ตอนที่ 1
2086 Words
เธอชื่อลีน่าเป็นนางแบบแนวหน้าของโลก อายุยี่สิบหกปี และตอนนี้เธอกำลังจะไปหาเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันนานมาก
ครอบครับเราเชียร์ให้คบกันมานานแล้ว เธอไม่ถนัดเป็นเหยื่อของใครเพราะชอบเป็นเสือนักล่ามากกว่า แต่เควินคงไม่ยอมเป็นเหยื่อแน่นอน ดังนั้นเรื่องของเราไม่มีทางเป็นไปได้
คลับเกรย์วูฟเธอเคยมานานแล้วประมาณสองปีได้มั้ง แล้วตอนนี้มันก็สวยมากกว่าเดิมเยอะเลย คนมาเที่ยวก็เยอะกว่าช่วงแรกๆด้วย เธอเดินไปที่โต๊ะตามที่นัดกับเควินในคืนนี้
“เฮ้! เควินคิดถึงฉันไหม?”
“คิดถึงดิ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะลีน่า” เขาไล่ผู้หญิงที่เรียกมาเป็นปรกติทันทีที่ลีน่ามาถึง แล้วสั่งเครื่องดื่มให้กับนางแบบคนสวยที่ไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว
“เธอมาที่นี่นานไหมรอบนี้?”
“ก็น่าจะสามเดือนมั้งไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่เสียรายได้เยอะเลย พอดีว่าแม่อยากให้พักผ่อนเลยจำเป็นต้องมาหาน่ะ”
“อืม งั้นอยู่กับฉันนะ”
“ก็ได้”
เขาพาลีน่ากลับคอนโดทันทีและคงไม่ต้องบอกว่าทำอะไรเพราะโตๆกันแล้วไม่ต้องคุยเยอะหรอก เรื่องนี้แค่มองตาก็รู้ใจว่าต้องการอะไร โดยเฉพาะคนรู้จักกันนานแบบเขาและลีน่า
“เหมือนเดิมนะเควิน ไม่หึง ไม่หวง ไม่รัก”
“แล้วแต่เธอสิฉันมันยังไงก็ได้อยู่แล้ว”
“แต่นายอย่าพาใครมานอนที่นี่ตอนฉันอยู่นะ ไม่อยากเป็นข่าวน่ะ ถ้าไม่ไหวก็ไปเปิดโรงแรมข้างนอกเอาแล้วกันนะ”
เชื่อไหมว่าลีน่าเป็นผู้หญิงที่รักอิสระสุดๆ แบบไม่สนไม่แคร์ใครเลยด้วย เธอชอบเล่นกับความรู้สึกคนโดยเฉพาะกับเขาที่เป็นเหมือนของเล่นชิ้นโปรด แล้วทุกครั้งก็จะเป็นแบบนี้ตลอดได้
สมน้ำหน้าเพื่อนสุดท้ายก็เป็นเอง!
“ได้สิ เอากันต่อเลยไหม”
“อื้อ อีกรอบพอนะฉันยังเหนื่อยอยู่”
เธอตื่นมาอีกทีก็ตอนเที่ยงกว่าแล้วหันไปมองข้างๆก็ไม่เห็นเควินเลย สงสัยไปทำงานแล้วล่ะมั้ง ง่วงอะ! ขนาดพึ่งตื่นยังง่วงเลย อยากไปเที่ยวก็ต้องรอเควินก่อนเพราะไม่มีรถที่นี่
“แม่ทำไรอยู่คะ? ถึงไทยตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะลืมโทรบอก” เธอโทรรายงานแม่ก่อนไม่งั้นเป็นห่วงหนักมากแน่
“ลีน่าตื่นแล้วเหรอ กินอะไรไหมพอดีเพื่อนมาหาน่ะเสียงดังหน่อยนะ แล้วนี่เธอจะไปไหนรึเปล่า?”
“ฉันว่าจะยืมรถนายไปสปาหน่อยน่ะ”
“กุญแจอยู่ลิ้นชักโต๊ะทำงานเลือกเอาจะขับเองคันไหน”
“รักนายจังเลย งั้นฉันไปแล้วนะ”
ใจเต้นแรงเพราะคำพูดเธอนี่แหละ คำว่ารักที่ไม่ได้รัก! ลีลาเดินไปเลือกรถที่จะขับไปสปาในวันนี้ที่โต๊ะทำงาน พอเลือกได้เรียบร้อยเราก็เดินออกมาพร้อมกันและเจอกับลูกน้องน่ารำคาญที่มาหากะทันหันจนต้องลงไปรับ
“เชี้ยใครว่ะ!?”
