บทที่ 11
"ฉันยังไม่อยากคุยเรื่องนี้ตอนนี้"
ซิงอีบอกกับคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลอย่างเฉินกวงโดยที่ไม่ได้หันมามองหน้าเขา ปล่อยให้มือของเธอหลุดจากการจับของเขา
“และก็ไม่อยากแสดงท่าทางอะไรให้หงหงคิดมาก เพราะอย่างนั้นปล่อยฉันอยู่คนเดียวก่อนนะคะ”
เฉินกวงถอนหายใจเบา ๆ เขารู้ดีว่าจะต้องใช้เวลามากกว่านี้ เพื่อให้ซิงอีคลายความโกรธและอภัยให้เขา ทั้ง ๆ ที่ปัญหาที่เขาสร้างเกิดจากเวลาไม่กี่นาทีเท่านั้น
อู๋ไฉ่หงเห็นคนทั้งสองดูเหมือนจะไม่เข้าใจกันก็พยายามมากขึ้น แขนขาสั้น ๆ ของหงหงพยายามจะปีนขึ้นไปที่ตักของแม่เธอ
"หม่าม้า... หม่าม้าไม่ยิ้ม" หงหงพูดอ้อแอ้ ๆ พลางใช้มือเล็ก ๆ ดึงแก้มของซิงอีให้ยิ้ม เธอพยายามจ้องมองซิงอีด้วยดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักและแฝงเอาไว้ด้วยความไร้เดียงสา เพื่อให้แม่ตรงหน้าของเธอคิดว่าเธอไม่เข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
ซิงอียังคงโกรธอยู่แต่ก็ยิ้มจาง ๆ ให้ลูกสาวได้เห็น เพราะไม่อยากให้ห
