เฉินฟงเฝ้ามองภรรยาหยิบจับนั่นนี่ในครัวอย่างคล่องมือ หญิงสาวลงมือจัดเตรียมวัตถุดิบและจัดทำขนมคัพเคกน่ารักรสชาติแสนอร่อยสีสันสวยงามหลายต่อหลายขึ้นวางเรียงรายอยูในถาด
"เยอะขนาดนี้คุณจะทำไหวเหรอเหมย คุณยกเลิกแล้วโทรสั่งจะง่ายกว่านะ" เฉินฟงคัดค้านภรรยาที่ตั้งใจตกแต่งหน้าคัพเค้กอย่างขมักขเม้น หน้าใสมีเหยื่อซึมออกมาเล็กน้อยจากการหยิบนั่นทำนี่ในครัว
"อย่ามายุ่งกับเหมยหน่า คุณจะไปไหนก็ไปเลย เหมยทำได้" หล่อนไล่สามีด้วยความรำคาญ ไม่ช่วยยังจะมาพูดจาขัดขวางอีก
"ผมแค่ห่วงกลัวคุณจะเหนื่อย แต่เด็กพวกนั้นน่าอิจฉาจริงๆ นะเนี้ย" เจ้าพ่อหนุ่มพูดกับภรรยาเบาๆ มองหล่อนตั้งหน้าตั้งตาทำขนมให้เด็กกำพร้าพวกนั้นด้วยใจจริง
"น่าอิจฉาตรงไหนคะ ไหนลองบอกเหมยมาซิ" หล่อนเงยหน้าถามสามีอย่างสนใจ เป็นเด็กกำพร้ามีเรื่องอะไรให้น่าอิจฉากลับกันพวกเขาน่าสงสารจะตายไป
"น่าอิจฉาตรงที่ได้กินฝีมือคุณนี่แหละ อยู่กันมาตั้งนานคุณไม่เค
