เมียแต่งเจ้าพ่อ

ตอนที่ 2 เมียแต่ง

"มีอะไร" คุณนายตระกูลหวังถามหญิงสาวปากแดงที่นั่งชูคอบนโซฟาประจำที่ของเหมยลี่

"ต้องมีอะไรด้วยเหรอ ฉันถึงจะมาบ้านผัวได้" ซินซินเมียเก็บคนล่าสุดพูดออกมาอย่างไม่มีความยำเกรง หล่อนเห็นว่าเป็นคนโปรดและอยู่นานที่สุดจึงกล้าจองหองพองขนใส่คุณนายใหญ่ที่ปรายตามองหล่อนเพียงนิดเดียว

"ป้าหลิน เชิญแขกกลับแล้วเอาแอลกอฮอล์มาทำความสะอาดโซฟาฉันด้วย" คุณนายเหมยลี่หันมาบอกสาวใช้ด้วยท่าทางสงบอย่างไม่สนใจทำเอาคนที่นั่งจีบปากจีบคอบนโซฟาเริ่มจะหมดความอดทน

"ฉันพูดกับแกอยู่นะ นังเหมยลี่" เสียงแหลมสูงตวาดแวดใส่ร่างที่เพิ่งหันหลังจะเดินไปพร้อมกับเดินตรงไปกระชากแขนนั้นอย่างแรง

"เพี๊ยะ อย่าแตะตัวฉัน จำใส่กะโหลกกลวงๆ ของเธอไว้ด้วย" หน้าเป่ยซินหันไปตามแรงตบจนมีเลือดไหลออกมาที่มุมปาก

"อีเหมยนี่มึงกล้าตบกูเหรอ โอ๊ย " หญิงสาวง้างมือจะตบใบหน้านั้นคืนแต่ก็ถูกจับข้อไว้แน่นจนเจ็บ

"คิดจะทำอะไร" เสียงทุ้มที่แสนจะเย็นชาถามหญิงสาวที่ตนเลี้ยงดูพร้อมกับบีบข้อมือนั้นอย่างแรง

"ปะ เปล่า ก็คุณนายเหมยมาทำซินก่อน ดูหน้าซินสิคะ" เสียงสั่นๆ รีบแก้ตัวเพื่อเอาตัวรอด และรีบโยนความผิดทั้งหมดไปให้อีกคน

"ขอตัวนะ วันนี้ฉันเหนื่อย " ตาเรียวมองบนอย่างเบื่อหน่ายกับบทละครที่เหล่าบรรดาผู้หญิงของเฉินฟงแสดงออกมา นี่ไม่ใช่รายแรกหรอก ชีวิตเธอต้องมาเจออะไรแบบนี้ซ้ำๆ ซากๆ ตั้งแต่แต่งงานมาหลายปี เปรียบดังของแถมอย่างไงอย่างงั้น

"ต่อให้เหมยจะคิดฆ่าเธอ เธอก็ไม่มีสิทธ์ที่จะไปแตะต้องเหมยแม้แต่ปลายเส้นผม " เมื่อเห็นว่าเมียแต่งของเขาเดินห่างออกไปแล้วเฉินฟงจึงหันมามองหญิงสาวอีกคนด้วยแววตาแข็งกร้าวอย่างที่หล่อนไม่เคยเห็น

"แต่อี คุณนายเหมยทำซินก่อนนะคะ โอ๊ย" ซินซินยังไม่เลิกแสแสร้งพร้อมกับจะหลุดคำเรียกที่หยาบคายแต่ก็ต้องเงียบลงเพราะเจอกับสายตาที่พร้อมจะชำแหละร่างหล่อนออกเป็นชิ้นๆ

"อย่ายุ่งกับเหมย เขาอยู่กันคนละระดับกับเธอ ถ้ามีอีกฉันจะส่งเธอไปซ่อง และกลับไปเก็บข้าวของเธอซะฉันไม่เลี้ยงพวกที่ไม่เชื่อง" แววตาที่จริงจังพูดอย่างไม่ล้อเล่นจนหญิงสาวเริ่มหวาดกลัว

"แต่ ค่ะๆ ซินจะไม่ทำอีก " หญิงสาวรีบตอบรับด้วยความกลัว หล่อนเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าการอยู่ในซ่องนั้นทรมานเพียงใด