อกหัก
1391 Words
ตอนที่3 อกหัก
น้ำตาไหลหยดลงบนหน้าจอมือถือครั้งแล้วครั้งเล่าเมื่อหญิงสาวเอาแต่มองรูปถ่ายในสมาร์ทโฟนตั้งแต่เริ่มคบกัน เธอตั้งใจจะเข้ามาลบมันแต่ใจกลับไม่แข็งมากพอ
“ฉันให้ไทเกอร์ไปแอบถามพวกเพื่อน ๆ มันมาแล้วนะ” ควีนสูดลมหายใจเข้าลึกพลางเช็ดน้ำตาออกจากแก้มเงยหน้าขึ้นรอฟังว่าเดียร์น่าจะพูดอะไร
“ว่ามาเลย ไหว”
“อีนั่นชื่อฟ้า เด็กนิเทศฯปีสาม”
“...” เธอหลับตาลงไล่หยาดน้ำที่มันเอ่อคลอตลอดเวลาให้ไหลลงข้างแก้ม เดียร์น่าได้แต่มองเพื่อนอย่างสงสารเพราะตัวเองก็เคยผ่านเรื่องเลวร้ายแบบนี้มา
“เมย์มันไปนอนเฝ้าอาม่านะ”
“อืม ฉันบอกมันแล้วว่าไม่ต้องห่วง”
“...”
“ไปเที่ยวกันดีกว่า แล้วค่อยกลับมานอน” เดียร์น่าพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
“ฉันจองโต๊ะไว้แล้วแหละ ว่าจะชวนไปอยู่”
“อืม ขออาบน้ำแต่งตัวแป๊บนึง”
.....
คลาสก้มหน้าคุยกับเดย์ผ่านแชท ข้าง ๆ มีมินนี่ที่ขอตามมาด้วย หญิงสาวเอนซบแนบแน่นประกาศให้ใครต่อใครรู้ว่าเธอเป็นของเขาแล้ว บางทีก็ทำหน้าที่เป็นเด็กชงเหล้าอย่างเอาใจ
“มันจะมาไหม”
“ไม่มา”
“กูว่าแล้ว ไอ้นี่ติดเมียฉิบหาย” นิกกี้บ่นให้เดย์อย่างไม่จริงจัง และสาเหตุที่เดย์ไม่ค่อย มาที่นี่เพราะเขาเคยอยากได้เมียมัน
“ทำไมวันนี้คนเยอะจังวะ”
“ไม่รู้ นี่กูก็เอาโต๊ะของเดียร์น่าให้ลูกค้าพี่กูไปแล้ว”
“ฉิบหาย แล้วมึงโทรขอน้องมันหรือยัง” ไวท์ถึงกับสบถเพราะเดียร์น่าก็ไม่ได้ต่างจากเดย์คนเป็นพี่สักเท่าไร
“ก็ให้มานั่งกับเรา กูถึงไม่เรียกเด็กมานั่งด้วยไง”
“คิดว่าจะยอม?”
“ต้องยอม กูเช็คแล้วไม่มีโต๊ะว่างเลยทุกโซน”
“โดนด่าแน่มึง”
ไม่ทันขาดคำก็มีสองสาวเดินขึ้นมาชั้นสองพร้อมกัน ก่อนจะยืนเก้ ๆ กัง ๆ เพราะโต๊ะที่จองไว้ดันมีคนนั่งอยู่ และไม่ผิดจากที่พวกเขาคิดเท่าไรเมื่อหนึ่งในนั้นคือเดียร์น่าก้าวฉับมาหาอย่างเอาเรื่อง
“เฮียนิก! เดียร์จองโต๊ะไว้ทำไมเต็ม”
“ใจเย็น ๆ มานั่งกับพวกเฮียก็ได้ที่เหลือตั้งเยอะ”
“แต่เดียร์จองไว้ โต๊ะนั้นน่ะ” เดียร์น่าชี้ไปยังโต๊ะข้าง ๆ ที่มีคนนั่งกันเต็ม ดูแล้วจะเป็นต่างชาติทั้งหมด
“เฮียขอโทษ เขามากับพี่ชายเฮียเป็นลูกค้าแต่โต๊ะไม่มีเฮียเลยเอาโต๊ะเราให้เขาไป”
“ได้ไง!”