“กูจำได้ นางแบบนี้หว่า!”
“แม่งตีนขาวกว่าหน้ากูอีก!”
“ลูกพี่ได้ของดีว่ะ!”
เสียงโหยหวนของลูกน้องเขาเอง ไม่รู้จะเป็นห่าอะไรกันหนักหนา ก็แค่ขาวสวยอินเตอร์แค่นี้เอง ลีน่าก็ขยันบริหารเสน่ห์เหลือเกินทั้งที่น่าจะเอือมระอากับสันดานผู้ชายแบบนี้นะ เธอเดินผ่านไปแล้วยังหันหน้ามาอ่อยอีก
ให้ตายเถอะ! มาวันแรกก็สร้างเรื่องเลย
“มึงไม่เคยเห็นรึไงว่ะ!”
“เฮียเคหึงเว้ย!”
“หึงพ่อง!!”
เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันแต่ที่รู้มาตลอดคือลีน่าเป็นของคนเดียว เป็นมานานแล้วด้วย หรือว่าควรจะยอมรับสักทีว่ารักลีน่าหมดใจ แล้วที่เป็นแบดบอยแบบนี้เพราะลีน่าทั้งนั้น
ผู้หญิงชอบคนเลวเพราะว่ามีเสน่ห์แพรวพราวหลอกล่อใจสาวๆให้ตกหลุมพรางซึ่งเขาน่าจะเป็นหนึ่งในนั้นด้วย แล้วลีน่าก็ชอบผู้ชายที่ดูร้ายๆด้วยนั้นแหละคือประเด็นหลัก
เขาเป็นแบบนี้เพราะลีน่าใช่ไหม
“เฮียเคคนนี้จริงจังรึเปล่า?”
“เออมั้ง!”
“ทำไมต้องมีมั้งด้วยล่ะเฮียเค”
“ถามมากมึงเล่นเกมไป!” พวดนี้มันช่างเสือกจริงๆเลย
ตลอดชีวิตเขาชอบจะเรียกลีน่าว่านางมารเสมอ เพราะเธอชอบมาปั่นหัวเล่น ชอบเห็นเวลาเขาประสาทกิน ชอบที่ทำให้ใจสั่นระรัวด้วยคำพูดหวานๆแล้วไม่รับผิดชอบอะไรสักอย่าง
ยิ่งเห็นว่าเขาแคร์มากเท่าไร ลีน่าก็ยิ่งสนุกมากเท่านั้น
เวลาผ่านไปหลายวันหลังจากที่มาอยู่กับเควินได้สักพัก แต่หมอนั่นหื่นชะมัดเลย เล่นเธอซะเครื่องแทบพัง ถ้าเขาไม่หมดแรงก็ไม่ยอมนอนตลอด แล้วคืนนี้เควินพาเธอไปที่คลับเขาอีกนั่นแหละ อีกอย่างเขานัดเพื่อนมาด้วยซึ่งเธอก็รู้จักดีทุกคน
“ไงยัยนางแบบมานานรึยัง?” เจราลมาคนแรกเลยถามออกไปพร้อมกับดื่ม ก่อนจะแล้วยิ้มกว้างให้เพราะว่าพวกเรารู้จักกันมานานมากแล้ว ส่วนไอ้เควินกับลีน่าเป็นอะไรกันก็รู้กันทั้งแก็งนั่นแหละ เพียงแต่ว่าเควินมันไม่เคยจะยอมรับอะไรเลย
“นายหล่อขึ้นนะ” หมอนี่ก็หล่อขึ้นนะ รัศมีเพลย์บอยออร่าจ๋ามากจนฉันอยากจะลองรู้จักแบบเป็นส่วนตัวสักครั้ง นี่ถ้าไม่ติดที่ดันมีเควินอยู่ล่ะก็เจราลไม่รอดมือเธอหรอก
“แล้วเหี้ยเคไม่หล่อไง”
“ก็หล่อ” หมดอารมณ์เลย! เควินหล่อแบดบอยตรงสเปคที่สุดแล้ว แต่เธอก็อยากเต๊าะคนอื่นมั้ง เช่นเพื่อนของเขา
“แม่งเอ้ย! อริมาช้าว่ะ!”
