Günaymadan

1. Bölüm

"Kızım kalk misafirler gelecek sen hala yatıyorsun." diyen anne sesiyle uyanmak günün kötü gececeğinin habercisi gibi. "Tamam anne geliyorum" diyen ben, ve hala uyuyan ruhumla güne başladık. Annem ve çok sevgili komşularımızın her ay yaptıkları günün talihlisi biziz bu ay.

Ben kimmiyim? Ayşem benim hikayemi okumaya ne dersiniz?

Annemle birlikte iki gündür yaptığımız temizlik, ikramlıklar derken canım çıkmıştı ve hala anneme yaranamadım. Zaten hiçbir zamanda yaranamamıştım.. işlerine geldikleri gibi kullanıyorlar beni. Ayşem şunu yap, Ayşem bunu yap bende tabiki itaatkar bi köle olarak her istediklerini yapıyorum. Akşama kadar misafirlere hizmet et çay getir Ayşem, bak Melahat teyzenin tabağı bitmiş tazele diyen anneme, iç sesim kök yesin kaçıncı tabagi demek yerine tamam hemen getiriyorum diyen yine ben. Merve'y le mutfağa gidip tabakları tazelerken günün bitmesi için dua etmeye başlamıştık bile. Neyseki çok şükür gün bitmiş herkes evine gitmişti. Merve'y le mutfağı toplayıp işlerimizi bitir bitirmez yatak odama geçtik.

Merve kim diyenleri duyar gibiyim, Merve benim canım kuzenim 18 yaşında lise son sınıf öğrencisi, üniversiteye hazırlanıyor. Ben mi? üniversiteyi kazanmış ama ailem seni İstanbul'lara tek başına gönderemeyiz dedikleri için, okulu dondurup evde belki insafa gelirde, babam gönderir diye bekliyorum. Hukuk kazanmışım ama neymiş tek başına olmazmış. Sanki tek benim başka şehire okumaya giden kız, ama ailem biraz tutucu. Olmaz dedimi olmaz. Benim geleceğim onların gözün de iyi birisiyle evlenip, bu evden gitmem. Okul önemli değil, ayaklarımın üstünde durmam hiç önemli değil...

Merve sen tercihlerini İstanbul yapsan belki senle birlikte benimde okumama izin verirler dedim. Merve'nin aklını çelmeyi başarmıştım, şimdi tek sorun üniversiteyi kazanmaktı. Onu da yapardı akıllı kızdı sonuçta. Bütün okul hayatım boyunca hep çalışkan öğrenci olmuştum. Çok fazla arkadaşım yoktu. Olanlarla çok fazla vakit geçiremiyordum.

