Okul başlayalı bir ay oldu ve biz artık alışmıştık buraya. Merve'yle birlikte her gün okula gidip, geliyoruz. Aynı okul, aynı sınıf başka kimseye ihtiyacımız yok. Zaten çok arkadaş canlısı biri değilim. Benim olayım sanalmış bir kez daha anladım. Ama Merve benim tam tersim her ortamda kendini belli eder ve hemen arkadaşlık kurar. Dersten çıkıp kafeterya ya oturduk birer kahve alıp. Yanımıza bir kız geliyor kıvırcık saçlı yeşil gözlü güzel biri.
"Maşallah ne güzel kız, Rabbım benden esirgediği boyu ona cömertçe vermiş" deyip gülmeye başladım. Kız yanımıza gelip "Merhaba oturabilirmiyim?" deyince
"Tabiki oturabilirsin" deyince. Gülümsedi ve sandalyeyi çekip oturdu.
"Ben Eda hiç arkadaşım yok burada. Sizi de hep böyle yan yana görünce arkadaş olmak istedim." diyerek direkt konuya girdi.
