ดูแลทั้งคืน

1353 Words
ตอนที่7ดูแลทั้งคืน บรื้นนน เสียงรถบิ๊กไบค์ที่ดังเข้ามาใกล้ทำให้คลาสรีบเดินออกมาจากหลังม่านใบหน้าบึ้งตึงเพราะตื่นมาหายทั้งรถ ทั้งผู้หญิง แต่ไวท์กลับยิ้มใส่เขาจนเห็นฟันขาวเรียงสวย “ยิ้มเหี้ยอะไร” “ฮ่า ๆ ๆ รถมึงล่ะ” “ไม่รู้” ตอบจบก็ก้าวขายาว ๆ คร่อมรถซ้อนท้ายกันออกมาจากโรงแรมม่านรูด เมื่อไวท์ขับเข้ามาที่ผับก็เจอว่ารถของเขาอยู่ที่นี่ แต่จอดแบบเรียกตีนเพราะจอดแนวขวางทั้งที่มีที่จอดรถพร้อมเส้นสัญลักษณ์แนวการจอดไว้ให้ “ไอ้แซม!” พนักงานหนุ่มที่ถือไม้กวาดอยู่หันตามเสียงเรียก เมื่อเห็นพวกเขาก็เดินมาหาพร้อมอุปกรณ์ในมือ “เห็นตอนมีคนเอารถกูมาจอดไหม” “เห็นครับ ผมก็ยังงงว่าเฮียคลาสไปไหน” “แล้วผู้หญิงคนนั้นกลับยังไง” “เห็นเรียกแท็กซี่ไปครับ” “อืม” พนักงานเดินกลับไปทำหน้าที่เมื่อคนถามพยักหน้าให้ ไวท์เดินวนรอบรถก่อนจะเหลือบสายตาขึ้นมองเจ้าของอย่างมีเลิศนัย “ไอ้คลาส” “อะไร” “รอยนี่มึงไปโดนอะไรมา” คลาสรีบเดินไปอีกฝั่งที่ไวท์ยืนอยู่ก่อนจะยกมือขึ้นนวดขมับเมื่อเห็นรอยครูดเหมือนไปเฉี่ยวกับของแข็งอะไรมาสักอย่าง “มึงจะไปไหนต่อ” “กลับคอนโดฯ” “แล้วคืนนี้จะมาไหม” “ดูก่อน” เขาตอบสั้น ๆ ก่อนจะกระชากเปิดประตูรถแล้วขับกลับมาที่คอนโดมิเนียมตัวเอง และกดเปิดสมาร์ตโฟนที่ปิดมันไว้ ปัดแจ้งเตือนทุกอย่างทิ้งแล้วกดไปที่เบอร์ของไทเกอร์ “ว่าไงเฮีย ผมโทรหาทั้งคืน” “เพื่อนเมียมึงล่ะ” “คนไหนเฮีย เมย์เหรอ” คลาสลอบถอนหายใจก่อนจะกรอกเสียงกดต่ำตอบสั้น ๆ “ควีน” “เฮียถามหาควีนทำไมอะ” “กูถามมึงก็ตอบ! จะถามกลับทำเหี้ยอะไร” “ฮ่า ๆ ๆ เฮียคลาสอารมณ์เสียเหรอ” คลาสค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจที่มันหนักตอนไหนก็ไม่รู้ลง ก่อนจะกรอกเสียงเข้มอีกครั้ง “มึงเลิกกวนตีนกูนะไอ้ไทเกอร์” “ผมไปกวนตีนอะไรเฮียล่ะ แค่ถามว่าถามหาควีนทำไมเอง” “แล้วเพื่อนเมียมึงกลับยัง” “กลับแล้ว ไม่พูดไม่จาสงสัยเสียใจเรื่องไอ้ไนน์อยู่” “เออ!” คลาสกดวางสายก่อนจะโยนมือถือไปที่เบาะข้างคนขับ ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งลูบตามลำตัวที่โดนคมเล็บของหญิงสาวเล่นงาน “แสบฉิบหาย” ..... ตั้งแต่เลิกกับไนน์ก็เพิ่งจะมีวันที่หลับยาว ๆ หลายชั่วโมง และที่มันเป็นแบบนั้นได้ก็เพราะร่างกายที่อ่อนล้าจนประท้วงให้ลืมตาแทบจะไม่ขึ้น ดวงตากลมโตค่อย ๆ กะพริบหลังจากรู้สึกนอนพอกระทั่งไม่เห็นแสงที่มันควรจะส่องลอดผ้าม่านที่แง้มไว้เข้ามา “สองทุ่มแล้วนี่เอง” เธอพร่ำพูดคนเดียวด้วยเสียงแหบแห้ง ไม่รู้ว่าความร้อนของเหล้าบาดคอ หรือเพราะอะไร มือนิ่มควานหาสมาร์ตโฟนที่ได้คืนมาจากเดียร์น่า ไนน์ทั้งโทรทั้งส่งข้อความมาไม่ต่ำกว่าร้อยครั้งทำเอาน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ไหลพรากด้วยความรู้สึกผิด ถึงเขาจะนอกกายก่อน ถึงจะบอกเลิกกันแล้วแต่ก็เหมือนเธอทรยศไนน์อยู่ดี ติ๊งง “ตื่นยัง” ข้อความจากเดียร์น่าทำใจกระหน่ำเต้นระรัว ตอนกลับมาเธอบอกว่าขอเวลานอนตื่นแล้วจะเล่าให้ฟังว่าหายไปไหนมาทั้งคืน ‘เธอไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้’ กริ๊งง เมื่อยังไม่ได้ตอบกลับข้อความก็คงมามากดกริ่งเรียก ควีนรวบรวมแรงทั้งหมดหยัดตัวเองลุกจากที่นอนพยายามเดินไม่ให้มีพิรุธออกมาเปิดประตูให้เดียร์น่า แอดดด “นึกว่ายังไม่ตื่น จะให้เกอร์งัดห้องแล้วเนี่ย” ควีนหลีกทางให้เดียร์น่าเดินเข้ามานั่งที่โซฟา ก่อนที่เธอจะนั่งลงข้าง ๆ กันแต่ไม่กล้ามองตากันทั้งที่เดียร์น่าก็ไม่ได้จ้องขนาดนั้น “ดีนะที่เมื่อคืนแกไม่กลับมาที่นี่ ไนน์มันมาอาละวาดจน รปภ.โยนมันออกไป” “...” “ว่าแต่เฮียคลาสเอาแกไปไว้ไหน โทรก็ไม่ติด” “โอ๊ยย ปวดหัวจัง” ควีนทิ้งศีรษะกับพนักพิงโซฟาพลางยกมือขึ้นนวดขมับ เดียร์น่าไม่ได้แปลกใจเลยที่เพื่อนมีอาการแบบนั้นเพราะซัดเหล้ากันไปไม่ใช่น้อย เธอเคยเมาตอนเลิกกับแม็คย่อมรู้ดี “จะว่าไปฉันก็แอบสงสารไนน์มันนะ” “...” ควีนนิ่งเงียบแต่ในใจสุดสั่นไหว ถ้าเป็นเมย์จะไม่มีคำว่าสงสารแน่ ๆ เพราะเป็นเพื่อนที่จิตแข็งที่สุด “นึกถึงตัวเองตอนไปอ้อนวอนคนที่แม่งไม่รักเรา เข้าใจเลยว่าเจ็บยังไง” “ตอนแกหนีออกไปแล้ว มันร้องไห้เลยนะที่แกจูบกับเฮียคลาส” ควีนน้ำตาคลอ และต้องเม้มปากแน่น เหมือนแผลสด ๆ ถูกราดด้วยอะไรแสบ ๆ ทนไม่ไหวจึงเอาขาขึ้นมาอยู่ในท่ากอดเข่าฟุบใบหน้าร้องไห้อีกความรู้สึกที่ข่มกลั้นไว้พังทลายอีกครั้ง “ควีน...” “โอเค...ไม่ต้องห่วง” เดียร์น่าได้แต่มองเธอเงียบ ๆ จากที่เคยร้องไห้เพราะเจ็บที่โดนทรยศ ในตอนนี้กลายเป็นว่าเจ็บ...