"ลุกขึ้นมากินข้าว กินยา ถ้ายังไม่อยากตาย " ร่างบางตรงหน้ายังคงนอนหลับตาไม่รู้ร้อนรู้หนาว คำพูดของเขาไม่เป็นผลทำให้เธอลืมตาขึ้นมามองเขาเลยสักนิด ยังมีแรงอวดดีอยู่อีก ทำไมถึงได้พูดยากพูดเย็นแบบนี้ จะให้แม่บ้านมาช่วยดูแลก็คงไม่มีใครกล้าเข้ามา ครั้งต่อไปก็คงจะต้องเป็นคนใหม่ที่ผลัดเปลี่ยนเข้ามา เขาไม่อยากให้เรื่องนี้ต้องแพร่งพรายออกไป ก็เลยเลือกที่จะ บังคับเธอด้วยตัวของเขาเอง
"ไม่ได้ยินรึไงวะ! " คนอย่างฟรานซิสเคยชินกับการออกคำสั่ง แล้วมันก็ได้ดั่งใจเขาเสียทุกครั้ง แต่กับเธอมันไม่เป็นผล เธอคนนี้จะอวดดีกับเขามากเกินไปเสียแล้ว ทำไมถึงไม่ได้เกรงกลัวบารมีและอำนาจของเขาบ้างเลย เขาทำกับเธอแสนสาหัสขนาดนี้ยังมีแรงคิดจะอวดเก่งกับเขาอีก
"อื้อออ อย่าดัง จะนอน " ให้ตายสิ ตอนนี้เขากลายเป็นตัวน่ารำคาญไปซะแล้ว ที่พูดไปทั้งหมดไม่มีความหมายเลยใช่มั้ย
" เธอ นี่ แม่ง "
" ก็ปล่อยให้ฉันตายไปสิ จะมาเดือดร้อนทำไม
