ครั้นออกมานอกห้องเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองจึงได้พูดคุยปรับความเข้าใจให้ตรงกัน
“อย่าเข้าใจผิดนะ ผมไปหาข้อมูลอย่างอื่น แล้วมันบังเอิญเฉย ๆ” โคลินแก้ต่างให้ตัวเองตามความจริง
“ผมไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย” เฌโรมยิ้มให้เขา “ผมไม่เห็นอะไรด้วย คุณก็รู้นี่ว่าตาของผมไม่ค่อยดี”
“ช่างเถอะ เถียงไปคุณก็ไม่ยอมรับ” เขาเบ้ปากเบือนหน้าหนีไปทางอื่น แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าสั่งให้เขาอยู่ที่บ้าน “คุณมาที่นี่ทำไม” น้ำเสียงของเขาดูคาดโทษคนบอกไม่ฟัง
“ดึกมากแล้ว ผมแค่เป็นห่วงคุณ” แววตาขี้เล่นเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนในทันที
โคลินสะอึกรีบเปลี่ยนเรื่องทำสีหน้าจริงจัง “เฌโรม ถ้าตามวิเวียนมาที่นี่ด้วย เธอจะใจสลายแค่ไหนที่เห็นคนที่เธอเคยรักอยู่กับผู้หญิงคนอื่น” โคลินปรึกษาคนตรงหน้า
“อย่ากังวลไปเลยครับ บางทีเธออาจจะไม่ได้คิดอะไรแล้วก็ได้” เขาเอ่ยปากหลังจากสังเกตท่าทางของวิเวียนตลอดทั้งวัน
“ถ้างั้นตามวิเวียนมาที่นี่เลยดีกว่า