“น่า..นะ มานั่งด้วยกัน เดี๋ยวเฮียเลี้ยงเหล้า” เดียร์น่ายังคงแสดงความไม่พอใจออกทางสีหน้า ชั้นล่างก็เต็มขนาดนั้นแล้วเธอเลือกอะไรได้
“ควีน นั่งกับเพื่อนเฮียเดย์ได้ไหมโต๊ะไม่ว่างแล้ว”
“ได้สิ นั่งไหนก็ได้” เดียร์น่าคว้าข้อมือเธอเดินไปยังโต๊ะที่มีคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว 4 คน แต่ก็ยังเหลือที่นั่งมากพอให้คนนั่งเพิ่มอีก
“จะเอาอะไรสั่งเลยนะ”
“เหอะ” เดียร์น่าตวัดสายตาใส่เจ้าของผับแสดงความไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจนจนนิกกี้อดพูดแซวไม่ได้
“เหมือนไอ้เดย์ไม่มีผิด”
คลาสมองหญิงสาวแววตาเศร้าข้าง ๆ เดียร์น่าอย่างสนใจ และจำเธอได้ ‘คนที่วีนเขากับมินนี่หน้าห้องน้ำคืนนั้น’
“ไปนั่งกับเพื่อนไป”
“พี่คลาส...”
“ไป” น้ำเสียงที่พูดกับมินนี่ไม่ได้แข็งขืนแต่กลับกดดันเธอได้อย่างประหลาดจนต้องยอมคว้ากระเป๋าสะพายแล้วเดินลงไปชั้นล่าง
“เมียเหรอเฮียคลาส”
“ไม่ใช่” ปากตอบน้องสาวเพื่อนแต่สายตามองคนข้าง ๆ
“ถ้าผู้หญิงทุกคนที่นั่งกับมันเป็นเมียมันคงมีเมียเป็นร้อย”
“ก็จริงนะ” เดียร์น่าตอบกลับไวท์ ก่อนจะหันมามองควีนที่นั่งข้างกันว่าโอเคหรือเปล่าโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา
“เพื่อนชื่ออะไร”
“ชื่อควีน แต่ห้ามจีบนะเฮียนิกกี้”
“อ้าว ทำไมรีบตัดบทกันซะล่ะ”
“ไม่รู้แหละ ห้ามจีบ”
เหล้ากับไวน์มาเสิร์ฟเพิ่มเดียร์น่าก็บริการตัวเองกับเพื่อนที่เอาแต่นั่งเงียบ ดวงตาก็ดูอ่อนล้าเหมือนผ่านการร้องไห้มาผิดกับคืนนั้นที่จ้องเขาอย่างเอาเรื่อง
“คนนี้เฮียนิกกี้เป็นเจ้าของที่นี่ แล้วก็นี่เฮียคลาสกับเฮียไวท์เพื่อนเฮียเดย์นั่นแหละ”
“สวัสดีค่ะ” ไวท์กับนิกกี้ยิ้มรับ ยกเว้นอยู่คนหนึ่งซึ่งเธอไม่ได้สนใจใครนอกจากก้มมองไวน์ในแก้วที่แกว่งวนมันไปมาก่อนจะกระดกมันลงคอ พอวางแก้วเดียร์น่าก็ไม่ปล่อยให้มันว่างเปล่านาน
“เมาไม่เป็นไร เดี๋ยวไทเกอร์มารับกลับ” ควีนยกแก้วไวน์ดื่มทั้งนัยน์เศร้าจนอีก 3 คนที่นั่งร่วมโต๊ะสัมผัสได้ว่าเธอกำลังแบกรับความเจ็บปวด คลาสที่นั่งอยู่ตรงข้ามก็ยกแก้วเหล้าแต่สายตาแทบไม่ละไปจากเธอเลย
พรึ่บ อยู่ ๆ ควีนก็ซบใบหน้ากับแผ่นหลังของเพื่อน เดียร์น่าได้แต่นั่งนิ่งเพราะสัมผัสได้จากแรงสั่นคลอนว่าควีนกำลังร้องไห้
“เพื่อนอกหักเหรอ”
“ยุ่งอะไรด้วย”
“อ้าว ก็จะได้ช่วยปลอบ”
“ไม่ต้องเลย ปล่อยเพื่อนเดียร์ไปเถอะ” นิกกี้แค่นยิ้มอย่างอ่อนใจที่น้องสาวเพื่อนต่อต้านเขาขั้นสุด ก่อนจะลุกขึ้นไปยืนที่ระเบียงเพื่อมองความเป็นไปของชั้นล่างแทน
“ฮึกกก”
“ควีน...ไหวไหม”
“ไหว” เธอตอบเสียงอู้อี้ก่อนจะดีดตัวขึ้นมานั่งหลังตรง และคราวนี้ดันเผลอสบตากับคนตรงข้ามที่เหมือนว่าเขามองเธออยู่ก่อนแล้ว แต่ก็เป็นฝ่ายหลบตาเขาก่อนเอง
“เฮียนิกกี้ไปไหนแล้ว”
“คนอย่างมันจะหายไปทำอะไรได้” เป็นไวท์ที่ตอบกลับน้องสาวของเพื่อน ส่วนอีกคนเอาแต่จ้องมองเป้าหมายเหมือนอยากขย้ำ
23.00น.
