"แคร์รู้นะคะว่าพี่น้ำหนึ่งเป็นลูกน้องคนสนิท คนโปรดของท่านประธานแต่มองตามหลักความเป็นจริงแล้วมันก็ไม่สมควรไม่ใช่เหรอคะ ต่อให้จะเป็นที่ลับตาคนก็ตามอะ แต่มันก็คือสถานที่ที่มีผู้คนเดินไปมาเป็นบริษัทมันสมควรแล้วเหรอคะอย่างน้อยท่านประธานก็ควรจะตักเตือนพี่น้ำหนึ่งหน่อยเถอะค่ะ..." แคร์พยายามตั้งสติและพูดทุกอย่างให้มีเหตุผลที่สุดเพื่อให้ปุณณ์ฟังและเชื่อเธอ ส่วนปุณณ์เองก็สนุกกับการตอกหน้าคนเล่น ๆ ไปแล้วเหมือนกันต่อไปก็ได้เวลาสืบสวนความจริง
"นั่นสินะครับ...คุณหนึ่งเป็นลูกน้องคนโปรดของผมจริง ๆ นั่นแหละครับ แต่ว่าผมก็ไม่ควรจะเข้าข้างแบบผิดๆ สินะครับ"
"ใช่ค่ะ ท่านประธาน..."
"โอเครครับ! งั้นผมจะเรียกคุณหนึ่งมาถามความจริงพร้อมกับคุณสรัลด้วยว่าทั้งสองไปทำอะไรกันที่บันไดหนีไฟแบบนั้น?"
"จะทำอะไรได้ละคะนอกจาก...!" แคร์หยุดพูดไปเพราะว่าโดยปุณณ์มองหน้า
"ผมไม่ฟังความข้างเดียวหรอกนะครับคุณแคร์ ผมไม่ได้เป็นเจ
