แพรลายมังกร (เจฟ+แพรวา nc20+)

ตอนที่ 8 อ้อนเมีย

แสงแดดในตอนสายสาดส่องเข้ามาตามรอยผ้าม่านที่เปิดแง้มไว้ ใบหน้าขาวนวลของเด็กสาวค่อยเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างช้า ๆ เพื่อทำความคุ้นชินกับแสงสว่าง เมื่อหันไปมองใบหน้าคมเข้มที่นอนกอดเธอยู่ข้าง ๆ ก็ทำให้แพรวาเผยยิ้มกว้างออกมา เธอจ้องมองพิจารณาหน้าเขาอยู่สักพัก ดวงตากลมก็เหลือบไปดูนาฬิกาแขวนบนผนังที่ตอนนี้บอกเวลาเกือบจะเที่ยงเข้าไปแล้ว

"คุณคะ คุณเจฟ ตื่นได้แล้วค่ะ"

เสียงหวานปลุกคนที่กำลังนอนกอดเธออยู่ให้ตื่น เพราะเห็นว่าสายมากแล้ว

"ขอนอนกอดอีกหน่อยได้มั้ย"

คนตัวโตที่ทำเสียงอ้อนเหมือนเด็ก ๆ เอ่ยขอพร้อมกอดเธอแน่นมากกว่าเดิม

"ไม่ได้ค่ะ คุณต้องไปทำงานนะคะ"

แพรวายืนยันคำเดิม และบอกเหตุผลที่ต้องปลุกเขา

"ไม่ไป วันนี้อยากอยู่กับเมีย"

สายตาคมช้อนขึ้นมามอง พร้อมทำตาปริบ ๆ เพื่อหวังว่าเธอจะใจอ่อน

"ไม่ได้ค่ะคุณเจฟ จะมาเสียงานเสียการเพราะหนูไม่ได้นะคะ ทำอะไรเสร็จค่อยมาหาหนูก็ได้ ร้านก็อยู่ไม่ไกล"

เสียงหวานเปลี่ยนเป็นจริงจังทันที เมื่อเหตุผลที่เขาไม่อยากเข้าไปดูที่ร้านนั้นเป็นเพราะเธอ

เจซซินส่งสายตาค้อนขวับที่ดูขัดกับอายุไปให้เด็กสาว แต่เหมือนเธอจะไม่ใส่ใจแถมยังดันตัวเขาให้ลุกขึ้นไปอาบน้ำอีกต่างหาก คนตัวโตเองก็ลุกขึ้นอย่างว่าง่ายเพียงเพราะไม่อยากขัดใจเธอที่เขาพึ่งได้เป็นเมียหมาด ๆ หายเข้าไปในห้องน้ำสักพักเขาก็ออกมาแต่งตัวเพื่อจะเข้าไปจัดการเอกสารที่ร้าน

"รอฉันอยู่ที่ห้องนะ ไปเคลียร์เอกสารไม่นานเดี๋ยวก็กลับ ถ้าหิวก็สั่งอะไรมากินก่อนได้เลย"

เมื่อบอกกล่าวแพรวาเสร็จเขาก็ก้มลงไปจุมพิตเบา ๆ ที่หน้าผากมน มือใหญ่ยกขึ้นลูบหัวเธออย่างเอ็นดู

"รับทราบค่ะ หนูจะรอที่ห้องนะคะคุณเจฟ"

แพรวาตอบตกลงพร้อมกับส่งยิ้มแสนน่ารักไปให้คุณเจฟของเธอ เมื่อเขาออกจากห้องไปแล้วเธอก็เข้าไปจัดการอาบน้ำแต่งตัว แล้วสั่งของมาทานรอตามคำสั่ง

////////

"บอส เป็นอะไรรึเปล่าครับ ทำไมวันนี้หน้าบึ้งตึง ไม่สดใสเลย"

นายตินผู้เป็นลูกน้องเอ่ยถามเจ้านายขณะที่กำลังขับรถคันใหญ่มุ่งหน้าไปที่ร้าน

"เออ เมียไล่มาทำงาน"

เขาตอบกลับลูกน้องด้วยสีหน้าเหมือนเด็กถูกขัดใจ

"เมีย? บอสหมายถึงน้องแพรวาเหรอครับ"

เขาถามผู้เป็นนายด้วยความสงสัย

"แล้วมึงว่าจะมีคนอื่นอีกรึเปล่าล่ะ อีกอย่างเลิกเรียกเมียกูว่าน้อง เข้าใจมั้ย"

คำสั่งของเจ้านายไม่ได้ทำให้ลูกน้องคนสนิทกลัวหรือตกใจสักนิด กลับทำให้เขาหัวเราะออกมาเบา ๆ ที่เจ้านายดูจะรักและหลงเมียเด็กเป็นอย่างมาก

รถสีดำคันใหญ่แล่นเข้ามาจอดหน้า อาบ อบ นวด ระดับหรู เจซซินก็รีบก้าวขายาว ๆ ของตัวเองขึ้นไปที่ห้องทำงานทันที เขารีบจัดการเคลียร์งานและเอกสารทั้งหมดเพื่อที่จะได้กลับไปหาแพรวา ห่างกันยังไม่ถึงชั่วโมงก็คิดถึงแทบจะขาดใจ สองชั่วโมงต่อมาเอกสารกองใหญ่ก็ถูกจัดการจนเสร็จเรียบร้อย เจซซินรีบออกจากร้านทันที