ไทเกอร์มาเพื่อรับสองสาวที่คาดว่าจะเมากลับ แต่ผิดคาดเพราะควีนยังไม่ดูเมาขนาดนั้น
“นึกว่าเมากันไปแล้ว”
“กว่าจะมา!”
“เล่นบอลเสร็จก็จะสี่ทุ่มแล้ว กลับไปอาบน้ำแล้วก็มาเนี่ย”
“ไปเล่นบอลหรือไปทำอะไรกันแน่”
“ฮึกก” ควีนกลั้นสะอื้นจนต้องบีบมือเอาไว้แน่น เดียร์น่าที่เพิ่งรู้ตัวว่าพูดแทงใจดำเพื่อนไปจึงดึงเธอมาซบที่ไหล่
“ควีน...”
“โอเค ฉันโอเค”
“ขอโทษนะ”
“บอกแล้วไงว่าโอเค กลับกันเถอะ”
“จะรีบกลับไปไหน นั่งกับเฮีย ๆ ก่อนดิ” ไทเกอร์ที่เพิ่งมาถึงยังไม่อยากกลับ ซึ่งเขาก็อยากให้เดียร์น่านั่งอยู่ด้วยกัน
“เดี๋ยวฉันกลับคนเดียวก่อน แกกลับพร้อมเกอร์เถอะ”
“ไม่เอา แกจะกลับคนเดียวยังไง”
“ได้ ฉันไม่ได้เมา”
“แต่..”
“ไม่ต้องห่วง” ควีนยิ้มฝืด ๆ ให้เพื่อนก่อนจะขยับลุกขึ้นเต็มความสูง ส่วนมือข้างหนึ่งของเดียร์น่าก็ถูกไทเกอร์จับเอาไว้
“ควีนขับรถดีว่าเธออีกเดียร์น่า”
“เกอร์!”
ควีนเดินน้ำตาคลอออกมาจากผับจนถึงรถที่จอดอยู่ มือนิ่มล้วงกุญแจในกระเป๋ามาปลดล็อครถแต่จังหวะที่เธอจะเปิดมันกลับมีมือหนึ่งมาดันมันไว้ให้เปิดไม่ได้
“พี่...”
“คลาส”
“ค่ะ ขวางควีนไว้ทำไมคะ”
“ให้ไปส่งไหม”
“ถอยไปค่ะ” เมื่อคลาสยังนิ่งเธอก็ใช้มือดันร่างสูงไปให้พ้นทางก่อนจะเอาตัวเองขึ้นรถแล้วขับออกมา โดยไม่รู้เลยว่าเขามองตามจนเธอลับสายตา
“เด็กมันเพิ่งอกหักมา มึงก็จะรีบเสียบเกิน”
“เหี้ยอะไรของมึง”
เขาตอกกลับไวท์ที่ไม่รู้ว่าตามมาตั้งแต่ตอนไหนก่อนจะเดินกลับมาในผับดังเดิม
- Writer
