นอีก แรงขึ้นอีกได้ไหม
ฉันไม่ไหวแล้ว
“อ๊าาา”
- Writer
