ท่าทางชัดเจนขนาดนี้แล้วถ้าหล่อนเข้าไปรั้งก็คงจะเป็นผู้หญิงที่น่าเบื่อมาก ข้อนี้ฟ้าใสรู้ดี เจ้าหล่อนสยายผมยาวรวบยางให้เป็นหางม้า เอื้อมมือไปหยิบชุดคลุมอาบน้ำมาสวมทับกายเปล่าเปลือย จงใจอวดความเย้ายวนให้เขาเห็นอีกรอบแค่วับๆ แววๆ แต่พองาม
“งั้นเดี๋ยวฟ้าเดินออกไปส่งที่ลิฟต์ค่ะ ขอบคุณนะคะ”
ยกเงินขึ้นแกว่งไปมากลางอากาศ นำไปเก็บในลิ้นชักก่อนจะเดินตามเขาออกมาข้างนอกห้อง ไปส่งเขาที่หน้าลิฟต์และยืนรอเป็นเพื่อน สายตาเขาว่างเปล่าตั้งแต่ตอนมาจนกระทั่งถึงตอนไป
คล้อยหลังประตูลิฟต์ปิดลงฟ้าใสก็ฮึดฮัดเดินเข้าห้องไปต่อสายตรงไปหาโปรแกรมเมอร์หนุ่มที่คอยตามจีบตัวเองมานานหลายปี
“พี่ซัน นอนหรือยังคะ พอดีฟ้ามีเรื่องอยากขอให้ช่วย” ประจบประแจงเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานใส ทว่าแฝงไปด้วยความเศร้า ส่วนตัวจริงฟ้าใสนั้นกำลังแสยะยิ้ม สมเพชในตัวชายไร้ค่าคนนี้
‘ยังจ้ะ ยังไม่นอน น้องฟ้ามีอะไรให้พี่ช่วยเหรอจ๊ะ’ ตอบกลับมาเสียงง
