The Single Teacher Mommy (Railen Jazz & Kiara Celestine)

Chapter 17

She said no... She said f*****g no when I asked her to take my hand and make the three of us a family. Hindi pa ba sapat ang mga rason ko? Hindi pa ba maliwanag sa kanya ang mga dahilan ko? Pero sino ako para magreklamo?

Regardless of the years we've lost, I've been clear of what I wanted and never changed that. I do understand where she's coming from. She have a daughter now and her's is her priority.

She wants to take it slowly, I'm fine with it. If she need more time to think through. If she need more time to convince herself that it is worth risking to be with me again, I'll understand. I know she carried the heavier baggage and I'm not that selfish to deprieve of something she needed. l'll prove to her that I ain't here for temporary.

I willed myself not to force her with something she's not yet ready for.

The love I have for her it's still so strong as before. It never withered nor falter. She's the only one I loved, will love and always love. I love her that I'm willing to father her kid. I love her so much that I'm willing to wait for that day that she will welcome me in her life totally. Because a life without her by my side is empty and lifeless. I can't even remember how I lived in those days losing my hope to see her again. The fear of losing her is greater than my terror of losing someone who will not come back to life anymore.

I can't lose her. Because If ever I did. I'd have lost my everything. I've gone through so much. I've suffered enough with so much pain and longing. I've been through worst place and cried of million tears away from her, but those doesn't compensate a f*****g single day without her. Without her, I just feel so lost. I don't know if I ever love someone again with the same intensity and energy I have given her.

Sa paglipas ng mga araw mas lalo lang akong nalulunod. I watched myself to love her more. I am losing myself in the abyss of my infinite affection to her and I am willingly drowning myself into it just to see her around.

"Dydy you're not listening." Reklamo ng anak ko habang naglalaro ng bago kong biling Doll House niya. Nauna na kasi kaming dalawa na umuwi dito ng sinundo ko siya kanina sa eskwelahan kung saan nagtuturo ang Mymy niya.

"I'm sorry baby. I'm texting Mymy. What is it again?" I asked.

"I'm asking you when you gonna live with us Dydy?"

Natameme ako sa klase ng tanong niya. She kept on playing her Doll House and her eyes is on me while asking the question, hindi ko tuloy alam ang isasagot ko sa tanong niya.

"Come here baby." I said then made her sit on my lap.

"Why do you ask? Why you want Dydy to live with you and Mymy?" I asked back.

"Isn't that suppose to be? Parents should live in one house together with their baby. Just like my classmates, they have both mommy and daddy in one house. Unless you don't love Mymy?" She curiously asked.

I laughed. Our Sophie is really clever. "I do. I love Mymy so much."

Tila naman napagtanto niya ang sinabi ko. Tapos napakunot ang noo.

"Then why? Makes me wonder why you are not staying with me and Mymy?" Tanong niya at umalis sa pagkakaupo sa kandugan ko.

"Because Mymy is taking her time to intake everything in between us. I cannot break easily her rules and principles. She's not yet totally ready so I'm not forcing her if she's not."

"So? That's it?" She asked again. Para itong matanda na inilapag ang Doll House niya sa ibabaw ng mesa at tinignan niya ako.

"But I'm not gonna give up. I'm doing everything to win her back. To take her again, so we can stay and live together." I reassured her.

"How can I help you Dydy?" Mamaya ay tanong nito.

"You will what?" Parang di ko nasundan ang sinabi niya.

"I said how can I help you with her." Sabi nito at umupo sa mesa, sa harapan ko mismo.

"You'll do that? You'll help Dydy to convince Mymy?" I asked.

"Yes Dydy. I'm your daughter so I should be helping you, right?" She asked. Natawa tuloy ako. "So I'll help you at any cost even if it stopping me from eating my favourite pizza in return." Mamaya pa ay sabi nito. Nahabag ako bigla. Kawawa naman ang anak ko, isasakripisyo niya ang kaligayahan niya sa pizza para sa amin ng Mymy niya.