ลีโอบ่นตั่งแต่ยังไม่นั่งเก้าอี้เลยด้วยซ้ำ แถมยังไม่ทักทายเธอด้วย คนบ้าอะไรหล่ออยู่หรอกนะแต่ว่าห่ามเกินไป
“รอแค่นี้มึงอารมณ์เสียไปได้ ไอ้ห่าเดี๋ยวเมียมึงก็มาป่ะ”
เควินก็คุยกับเพื่อนตามปรกติ แต่เธอพึ่งจะรู้ว่าลีโอมีเมียแล้วทั้งที่ไม่น่าเป็นไปได้เลย ส่วนเจราลก็…
“ถ้ามึงเจอแบบเด็กกูนะประสาทกินกว่านี้อีก!”
เจราลก็ยังคงปากร้ายเหมือนเดิมเป๊ะเลยไม่มีเปลี่ยน แล้วที่ด่าเนี่ยเมียแน่นอน นี่ถ้าเธอไม่มาเควินจะแอบด่ากันไหมเนี่ย
“แล้วไอ้ไทก้าไม่มาเหรอว่ะ?”
“เดี๋ยวมันก็มา ช่วงนี้มันแม่งปัญหาเยอะ!”
เควินนั่งกินเหล้าตามปรกติกับเพื่อนหน้าเดิมๆนั่นแหล แต่ที่แปลกกว่าเดิมคือมาลีน่ามาด้วยแค่นั้นเอง แล้วดูมองเพื่อนเขาสิ แม่งอยากถีบหน้าพวกมันจังเลยที่แย่งความสนใจลีน่าไปหมด
เวลาผ่านไปเกือบตีหนึ่งไอ้ไทก้าพึ่งจะโผล่หัวมา คือมันไม่มาตอนคลับปิดเลยล่ะถ้าจะมาช้าขนาดนี้ แล้วหน้าตาบึ้งตึงแบบนี้แสดงว่าทะเลาะกับเด็กมาแน่นอนเลย เด็กของมันพวกเขาก็ไม่เคยเห็นสักที แต่ที่รู้คือเอามันอยู่ชนิดที่ไม่ไปมีเซ็กซ์กับใครเลย
“ส่งเหล้ามาดิ!”
“เควินนี่ไทก้าใช่ป่ะ?” ลีน่าขยับเข้าไปกระซิบถามเควินเบาๆ แล้วแอบมองเพื่อนอีกคนที่พึ่งจะมาถึงและกำลังยกเหล้าดื่มแบบไม่ทักทายใครเลยสักคน
“อื้อ จำมันไม่ได้เหรอ?” เมื่อก่อนลีน่ามาหาเขาบ่อยมาก จนจำเพื่อนของเขาได้เกือบหมด ยกเว้นไทก้าที่ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไร หรือมันมีเวลาก็เอาไปทุ่มแต่กับเด็กของมันหมดอยู่ดี แล้วกว่าจะมาหาพวกเขาได้ก็คลับเกือบปิดแล้ว
ดูอย่างวันนี้ไงที่มันพึ่งจะมาหา
“หล่อเท่ห์อ่ะเควิน”
“ฉันรู้เรื่องนี้น่า ฉันเห็นหน้ามันจนเบื่อแล้ว”
“สรุปเด็กมึงนี่น้องไอ้แอลจริงเหรอว่ะ?” เจราลถามไทก้า
“เออ! แต่ไอ้เหี้ยแอลแม่งติดน้องสาวฉิบหายเลย แถมยังเสือกตามใจแอมทุกอย่างอีกด้วย!”
“น้องขี้งอนของมึงเลยเอาแต่ใจตัวเองมากใช่ไหม?”
“เออ!” ไทก้าตอบแล้วยกเหล้ากินต่อ
เขาก็คุยกับพวกมันตามปรกติแต่ไม่สนุกเลยที่ต้องมาเห็นลีน่าสนใจเพื่อนมากกว่าเขา โดยเฉพาะไอ้ไทก้าที่ไม่ได้สนใจใครนอกจากแก้วเหล้าในมือ มันอาจจะดูงี่เง่านะถ้าเขาหวงลีน่า แล้วถึงจะรู้ว่าพวกมันไม่มีทางแทงข้างหลังแต่ลีน่าคงหาทางแน่ๆถ้าอยากได้ ดูก็รู้ว่าสนใจไอ้ไทก้ามากกว่าใคร
ผู้ชายมีเป็นร้อยเป็นพันทำไมไม่ชอบว่ะ
ทำไมต้องชอบเพื่อนเขาด้วย!