"ไอ้ติน ไม่ต้องไปส่งกู จะขับกลับเอง ส่วนมึงก็ขับอีกคันกลับบ้านไปได้เลย วันนี้อนุญาตให้พักวันนึง"

"ได้คร้าบบอส ขอให้มีความสุขนะคร้าบบ"

เสียงยียวนกวนบาทา พร้อมท่าก้มหัวผงก ๆ ทำเอาเขาแอบหมั่นไส้ลูกน้องอยู่เล็กน้อย อยากจะถีบป้าบเข้าไปที่ก้นสักสองสามที แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาจะมาเล่นด้วย เพราะเขาคิดถึงแพรวาจนทนแทบไม่ไหวจึงรีบขับรถออกไปทันที ไม่ถึงยี่สิบนาทีรถเก๋งสีดำคันใหญ่ก็มาถึงที่หมาย ไม่รอช้าเขารีบตรงขึ้นไปยังห้องตัวเองที่มีเมียเด็กรออยู่

"แพรวา คิดถึงจังเลยขอกอดหน่อย"

คนตัวโตส่งเสียงออดอ้อนทันทีที่เข้าในห้อง และเห็นเธอกำลังนั่งกินขนมดูทีวีอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ไม่พูดเปล่าเขายังทิ้งตัวลงนอนบนตักของเธอ แขนยาวก็โอบเอวเธอไว้

"คุณทำตัวเหมือนเด็กไปได้ ลุกขึ้นเลยค่ะ ตัวคุณหนักมากรู้มั้ย"

แพรวาพูดพลางผลักเขาให้ลุกขึ้น

"โธ่ ขออ้อนเมียหน่อยไม่ได้เหรอ"

คำว่าเมียที่เขาพูดออกมาทำให้เด็กสาวเขินอายอยู่ไม่น้อย ทั้งที่เธอเองก็ไม่ได้คิดว่าเขาจะจริงจังกับคำพูดที่บอกเมื่อคืน

"แพรวา ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว เลิกเรียกฉันว่าคุณได้มั้ย ดูไม่สนิทกันเลย"

เสียงทุ้มเอ่ยบอกหญิงสาวตรงหน้า เธอมองหน้าเขาอย่างสงสัยก่อนที่จะพูดออกมา

"จะให้หนูเรียกคุณว่าลุงเหรอคะ อืม แบบนั้นก็ดูสนิทกันดีนะคะ"

คำพูดแสนซื่อ แต่ทำเอาคนฟังหน้ามุ่ย เขาไม่ได้แก่ขนาดเป็นลุงของเธอได้สักหน่อย

"จะเรียกลุงได้ไง ฉันอายุน้อยกว่าพ่อเธออีก เรียกพี่เจฟ คราวหลังให้เรียกพี่เจฟ"

ประโยคบอกเล่า แต่เหมือนเป็นการออกคำสั่งซะมากกว่า

"พี่เจฟเหรอคะ หนูว่าคุณดูแก่เกินกว่าจะเป็นพี่หนูนะคะ"

คำตอบของเธอทำเอาหัวเขาแทบจะระเบิด เมียเด็กแสนซื่อ ที่บางครั้งก็น่าจับมาตีตูดซะให้เข็ด

"หรือเธอจะเรียกผัว"

คำพูดของเขาทำเอาแพรวาส่ายหน้าพัลวัน ถึงเขาจะยกให้เธอเป็นเมียจริง ๆ แต่เด็กอายุแค่สิบเจ็ดปีจะเรียกผู้ชายว่าผัวได้เต็มปากได้ยังไง

"พี่ก็พี่ค่ะ พี่เจฟฟฟ โอเคมั้ยคะ"

เสียงเรียกชื่อลากยาวทำเอาคนที่ออกคำสั่งพอใจจนยิ้มกว้างออกมา

"ไปแต่งตัวสวย ๆ เดี๋ยวพี่พาไปกินข้าว"

คนที่โดนเรียกพี่หมาด ๆ ก็แทนตัวเองว่าพี่อย่างไม่เขินอาย แพรวาลุกไปแต่งตัวตามที่เขาบอก คนตัวเล็กออกมาในชุดเดรสสีชมพูดูน่ารักน่าทะนุถนอม

"น่ารักจังเลยเมียพี่ ไหนพี่ขอหอมแก้มหน่อย"

ก่อนที่ริมฝีปากจะจรดกับพวงแก้มชมพู เธอก็เบี่ยงตัวหลบก่อน

"แต่พี่เจฟต้องหยุดเรียกหนูว่าเมียก่อน หนูยังเด็กใครได้ยินเข้าจะว่าหนูแก่แดด"

พี่เจฟพยักหน้าหงึกหงักตกลง ณ เวลานี้อะไรก็ได้ทั้งนั้นขอแค่เธอบอกมา เมื่อตกลงกันเสร็จเขาก็พาเธอออกไปทานข้าวข้างนอก ก่อนที่จะแวะไปเดินชอปปิ้งนิดหน่อย เด็กสาวที่ทำให้เขาตกหลุมรักได้ง่าย ๆ เรียกรอยยิ้มจากเขาครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อเสียงหวานเจื้อยแจ้วเอ่ยเรียกพี่เจฟไม่หยุดตลอดการเดินชอปปิ้ง

///////////