"You don't need baby. Dydy can handle it."

Umiling siya. "No! I'll help you with her, just don't tell her, okay?" She's so persistent that made me laugh.

"Okay." Sabi ko na lang. "But how you will help Dydy then?" Natawa ko pa ring tanong. Para akong nakikipag-deal sa pasyenteng ayaw uminom ng gamot.

"Mymyyyy" Sigaw nito. Napatingin ako sa pintuan. Nakauwi na pala si KC galing eskwelahan.

Tumayo ako para tulongan siya sa sangkaterbang bitbit niyang mga folders at test papers. At humalik ako sa ulo niya. Nakakaiskor ako nang ganito kung kaharap ang Sophie namin. Di siya umaalma.

"Ginabi ata kayo Hun?" Tanong ko.

"Ang dami pa kasing trabaho na kailangan tapusin. Huling araw na nga lang bago ang mid-break." Napabuntong hininga pa ito at naupo sa sofa kung saan ako nakaupo kanina.

"Tired?" I asked. It's so obvious in her beautiful face how tired she is.

She gave me a small smile. "What to do." She said.

Tumayo ako sa likod niya at hinawakan ang mga balikat niya. I started gently massage it.

"N-no need. Okay pa ako." Tanggi nito.

Ngumisi lang ako at mas diniinan pa kunti ang pagmasahe ko sa mga balikat niya.

"W-wag na. Tanggalin mo na mga kamay mo." Pamimilit niya sa ginagawa ko.

"My, just be grateful that Dydy is relaxing you from your tiring day. It's not everyday that you get a shoulder massage for free." I heard our Sophie said.

"Huwag na nga kasi. May kiliti ako diyan eh." Singhal nito sa akin. May naisip tuloy ako.

"Saan?" Tanong ko. Saka ko mas diniin ang mga kamay ko sa balikat niya. "Saang banda? Dito ba? Dito? O dito?" Sinadya kong hanapin ang kiliti niya.

"Near her nape Dydy." Sophie said so I grinned.

Mas lalo ko siyang kiniliti. Malaya ang mga kamay ko sa batok niya kasi nakapusod naman ang unat at mahaba niyang buhok.

Tawa naman siya ng tawa. "Gago ka. Huwag." Singhal pa rin niya. "Tama na kasi. Ano ba. Punyemas ka." Tawa nito na may kasamang mura.

Nakitawa na rin si Sophie namin at nakisali pa sa pang-kikiliti ko sa Mymy niya. Pero ang pinuntirya niya ay ang baywang niya.

"Tama na! Waaahhh. Stoooop..Ano ba kayo." Mamatay matay na siya sa kakatawa.

Hanggang sa makawala siya sa amin ni Sophie at hinabol-habol siya sa sala paikot hanggang kusina. Hanggang para kaming nagpapatintero. Paikot ng paikot hanggang sa pumasok kami sa kwarto nila ng anak namin. Nang mahuli ko siya sa baywang niya ay nilapag ko siya sa malaki nilang kama at saka namin siya kiniliti nang kiniliti.

"Tama na. Ayaw ko na. Enough please." Maiyak-iyak na sabi nito.

Pabagsak akong tumabi ng higa sa kanya ganon din ang Sophie namin sa kabilang banda. Nasa gitna naming dalawa ni Sophie si KC.

"Ang saya." Bulong ko.

"Ang saya ka diyan. Mas lalo akong napagod sa inyong dalawa." Umismid ito.

"Mymy, my belly's calling for reinforcement." Singit ni Sophie. Natawa kami ng Mymy niya kung paano niya sinabing gutom siya.

"In a hurry? So much?" Baling niya sa anak namin saka siya sumilip sa relo niya sa kamay.

"Come baby, it almost dinner anyway, let me feed you and Mymy."

"Yeyyy." Sabi nito saka bumangon.

"Magluluto pa ako." Sabi naman ni KC.

"I did while we are waiting for you. Alam ko kasing pagod ka na naman na uuwi galing sa eskwela kaya nagluto na ako." Sabi ko. Natigilan siya sa narinig mula sa akin pero saglit lang iyon bago sumilay ang matamis na ngiti sa kanyang labi.

I can cook breakfast, lunch and dinner always for my girls kung ganito palagi ang reward na nasisilayan ko sa mga labi niya. Those smiles in her lips are like diamonds in my eyes.

"Thank you." Sabi nito saka tumayo.

"It's my duty, Hun." Kindat ko sa kanya.

Inasikaso ko ang mag-ina ko hanggang matapos kaming kumain. Ako pa rin ang nagligpit at naghugas ng mga pinagkainanan namin matapos makipagtalo si KC sa akin. Dinaig ko pa ang katulong sa loob ng unit nila para lang di na siya mas lalong makaramdam ng pagod. Willing na willing naman ako. Kung effort lang ang pag-uusapan para mas mapatunayan ko ang sarili ko sa kanya ay handa akong magpa-alila at magpa-alipin.

"Sleep now baby." Sabi ko kay Sophie nang maihiga ko siya sa kama pagkatapos ko siyang i-body bath at bihisan ng pyjama niya. Umapela pa ito sa Mymy niya na manonood pero di siya pinagbigyan ni KC. Lampas na raw sa sleeping time niya ang oras, kaya pumagitna ako na ako ang nagsabing ako ang magpapatulog sa kanya.

"You'll sing for me goodnight Dydy?" She asked and I nooded.

"Yes baby. Mymy is taking a shower." Sabi ko and I started the song.

Hush, little baby don't say a word

Dydy's gonna buy you a mocking bird

"Dydy that's not my goodnight lullaby." She stopped me from singing.

"Then what do you want me to sing?" Tanong ko. 'Yon lang kasi ang kabisado ko na kanta na pampatulog na pambata. Bumangon ito at naupo sa kama saka siya sumigaw para tawagin ang Mymy niya. "Mymmyyy."

"Anong nangyari?" Hangos ni KC na may hawak pang tuwalya.

"Dydy doesn't know my goodnight lullaby." Sumbong nito. Napatayo ako na umalis sa ibabaw ng kama.

"Okay. I will sing now. Sleep." Utos ni KC matapos siyang umupo sa gilid ng kama.

Alam kong maganda ang boses niya at magaling din siyang kumanta kaya walang pag-alinlangan na kumanta siya kahit nasa loob din ako. Di ko rin iginilaw ang mga paa ko para lumabas. Nakatayo lang ako sa gilid niya.

She had a man but she left her

He decided he'd not returned home

But he left her with their memories

And it was replace a child to raised alone

She can really sing. Mas gumaling pa nga ata siya sa pandinig ko. It's always the same the first time I heard her singing... the coldness of her voice always warmed my heart everytime she sings.

God knows it aint easy

Being mommy and daddy too

But her pride is strong and she'll go on

Somehow she'll make it through

Matiyaga akong nakikinig sa kinakanta niya and it somehow the lyrics of the song touched me. In my 29 years of existence, I never heard the song over the radio.

She wakes up in the morning with just the alarm

And laying in bed is only in her mind

But she has to get up, feed the baby girl

Dressed with a teacher uniform and be at school at 7

There she does the same old job

And explain the same lessons and topics

How the children get lucky again that day

The girl just nourish and teach

The song describes an independent parent who have raised her kid solo just like KC. Tangina. It represents the sacrifice of such supportive parent who fulfil their responsibilities to nurture her little ones. I looked at her face while she's singing and she also looked at me when she sings.

Ni hindi man lang kumurap kahit saglit lang ang mga mata niya.