ที่เธอเองก็ทรยศความรักที่มีต่อไนน์เหมือนกัน...มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว กริ๊ง ๆ “ใครอะควีน” “จะใครถ้าไม่ใช่ผัวแก เมย์ไม่อยู่นี่” เดียร์น่าถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดประตู และคนที่กดกริ่งเรียกก็เป็นไทเกอร์จริง ๆ “อะไรของนาย” “ก็เห็นหายไป เลยตามมาดูว่าอยู่นี่ไหม” ปากพูดกับเดียร์น่าแต่ตามองไปยังควีนที่ก้มหน้าร้องไห้อยู่ “เฮียคลาสโทรมาถามหาเธอด้วยนะควีน” พรึ่บ เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นดวงตาหลุกหลิกไปมาอย่างมีพิรุธจนไทเกอร์ต้องแอบกลั้นขำ “ถามอะไร นี่ฉันยังไม่ได้โทรไปด่าเลยนะเรื่องที่ปล่อยควีนนั่งแท็กซี่กลับ ว่าแล้วก็โทรดีกว่า” “เดียร์!” เดียร์น่าช้อนสายตาขึ้นมองเจ้าของห้องที่อยู่ ๆ ก็เรียกเธอเสียงดัง แต่มือไม่ได้หยุดชะงักยังคงกดโทรหาคนที่พูดถึงจริง ๆ ตืดด ตืดด “เดียร์...” “หื้อ?” ตืดด ตืดด ใจของควีนเต้นโครมครามแทบไม่เป็นจังหวะทั้งที่ใบหน้ายังเปื้อนคราบน้ำตา ก่อนที่เสียงทุ้มต่ำจากปลายสายจะดังแทรกเข้ามาเพราะเดียร์น่าดันเปิดสปีกเกอร์โฟน “ฮัลโหล” “เฮียคลาส! ทำไมไม่ดูแลเพื่อนเดียร์เลยปล่อยกลับแท็กซี่ได้ยังไง” “ก็ดูแลทั้งคืน เช้าก็ดูแลอีก” ควีนหน้าเหลอ ไทเกอร์กลั้นยิ้ม ส่วนเดียร์น่ายังคิดไม่ทันเพราะตั้งใจโทรไปตำหนิเขาท่าเดียว “ปล่อยผู้หญิงกลับแท็กซี่เนี่ยนะ! ถ้าควีนเจอคนขับบ้ากามขึ้นมาจะทำยังไง!” “แล้วเจอไหม คนบ้ากาม” ควีนนั่งตัวสั่นทำหน้าไม่ถูกเมื่อโดนเดียร์น่าตวัดสายตามองระคนสงสัย ก่อนที่ไทเกอร์จะช่วยชีวิตเธอด้วยการดึงตัวเมียตัวเองออกไป “อะไรเนี่ยเกอร์ ฉันจะอยู่กับควีนก่อน” “ไม่ต้องกวนควีนหรอก ควีนอยากนอน” “ก็ควีนเพิ่งตื่น จะอยากนอนได้ยังไง” “ออกมาเถอะว่ะ” เสียงเดียร์น่ากับไทเกอร์เถียงกันดังจนเขาได้ยิน และรู้ว่าสองคนนั้นอยู่ในห้องของควีนแน่นอน เพียงแค่นึกมุมปากก็คลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ทั้งที่ถูกน้องสาวเพื่อนโทรปลุก กลับไม่ได้รู้สึกหงุดหงิด “หึ” ‘มาจูบกูประชดคนเก่า จูบแล้วต้องได้ซะด้วยสิ’
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD