New Boyfriend ตอนที่ 6 ปั่นหัว

1658 Words

หลายวันต่อมา บริษัทปุณณา จำกัด ห้องประชุมทีม SC "อีกสองอาทิตย์จะมีประชุมของคณะผู้บริหารนะเพราะงั้นพี่จะฝากทุกคนให้ดูแลคณะผู้บริหารดี ๆ หน่อย ใกล้จะสิ้นปีแล้วเผื่อว่าจะได้โบนัสอะไรบ้าง" น้ำหนึ่งพูดกับคนในทีมวันนี้เธอเรียกประชุมเพราะว่าใกล้วาระประชุมคณะผู้บริหารประจำปีแล้วจะเป็นการสรุปผลงานที่ผ่านมาของบริษัทเพราะงั้นเลยต้องเป๊ะและถูกต้องอย่าให้มีอะไรผิดพลาด "ได้ค่ะพี่น้ำหนึ่ง/ครับ พี่น้ำหนึ่ง" "สำหรับอาหารก็เตรียมเป็นสามมื้อเหมือนเดิมใช่ไหมครับพี่น้ำหนึ่ง?" มินยกมือและถามขึ้นมาเพราะว่าที่ผ่านมาเขาเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้เองเกือบทั้งหมด "ใช่ ก็เอาเหมือนเดิมนะแต่ว่าเปลี่ยนเมนูหน่อย มินก็ทำเมนูขึ้นมาและเอามาเสนอดูเดี๋ยวพี่จะทำการคอนเฟิร์มว่าเอาอะไรบ้าง" "ครับพี่น้ำหนึ่ง" "ส่วนข้อมูลต่าง ๆ ผมได้ทำการเอาเอกสารทั้งหมดมาแล้วนะครับและเริ่มสรุปรายงานต่าง ๆ ด้วย" เจมส์เอ่ยขึ้นมา "งั้นให้จอยไปช่วยด้วยแล้วกันอย่าลืมทำพรีเซ้นต์ด้วยนะ เอาตัวหนังสือที่อ่านง่ายและเข้าใจง่ายไม่ตัวเล็กเกินไปหรือว่าใช้สีที่ฉูดฉาดเกินไปคณะผู้บริหารเราอายุมากแล้วต้องการอะไรง่าย ๆ สบาย ๆ หน่อยน่ะ" "ได้ค่ะพี่น้ำหนึ่งเดี๋ยวจอยออกแบบพรีเซ้นต์ก่อนแล้วค่อยมาคอนเฟิร์มสีที่เหมาะสมก็ได้ค่ะ" "ได้จ้าาาา ส่วน...แคร์ก็ชื่อรวมรวบรายชื่อคณะผู้บริหารและส่งบัตรเชิญอย่างเป็นทางการให้พวกท่านด้วยนะ ถ้ามีส่วนไหนที่สามารถช่วยเพื่อนก็ช่วยไปก่อนเดี๋ยวถ้ามีงานอะไรเพิ่มเติมพี่จะบอกอีกทีนึงแล้วกันนะ" เธอหันไปสั่งงานกับแคร์ที่นั่งเงียบมานานแล้ว แต่ว่าเธอก็รู้สึกว่าสายตาของแคร์จ้องมองที่มือของเธอตลอดเวลา "..." "แคร์!" "ค่ะ!!คะ? พี่น้ำหนึ่ง?" เพราะมัวแต่มองมือของน้ำหนึ่งเธอเลยไม่ได้ยินสิ่งที่น้ำหนึ่งบอกไปเมื่อกี้นี้เลย "เมื่อกี้พี่สั่งงานอะไรได้ฟังหรือเปล่า?" น้ำหนึ่งถามเธอเสียงเรียบนิ่งก็รู้ว่าแหวนบนนิ้วเธอมันน่าสนใจแต่ว่าก็ควรจะสนใจงานด้วยสิ "เอ่อ ขอโทษค่ะไม่ทันได้ฟังเพราะว่าเหม่อ ๆ นิดหน่อยค่ะ ขอโทษนะคะพี่น้ำหนึ่งช่วยบอกงานให้อีกครั้งได้ไหมคะ?" คำถามของแคร์ทำให้เพื่อนร่วมทีมส่ายหัวที่เธอไม่ฟังในสิ่งที่หัวหน้าบอกเลย "พี่ให้แคร์รวมรายชื่อคณะผู้บริหารทั้งหมดและก็ทำการ์ดเชิญอย่างเป็นทางการด้วย อ่อ แล้วก็คอนเฟิร์มคนที่มาแน่นอนด้วยเราจะได้เตรียมอาหารให้พอดีไม่ให้เหลือมากเกินไป" "ดะได้ค่ะพี่น้ำหนึ่ง" "วันนี้ก็จบการประชุมเพียงเท่านี้ก่อนแล้วกันนะแล้วอีก 1 อาทิตย์พี่จะมาฟังความคืบหน้าของงานที่ได้รับมอบหมายไปแต่ละคน" "ค่ะ/ครับ พี่น้ำหนึ่ง" "นี่ก็เลิกงานพอดีเดินทางกลับบ้านกันดี ๆ ละมืดแล้วขับรถช้า ๆ ด้วยเดี๋ยวจะเกิดอันตรายเอา" น้ำหนึ่งพูดอย่างเป็นห่วงเพื่อนร่วมทีม "ค่าาาาา/ค้าบบบบบ" "แต่ว่าจอยของถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ?" แต่ว่ายังไม่ทันออกมาเลยจอยก็หันมาถามอย่างยิ้ม ๆ "อะไรเหรอ?" น้ำหนึ่งทำหน้างง "แหวนนั่น...พี่สรัลขอพี่แต่งงานแล้วเหรอคะ?" จอยถามขึ้นนั่นทำให้น้ำหนึ่งเขินทันทีความจริงเธออยากให้แคร์เป็นคนถามนะแต่ว่าตอนนี้ใครถามก็ได้ขอแค่แคร์ได้ยินสิ่งที่เธอจะพูดต่อไปนี้ก็พอ 'หึ!!' "จอยถามอะไรไม่มีมารยาทนั่นมันเรื่องส่วนตัวนะ!" เจมส์อดไม่ได้ที่จะดุเพื่อนเพราะรูัสึกว่าสิ่งที่ถามมันไม่ควรเท่าไหร่ "ไม่เป็นไรหรอกเพราะยังไงพวกเราก็ต้องไปงานอยู่ดี" "มะหมายความว่ายังไงเหรอคะ?" แคร์ถามโดยพยายามเก็บน้ำเสียงสั่น ๆ นั่นให้มิดที่สุดแต่ว่ามันก็ไม่อาจจะรอดหูของน้ำหนึ่งไปได้หรอก "คือว่าสรัลเขาซื้อแหวนให้พี่น่ะ...เพื่อเป็นการขอแต่งงาน >//////<" น้ำหนึ่งด้วยท่าทางเขินอาย "ขะขอเมื่อไหร่เหรอคะเห็นใส่แหวนวงนี้นานแล้ว" แคร์เริ่มเป็นฝ่ายถามบ้าง "ก็อาทิตย์กว่า ๆ นี้เองอะเป็นยังไงสวยไหม?" น้ำหนึ่งพูดและยื่นมือออกไปถาม "สวยมากอะพี่น้ำหนึ่งนั่นเพชรแท้หรือเปล่าโคตรใหญ่เลย 0.0" มินถามพร้อมทำตาโต "เอ่อ พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันอะว่าแท้ไหมแต่ว่าสรัลบอกว่าเป็นเพชรแท้แถมยังได้รับการออกแบบจากดีไซต์เนอร์ชื่อดังด้วยนะ พี่พยายามถามราคาเขาก็ไม่บอกคงกลัวว่าพี่จะบ่นละมั้ง" "จากร้านเครื่องประดับเพชรหรือเปล่าครับ?" เจมส์ถามขึ้นมา "อืม...พี่ไม่แน่ใจเหมือนกันอะเจมส์เคยเห็นเหรอ?" "ครับ วงนี้แม่ผมเองก็มีเห็นว่าราคามันจะขึ้นนะ" ที่แม่เจมส์สามารถซื้อแหวนได้นั่นก็เพราะว่าเขาเองไม่ใช่พนักงานธรรมดาแต่ว่าครอบครัวเป็นถึงหม่อมหลวงเลยก็ว่าได้เพียงแต่เขาแค่อยากลองทำงานก่อนจะเข้ารับตำแหน่งของธุรกิจครอบครัว "จริงเหรอ?! แต่ว่าพี่คงไม่ขายหรอกเพราะว่าสรัลอุตส่าห์ซื้อให้น่ะ" น้ำหนึ่งแกล้งเอามือทัดผมที่หู "ราคามันเท่าไหร่เหรอ?" จอยรีบถามอย่างตื่นเต้นทันที "ล้านสามได้มั้ง?" "โห้ววววว~ แพงกว่าของแคร์เป็นสิบเท่า!! อุ๊บบบ!!" จอยเผลอพูดออกมามินเลยเอามือปิดปากเอาไว้เพราะกลัวว่าแคร์ได้ยินจะรู้สึกไม่ดี "ของแบบนี้น่ะมันไม่ได้อยู่ที่ราคาหรอกนะมันอยู่ที่ว่าใครให้ต่างหากเนอะแคร์^^" "ชะใช่แล้ว...ถ้าเป็นแฟนแคร์ให้ ราคามันไม่สำคัญหรอกของแบบนั้นแคร์ก็ซื้อเองได้ไม่ต้องพึ่งแฟน...งั้นแคร์กลับก่อนนะพอดีว่ามีนัดกับแฟนน่ะ" หมับ! แคร์หยิบกระเป๋าแล้วรีบเดินออกไปจากห้องประชุม "ปากไม่ดีเลยนะจอย" มินบ่นจอย "เอ้าา~~มันเผลอน่ะของแคร์สวยก็จริงแต่ว่ามันก็คริสตัลธรรมดาทั่วไป ไม่เหมือนของพี่น้ำหนึ่งเพชรแท้!!เลยนะ" "ไม่ขนาดนั้นหรอกน่าาาา~~ ไป ๆ กลับบ้านกันได้แล้วนะพรุ่งนี้ต้องมาทำงานต่อออ~~" น้ำหนึ่งไล่ให้ทุกคนออกจากห้องประชุมโดยที่เธอนั้นกำลังยิ้มอย่างพอใจกับผลงานเมื่อกี้และเธอหวังว่ามันจะสร้างความร้านฉานให้ทั้งคู่ได้ คอนโด CS ห้องแคร์ "กรี๊ดดดดดดดดดดด!!" โครม!!ปังงง!! "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!แก!!อีบ้า!!พี่สรัลไม่มีทางขอแกแต่งงานหรอกเพราะว่าเขาเป็นของฉัน!!ของฉัน!!กรี๊ดดด!!" แคร์กลับมาที่คอนโดของตัวเองซึ่งเป็นคอนโดที่ซื้ออยู่กับสรัล เธอโวยวายและปาข้าวของโกรธและโมโหน้ำหนึ่งมาก ๆ ที่กล้าเอาแหวนมาอวดเธอ "ฉันไม่เชื่อ!!!" ทั้งที่ปากบอกว่าไม่เชื่อแต่ใจของเธอมันร้อนรนไปหมดแล้ว หมับ!! "แคร์!!แคร์!!หนูเป็นอะไรเนี่ย?!" และสรัลเข้ามาก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็นและหยุดแคร์เอาไว้ก่อนเธอจะทำลายข้าวของที่เขาซื้อไปมากกว่านี้ "กรี๊ดดดด!!" เพี๊ยะ!! แคร์สะบัดมือของสรัลออกไปก่อนจะตบหน้าของเขาอย่างแรง "เป็นบ้าอะไรฮะ?!" สรัลตะโกนถามเพราะว่าเขาไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรอยู่ ๆ ก็โวยวายและปาข้าวของแถมยังตบหน้าของเขาอีก "พี่ซื้อแหวนให้มันเหรอ?! พี่ขอมันแต่งงานเหรอฮะ?!" ตุบ! ตุบ! แคร์ทุบหน้าอดของเขา หมับ!! สรัลจับแขนของไว้ทั้งสองข้าง "แหวนห่าอะไรวะไม่รู้เรื่อง!!ตั้งสติหน่อยได้ไหมแคร์?!" เขาพยายามเรียกสติของเธอ "ฮือออ ๆ ๆ ๆ หนูแค่เสียใจอ่าาาา" และแคร์ก็เริ่มสงบก่อนจะปล่อยน้ำตาออกมา "เป็นอะไรหนูบอกพี่ได้ไหมคะเป็นแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ" สรัลพยายามพูดดีด้วยเพื่อปลอบเธอให้เธอใจเย็นลง "ฮึก!! ฮืออออ! วะวันนี้ ฮึก! วันนี้พี่น้ำหนึ่งอวดแหวนใหม่เพชรเม็ดโตราคาล้ามสาม!!!" "ล้ามสาม!!แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่?" แม้ว่าสรัลจะตกใจที่น้ำหนึ่งมีแหวนราคาแพงแต่เขาก็อยากรู้ว่ามันเกี่ยวอะไรกับเขา??? "ก็พี่ซื้อให้พี่น้ำหนึ่งไง!!เพื่อขอแต่งงาน ฮืออออออ ๆ ๆ" "วะว่าไงนะ?" สรัลทำหน้างง "ใช่สิ ฮึก! หนูมันเป็นแฟนเก็บของพี่!! เป็นแฟนลับ ๆ เป็นเมียน้อย!!!พี่เลยไม่ซื้อแหวนราคาแพงให้หนูและให้แค่แหวนถูก ๆ มา!!!" ปึก!! แคร์ถอดแหวนและปาใส่เขา "แคร์!!ฟังนะพี่ไม่ได้ซื้อแหวนให้หนึ่ง!!!" เขาจับไหล่ของแคร์ทั้งสองข้างและพูดเสียงดัง "ก็มันบอกมา!!!!!" "หนูจะเชื่อพี่หรือว่าเชื่อคนอื่นละ?" "ฮึก!!" "พี่ไม่ได้ซื้อให้จริง ๆ สาบานได้เลยให้พี่ตายห่าตอนนี้เลยก็ได้แต่ว่าพี่ไม่ได้ซื้อ...ส่วนแหวนของหนูที่ซื้อราคาไม่แพงให้เพราะว่าจะซื้อของจริงในวันแต่งงาน แหวนนี้แค่ให้ใส่เล่น ๆ เฉย ๆ ยังไม่ใช่ของจริง" เขาพูดโน้มน้าวเธอ "จะจริงเหรอ?" แคร์ใจเย็นลง "จริงสิ...ส่วนเรื่องน้ำหนึ่งเดี๋ยวพี่ไปจัดการเองหนูไม่ต้องคิดมากนะพี่รักหนูคนเดียวเท่านั้น" หมับ!! สรัลดึงแคร์เข้ามากอด "หนูก็รักพี่..."

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more