She's a single teacher mom

Living in a world that's mean and though

But she never thinks about giving in and giving up

Times get hard and she get tired

sometimes she wants to cry

Just another day in as single teacher mom's life

She comes home at 5 and opens the mail

And wonders what she's gonna do

The car loan p*****t has to be in Friday

And the rent is on a week overdue

She thinks about the budget for hospital savings

Now all her whole month salary is almost out

She wonders how much more she can stand

Seems nothing ever left is enough

Bakit ba ang bigat-bigat sa pakiramdam ko ang kanta? Para bang nagpapa-alaala sa akin sa nagawa ko. Ang mga hirap na pinagdaanan niya na mag-isang nagtaguyod kay Sophie habang lumalaki siya.

Umalis ako, hindi dahil sa ayaw kong pakinggan ang kanta pero naiiyak ako habang inaalisa ang bawat lyrics na binibigkas niya. Lumabas ako sa kwarto para humilig ako sa pinto at mapakinggan pa siyang kumakanta.

She's a single teacher mom

Living in a world that's mean and though

But she never thinks about giving in and giving up

Times get hard and she get tired

sometimes she wants to cry

Just another day in a single teacher mom's life

May mga luhang nalaglag sa mga mata ko dahil pinipiga ang puso ko habang iniimagine siya sa mga panahong nahihirapan siyang mag-isa. Mas lalo ko tuloy siyang naiintindihan ngayon kung bakit ganon ang sagot niya. Sophie was her everything after I left while she's waiting for me at the same time mending her pain on her own.

Minabuti kong pumunta sa sala at doon ko iniyak ang lahat ng nararamdaman kong pagsisisi. Kung di ko siya iniwan dati hindi niya mararanasan ang lahat ng hirap na mag-isa. Hindi siya dumaan sa mga ganoong pagsubok na walang kasangga.

Mas lalo kong ipinapaalala sa sarili ko na kahit anong mangyari, worst to worst will come I will never leave her. I will stay and stand by her side whatever happens in any circumstances.

"I thought you already left." Sabi ni KC nang maabutan niya akong nakaupo sa sofa. Tapos na rin ang moment ko.

"The song is nice." Sabi ko. "You wrote it personally?"

She nods her head slowly. "Yes and it became Sophie's favourite goodnight lullaby." Saka siya nagtungo sa kusina.

Sinundan ko naman siya at nakita kong kumukuha siya ng tubig sa loob ng ref. Nang matapos niyang inimon ang lahat ng laman ng baso niya ay lumapit ako at binuhat ko siya at dinala sa kitchen counter. Nilapag ko siya doon at pinuno ko ulit ang baso niya.

"Do you still need to report on Monday?" Tanong ko nang makatayo ako sa harap niyang nakaupo sa kitchen counter at binigay ang tubig sa kanya. Alam kong di siya umiinom ng isang baso lang sa bawat pag-inom niya ng tubig. Dalawang baso palagi kaya sumusobra pa siya sa eight glasses of water a day

Umiling siya. "No. Why?"

Pinulupot ko sa baywang niya ang mga kamay ko. "That's good. I'll be here before nine am. Bring some extra clothes for you and our Sophie. May pupuntahan tayo."

She looked at me with her brows furrowed with questions. Those electrifying stares I felt the first time I've met her never vanished.

"Saan naman tayo pupunta?"

"We'll leave that for tommorow, Hun. For now, take a rest. Galing ka pa pagtuturo na pagod na pagod."

Wala siyang nagawa kundi sundin ang sinabi ko. Sinamahan niya akong bumalik sa kwarto nila at pumasok ako sa loob at humalik ako noo ni Sophie. Nakangiti lang siyang nakatingin sa akin.

Hinatid pa niya ako sa may pinto nang sinabi kong uuwi na ako. She opened the door for me and I immediately stepped out into the cold night's air.

"See you tommorow, Hun." I told her. Nginitian niya ako saka ko naman inabot ang buhok niya saka ko inipit sa likod ng tainga niya.

"See you. Mag-iingat ka."

I pressed her forehead a long chased kiss. "I promise to take things slow like you asked. Lock up, okay? Goodnight, Hun. Sweet deams are made of me so dream of me. I love you and our Sophie."