เถียงเสียงแผ่ว เพราะเริ่มไม่มั่นใจแล้วว่าการที่ตัวเองยึดถือแบบนี้ มันถูกหรือมันผิดกันแน่ วณิชยาเหม่อลอยหลุบสายตาลงมองลูก ตาหนูนั่งบนกระเป๋ามองตาแป๋วไปข้างหน้า ใกล้จะชนคันอื่นก็จะตบกระเป๋าแปะๆ คอยเตือน
“จ้า ถือทิฐิเข้าไป” สาวใหญ่กลอกตาแรงมาก ไม่ชอบความหัวดื้อหัวรั้นของวณิชยาเท่าไหร่ “ถ้าครั้งหน้าอุบัติเหตุรุนแรงกว่านี้แล้วจะเสียใจที่ไม่ทำตามคำแนะนำของพี่ อุ๊ย! ปากพล่อย พี่ไม่ได้จะแช่งนะ” สาวใหญ่ตีปากตัวเองเพียะๆ ไม่ชอบใจที่เผลอหลุดปากพูดในสิ่งที่ไม่เป็นมงคล
“ถ้าพี่เอลลี่ไม่ได้ตั้งใจ ก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”
นัยน์ตาคู่ใสฉายแววเศร้าหมอง สะเทือนใจ
“ซอรี่จริงๆ นะจ๊ะน้องรัก” เอมิกาหัวเราะแหะๆ แบบแห้งๆ รีบเปลี่ยนเรื่องด้วยการค้นหาใบจองในกระเป๋าแล้วมองหาเคาร์เตอร์รถเช่า เมื่อเจอแล้วก็รีบเข็นรถนำหน้าไปก่อนอย่างไว
รถเช่าของบริษัทชื่อดังเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าบ้านไม้ขนาดสองชั้น สภาพกลางเก่ากลางใหม่ เป็
