อิทธิพัทธ์ตื่นมาตอนเช้าเขาอาสาไปส่งนาราที่โรงเรียนส่วนลดาวัลย์เขายังไม่เห็นหน้าเธอเลยตั้งแต่เช้า เดาว่าน่าจะอยู่ในห้องครัวช่วยธันยารัตน์และย่าชมทำกับข้าว เขาไม่กล้าเดินเข้าไปหากลัวใจสั่นถ้าได้เห็นริมฝีปากชมพูระเรื่อคู่นั้น รสจูบเมื่อคืนมันทำให้ใจเขาอยู่ไม่สุขคล้ายกับเด็กที่พึ่งแตกเนื้อหนุ่ม จนต้องออกมาเดินวนไปวนมารอบบ้านแบบนี้ เมื่อคืนเขารู้สึกหมือนว่าน้องชายของเขามันน่าจะกลับมาใช้งานได้เหมือนเดิมแล้ว มันทำให้คนแก่อย่างเขาตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย จนอยากจะลองใช้งานมันขึ้นมาจริงๆซะแล้ว
“จะมาบ้านนี้ทำไมไม่บอกกู ก็นึกว่าหายไปไหน ดึกๆดื่นๆยังจะขับรถอีก” นพรุจลงจากรถได้ก็เดินดุ่มๆตรงมาหาเพื่อนที่กำลังเดินชมนกชมไม้อยู่ด้านนอกตัวบ้าน อิทธิพัทธ์หันขวับมาตามเสียงแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มให้เพื่อน
“ก็กูเห็นว่ามึงหลับอยู่ไงเลยไม่อยากกวน” ปากก็แถไปเรื่อยเพื่อนจะเชื่อไม่เชื่อก็อีกเรื่องนึง
“ไม่อยากกวนหรือมึงไม่ไ
