ชู้รักมาเฟีย

บทนำ

“เลื่อนไปก่อน”

มือเขาปัดสมุดแพลนเนอร์ทิ้งไม่ไยดี ไม่แม้จะเปิดอ่านสักนิดด้วยซ้ำ แค่เห็นชื่อที่ถูกตัดแปะไว้ที่หน้าสมุดเขาก็ปัดทิ้งพร้อมกับพูดคำที่ทำให้ฉันใจเสีย

เลื่อนไปก่อนหมายถึงเลื่อนงานแต่งงานเหรอ

“ถ้าพี่เฟยไม่ชอบ ให้แก้มเปลี่ยนแพลนเนอร์ไหมคะ เราไปคุยร้านใหม่ก็ได้ เดี๋ยวแก้มจะรีบหาแต่อย่าเลื่อนเลยนะคะพี่เฟย” ฉันบอกด้วยน้ำเสียงร้อนรน บังคับมือสั่นเทาให้หยิบแพลนเนอร์ที่นั่งทำมาหลายวันกลับมาไว้ตรงหน้า หลังจากหาร้านและแบบงานที่อยากได้ จนต้องอดหลับอดนอนหลายวันเพื่อมาเจอเขา พอเจอกันวันนี้พี่เฟยกลับบอกให้เลื่อนไปก่อน

“หรือพี่เฟยอยากได้แบบไหนบอกแก้มสิคะ แก้มเปลี่ยนให้พี่ได้หมดเลย”

“ไม่ต้องหรอกแก้ม” เขาตอบปฏิเสธทันที

“ทั้งชุด ทั้งสถานที่ แก้มจะเปลี่ยนเป็นแบบที่พี่เฟยชอบให้หมดเลยค่ะ แก้มตามใจพี่เฟยได้ทุกอย่างเลยนะคะแค่พี่เฟยบอกแก้มมา”

“อย่าทำตัวน่ารำคาญ บอกให้เลื่อนไปก่อนก็เลื่อนไปก่อนไงแก้มไม่เข้าใจอะไรวะ”

“แต่เราคุยกันว่าจะแต่งกลางปีหน้าไม่ใช่เหรอคะ แก้มว่าเตรียมตั้งแต่ตอนนี้...”

“ก็พี่บอกว่ายังไม่แต่งไงแก้ม!!!” เขายังคงตวาดเสียงดัง “โง่รึไงหา! ถึงเซ้าซี้ไม่เลิกแบบนี้!”

เขาลุกหนีไปแล้ว

“พี่เฟยคะ ฟังแก้มก่อนสิคะ”

“หาทางกลับเองละกันพี่ไม่ว่างไปส่ง มีธุระ แล้วก็เลิกทำเรื่องโง่ ๆ แบบนี้สักทีลบโพสต์ด้วย” พี่เฟยบอกฉันด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ก่อนจะเดินออกไปจากร้านทิ้งให้ฉันนั่งอึ้งกับสิ่งที่ได้ยินอยู่กับที่ แต่จะปล่อยให้เป็นแบบนี้จริง ๆ เหรอ ฉันก้าวเท้าตามเขาออกไปหน้าร้านก่อนจะรีบคว้าฝ่ามือที่คุ้นเคยไว้แน่น

“พี่เฟยเป็นอะไรกันแน่คะไม่พอใจอะไรแก้มรึเปล่าคะ แก้มขอโทษนะคะ พี่เฟยอย่าเลื่อนงานของเราเลยนะคะ” น้ำเสียงฉันร้อนรนร้องอ้อนวอนเขาทุกวิถีทาง ตอนที่เขาขอฉันแต่งงานฉันมีความสุขมากจนนอนไม่หลับ ไม่มีทางที่ฉันจะปล่อยโอกาสนี้หลุดลอยไป

“แก้ม!!! ต้องให้บอกจริง ๆ เหรอ เธอทำอะไรก็น่าจะรู้ตัวนะ” พี่เฟยแสยะยิ้มหันหลังเดินกลับไปขึ้นรถไม่รอคำตอบ

ทำอะไรเหรอ?

หรือว่าธามไทบอกอะไรพี่เฟยกันนะ ผู้ชายคนนั้นคงไม่ได้เล่นไม่ซื่อด้วยการหักหลังฉันใช่ไหม คิดถึงใบหน้าร้ายกาจที่ชอบแสยะยิ้มราวกับซาตานร้าย ฉันก็เบิกตากว้างจนตาถลนยกมือขึ้นปิดปากกลั้นเสียงสะอื้น ปล่อยน้ำตาไหลจากดวงตาตกลงที่ปลายเท้า

ฉันตัดสินใจเดินกลับไปที่โต๊ะท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทา และหลบสายตาเมื่อฉันมองไปรอบ ๆ ตัว ฉันสาวเท้ากลับไปที่โต๊ะรีบวางเงินและเก็บของออกจากร้านทันที ก่อนที่เสียงข้อความพร้อมแสงหน้าจอจะสว่างขึ้น

ธาม : อยู่ไหนฉันคิดถึงเธออีกแล้ว

ธาม : ออกมาหาชู้หน่อยสิ

ธาม : รีบมาล่ะ อย่าให้ฉันโมโห

เขามันบ้า!