ในสามหนุ่มที่เป็นเพื่อนของเควินเธอเทใจให้กับไทก้านะ ดูดุโหดแล้วเท่ห์มากอีกด้วย แต่น่าเสียดายที่มีแฟนแล้วเพียงแค่ยังไม่เปิดตัวเท่านั้นเอง หรือบางทีอาจจะไม่จริงจังก็ได้นะ เธอก็จะใช้ช่วงนี้เต๊าะเล่นๆไปแล้วกันเผื่อมีโอกาสบ้าง
“ไทก้าแฟนของนายเด็กมากเลยเหรอ?”
“เด็กฉันเจ็ดปีได้มั้ง”
“ฉันเคยได้ยินว่าเด็กๆเบื่อเร็วนะ”
“ลีน่า!” เควินขึ้นเสียงใส่แม่ตัวดีที่จะก่อเรื่องแบบตั้งใจ แล้วไทก้าก็ปรายตามองไม่ได้สนใจมากขนาดนั้นหรอก
“เออน่า กูรู้!” ไทก้าบอกเพื่อนให้สบายใจขึ้น เขารู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น แล้วไม่อยากจะไปเป็นตัวปัญหาของใคร ตอนนี้ลำพังเรื่องของตัวเองยังประสาทกินวันล่ะหลายรอบเลย ไม่มีทางจะเอาเรื่องคนอื่นมาเพิ่มหรอกมันเหนื่อย
“อืม พรุ่งนี้กูจะไปเที่ยวมึงจะไปด้วยไหม พาเด็กมึงไปด้วยก็ได้นะ” พรุ่งนี้จะไปเที่ยวพักผ่อนที่โรงแรของเจราล พวกเราไปกันทุกคนนี่แหละ เหลือแค่ไทก้าที่ไม่รู้ว่าจะไปรึเปล่า
“กูไป แต่แอมคงไม่ไปหรอก ตอนนี้แค่คุยยังไม่ได้เลย!”
น่าสงสารไทก้านะแบบนี้ ดูแล้วคงรักเด็กคนนั้นมาก
“เดี๋ยวนะ! มึงไปทำอะไรให้เด็กมึงโกรธว่ะ?” เขาก็อยากรู้ว่าเป็นห่าอะไรกันอีก เห็นว่าทะเลาะกันเกือบทุกวันแต่ก็ดันทุรังจะคบอยู่นั่นแหละ แล้วครั้งนี้เด็กเพื่อนโกรธแบบไม่พูดด้วยแสดงว่าไทก้าต้องทำเรื่องร้ายแรงมากแน่ๆ
“กูเผลอไปด่าพี่ชายสุดที่รักของแอมมาน่ะสิ เอาจริงๆกูล่ะอยากกระทืบมันให้จมตีนไปเลยมากกว่า!”
“ฮ่าๆตายห่าแล้วมึง! มึงเกลียดไอ้แอลแทบตายแต่แม่งเสือกรักน้องสาวมัน เวรกรรมฉิบหาย” เจราลหัวเราะเยาะเบาๆ
“เออ! ขำเข้าไปไอ้สัตว์!”
คลับปิดแล้วแต่ล่ะคนก็แยกย้ายกันกลับไป ลีน่าก็มองตามไอ้ไทก้าอยู่นั่นแหละจนมันขับรถออกไปแล้วยังมองตามไม่หยุด
“เควินรถปอร์เช่คันนี้สวยจัง”
“สนใจรถหรือสนใจคนกันแน่ลีน่า”
“ฉันสนนายมากกว่าใครนะเควิน อย่าน้อยใจสิ ถึงไทก้าจะดูดีมากจนฉันชอบแต่ยังไงคนที่ฉันเลือกก็คือนายนะ”
แล้วมันก็เป็นอย่างนี้อีกแล้ว
เขาถูกลีน่าหว่านล้อมด้วยคำหวานตลอดเลย!
ความจริงที่ไม่พูดออกไปเลยคือเขารักลีน่ามานาน ครอบครัวของเราก็อยากให้แต่งงานกันเร็วๆ แต่ว่าลีน่าไม่สนใจอะไรเลยสักอย่างแต่ก็ยังอุตส่าห์ทำตามคำขอของแม่เธอที่ให้มาหาเขาบ่อยๆ แล้วถ้าช่วงเวลานี้ผ่านไปลีน่ายังไม่เห็นค่าของเขาเห็นทีคงต้องไปแล้วจริงๆ ไม่มีใครยอมทนกับอะไรแบบนี้หรอก
ครั้งนี้จะเลิกรักแล้วจริงๆนะลีน่า
ถ้ายังไม่รักกันสักที เขาก็คงต้องปล่อยลีน่าไปจริงๆ
- Writer