Babam okul çıkışı hemen eve gelmemi istediği için, okul çıkışı hiç birşey yapamıyorduk. O yüzden sanırım, arkadaşlarımla aramda çok sıkı bağ yoktu. Hiç erkek arkadaşım da olmamıştı, olsa babam bacaklarımı kırardı herhalde. Normal arkadaşlarım içinde bile erkek yoktu. O yüzdendir sanırım erkekler hakkında çok bir fikrim yoktu. İlk başlarda teklif edenler olsa bile benim tepkimi gördükleri için uzak duruyorlar. Ama ben naptım okul bittikten sonra babamın dışarı çıkmamı neredeyse tamamen kısıltlaması sonucu, gidip telefon aldım. Kendime sanal arkadaşlar, hatta sevgililer bile yaptım. Tek eğlencem insanları sinir etmek ve anlaştığım kafa dengi kişilerle arkadaş olmaktı. Güzel sayılmazdım, en büyük özelliğim çekik gözlü olmaktı sanırım. Esmer 1.65 boy kilolu değildim ama bacaklarım gereksiz kalındı üst bedenle alt bedenimin arasında fark vardı resmen üst beden 36, alt beden 38di ve ben kendimi hiç beğenmiyorum. Küçükken de gözlerim çekik diye arkadaşlarım Japon diye dalga gecerlerdi ve ben sürekli ağlardım. Ben Japon değilim diye. Ama şimdi bakıyorum da en çok gözlerimi seviyorum sanırım. Özgüvensiz biri değilim ama gerçekleride kabul ediyorum ortalama güzellik diyebiliriz. Öğrendiğim bişi varsa oda ses tonumun güzel olmasıymış. Konuştuğum herkes aynı şeyi söylediğine göre doğrudur diye düşünüyorum. Bazen çok istiyorum sanal değilde gerçekten arkadaşlarım olsun bir şeyler paylaşalım diye, ama maalesef arkadaşlarım sanaldan öteye gitmiyor. Babamın tek haklı bir tarafı var sanırım erkeklerin beyninden çok başka yerleri çalışıyor. Muhabbetler bir süre sonra hep bel altı oluyor. İlk başta çok tuhafıma gidiyordu, utanıp telefonu kapatıyordum. Şimdi alıştım sanırım nasıl konuyu değiştireceğimi buldum, yada utanmadan onlarla öyle artı 18 muhabbet etmeyeceğimi söylüyorum. Bu sanal arkadaşların tek amacı aslında kendilerini rahatlatmak. Bir çoğu gercek hayatta bir kıza söyleyemediği kelimeleri, rahat rahat tanımadığı, görmediği kişiyle konuşmaya çalışıyor. Kimseye kızamıyorum aslında bi çoğunu arayıp rahatsız eden ben oluyorum. Sırf birileriyle konuşup muhabbet etmek için. Yoksa kafayı yerim sanırım. Aslında bir tane gercekten arkadaşım var sanırım hiç bir zaman art niyet olmadan konuşan beni anlayan ve en çok da bana kızan. Abimin yapmadığı abiliği yapıyor bana. Bazen çok arsız insanlar oluyor sürekli sapık, sapık mesajlar atıyorlar. Onların numarasını veriyorum kardeşime msj atıyormuşsun deyip tehdit edip aramalarını engelliyor.. Her seferinde de bana kızıyor yapma bilmediğin numaralara mesaj atma bir gün başına çok fena bela alacaksın diyor. Ama dinleyen kim.. Gerçekten de bir gün fena iş açacağım başıma, ama ne zaman? Sabırsızlıkla bekliyorum o günü. Aynı şehirde olduğum kimseyle konuşmuyorum denk gelsek bile farklı şehirde yaşadığımı söylüyorum. Kimseyle yüz yüze görüşemem çünkü. Aslın da babam bu kadar tutucu değildi ne zamanki abim bir kızla gelip ben evleneceğim, mecburum hamile sevgilim dedi. O zaman babamın kayışlar koptu. Kendi yetiştirdiği erkek bile böyle bir şey yapıyorsa diğerleri ne yapmaz diye düşünmeye başladı sanırım. Abimi bir ay içinde evlendirdi aman kızın hamile olduğu öğrenilmesin kız ailesine rezil olmasın diye. Peki abimler naptı evlendikten sonra biz bebeğe bakamayız çok erken diye minnacık bebeye kıyıp kürtajla aldırmışlardı. O günden sonra babam abimle görüşmüyor. Abim annemi arayıp onla görüşüyor, benlede çok bir bağımız yok sanırım. Küçüklüğümden beri sadece işi düştüğünde sevgi gösterirdi sonrasında hep yoktum onun hayatında. Çok özenirdim abileriyle gezenlere istediklerini yaptırmak için nazlananlara. Biz hiç öyle olmadık hep bir mesafe vardı aramızda. Bazen çok isterdim abim yerine keşke ablam olsaydı, onla böyle olmazdık herhalde beni anlar korur en önemlisi severdi beni diye.

Amasya'nın küçük bi mahallesinde yaşıyoruz doğduğumdan beri aynı ev, iki katlı bahçeli bir evde yaşıyoruz. Tek güzel vakit geçirdiğim yer bahçemiz. Yazları Merve'yle bütün günü burada geçiriyoruz. O benim gibi değil amcam onu sıkmıyor, istediği gibi geziyor arkadaşlarıyla. Ama sırf ben üzülmeyim, yalnız kalmayım diye benle geçiriyor günlerinin çoğunu. Aramızda bir yaş olduğu için onun okul bu sene bitecek.

En büyük hayalımız Sagopa Kajmer konserine gitmek. İkimizde çok seviyoruz şarkılarını. Aslında en çok yaptığım şey müzik dinlemek her tür müziği severim ama s**o nun yeri ayrı sanırım bende çok ayrı.