“ก็ได้ๆ แต่ฝ้ายปล่อยลินก่อน ลินขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะ” แก้วกานดาปล่อยมือจากการดึงรั้งแขนเพื่อน นลินมองสบตาเพื่อนสาวอย่างรู้ทัน
“ฝ้ายกับวินรอในร้านนะลิน ไปเถอะวิน”
นลินเดินไปแล้ว แต่นายแพทย์หนุ่มยังมองตามตาละห้อย แก้วกานดาจึงดึงแขนเพื่อนให้เข้าไปในร้านก่อน
“เดี๋ยวลินก็มา เข้าไปรอในร้านก่อนเถอะวิน”
อาการฉุดรั้งหยอกล้อกันเบาๆของชายหญิงหน้าร้านกาแฟทำให้นักรบและเจนจิราหยุดมองโดยอัตโนมัติ
“อุ๊ย! ยายฝ้ายกับใครน่ะ...อ๋อ...คุณหมอวินลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลชื่อดังนี่เอง แหมๆเห็นหงิมๆ หยิบชิ้นปลามันนะเนี่ย” เจนจิราจงใจพูดให้นักรบรู้ หากแต่ชายหนุ่มกลับตีหน้าขรึมและเดินต่ออย่างไม่ใส่ใจ เจนจิรายิ้มร้ายกาจมองตามนักรบอย่างสะใจ
“ฝ้ายเป็นไงบ้าง โอเคแล้วใช่ไหม”
นายแพทย์ชัยชนะกระซิบถามเบาๆ หลังจากที่ทั้งสองหาที่นั่งได้มุมที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัวในร้านกาแฟ
“ฝ้ายโอเค ขอบใจวินมากนะ”
แก้วกานดายิ้มเล็กน้อย ใบห
