Chapter 3
1322 Words
ดารารัตน์กลับมาถึงที่บ้านในเวลาต่อมา เธอวิ่งเข้าไปในห้องนอนของตัวเองร้องไห้เจ็บใจที่ตัวเองไปเสียรู้เขาซะได้
"ไอ้คนเลว นึกว่าจะเป็นคนดีเสียอีก คนรวยนิสัยเลว กรี๊ดดดดดด"
หญิงสาวร้องโวยวายออกมาเสียงดังลั่นบ้าน คนอื่นได้ยินเสียงก็สะดุ้งตกใจไปตามๆกัน
"เกิดอะไรขึ้น เสียงน้องเรารึเปล่า"
คุณแม่หันไปมองหน้าลูกชายทั้งสองคนที่ตอนนี้กำลังช่วยกันลงโปรแกรมโทรศัพท์ใหม่ให้ท่านอยู่ ธาดาพี่ชายคนโตหันไปมองหน้าธารันน้องชายคนกลางก่อนจะเอ่ยออกมา
"ไปดูน้องแกหน่อยไป"
"ดูซีรี่ย์มั่ง พี่ไม่ชินหรือไง"
ทั้งสามคนมองหน้ากันก่อนจะหันไปสนใจสิ่งตรงหน้าต่อ เธอก็เป็นแบบนี้แหละไม่เห็นแปลก ปล่อยให้เป็นบ้าอยู่ในห้องคนเดียวนั่นแหละ
หลังจากที่ร้องไห้อยู่นานหญิงสาวก็หลับไปเพราะก่อนหน้านี้เหนื่อยพอสมควรแล้ว ส่วนชายหนุ่มหลังจากที่กลับมาที่บ้านก็มานั่งดูละครที่หญิงสาวเคยแสดง เรื่องล่าสุดเป็นเพื่อนนางเอกน่ารักสดใสเชียว
"น่ารักจัง เฮ้ยๆ"
เขาร้องโวยวายออกมาใส่หน้าจอโทรทัศน์ เมื่อมีนักแสดงที่เป็นผู้ชายมากุมมือหญิงสาวเอาไว้
"ทำไมต้องถึงเนื้อถึงตัวด้วย"
เขาทำหน้าบอกบุญไม่รับก่อนจะส่งข้อความไปต่อว่าบีบีที่สร้างละครแบบนี้ออกมา
'ทำไมละครช่องเธอต้องถึงเนื้อถึงตัวกันด้วยบีบี'
เขาปาโทรศัพท์ลงอย่างหงุดหงิดก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งแล้วใช้รีโมตกดปิดไม่ดูต่อ
"สงสัยจะไม่ได้แสดงละครแล้วละมั่ง"
เขาถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆก่อนจะกดโทรศัพท์ไปหาลูกน้องเพื่อให้ทั้งสองคนหาเบอร์โทรของดารารัตน์มาให้เขาตอนนี้
"เอาเบอร์โทรศัพท์ของกดารารัตน์มาหน่อย"
(นายครับนี่มันเที่ยงคืนแล้วนะครับ ผมจะไปหามาจากไหน)
"ไม่รู้แหละไปหามาจะเอาตอนนี้"
เขากดวางสายก่อนจะมานอนเล่นระหว่างที่รอให้ใหญ่กับเล็กหาเบอร์ของหญิงสาวมาให้ ไม่นานก็มีข้อความส่งมาเป็นเบอร์ติดต่อของดารารัตน์ เขายิ้มออกมาก่อนจะกดโทรศัพท์ไปหาหญิงสาวแต่ว่าโทรเท่าไหร่เธอก็ไม่รับ
"ทำไมไม่รับวะ!"
เขามองนาฬิกาตอนนี้เป็นเวลาตีหนึ่งกว่า เพิ่งจะตีหนึ่งเองนอนแล้วเหรอ... เขามองโทรศัพท์อย่างเสียอารมณ์ก่อนจะถือไปชาร์จแบตเตอรี่จากนั้นก็เดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียง
'พรุ่งนี้ค่อยโทรแล้วกัน'
เช้าวันต่อมา...
หญิงสาวตื่นนอนในตอนเช้าตาดำคล้ำไปเหมือนหมีแพนด้า เธอเดินลงมาชั้นล่างมองหาคุณแม่แต่เหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่
"หายไปไหนกันหมด"
หญิงสาวบ่นออกมาเสียงเบาก่อนจะเดินไปหน้าบ้านเจอคุณแม่ยืนคุยอยู่กับคุณพ่อหน้าบ้าน
"ทำไรกันคะสองคนนี้"
คุณพ่อเห็นลูกสาวคนเล็กก็ยิ้มออกมาก่อนจะเดินมาสวมกอดเธอไว้แน่น ดารารัตน์ดันตัวท่านออกก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ
"ไม่ต้องมากอดเลย มาทำอะไรที่นี่คะ"
"พ่อก็อยากเจอลูกเจอเมียไง ทำไมมาไม่ได้เหรอ ใช่สิพ่อมันหมาหัวเน่าตัวคนเดียวนี่"
เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงน้อยใจ ดารารัตน์เบะปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินไปกอดแขนคุณแม่ทันที
"ถ้าพ่อทำตัวดีคงไม่ต้องมาอยู่จุดนี้หรอกค่ะ"
"พ่อสำนึกผิดแล้วไง ให้อภัยแล้วเรากลับมาอยู่เป็นครอบครัวกันนะ พ่อจะเลิกเจ้าชู้มีแม่จ๋าคนเดียว นะคุณผมขอมาอยู่ด้วยนะ"
คุณแม่มองอดีตสามีก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น เธอไม่อยากให้เขากลับมาเพราะขี้เกียจต้องมาฟังว่าวันนี้จะมีอีหนูคนไหนโทรมาอีก เบื่อ....
"คุณกลับไปเถอะ เดือนนี้โอนเงินค่าเลี้ยงดูมาหรือยัง"
"โอนแล้วไงครับ สองแสนบาทครบทุกบาททุกสตางค์ไม่มีตกหล่น ทำไมเปลี่ยนเรื่องอ่ะ ดาราช่วยพ่อหน่อย"
"ไม่เอาอ่ะหนูไม่อยากยุ่งด้วย คุยกับแม่เองแล้วกัน ไปนะคะพ่อรักนะ..."
หญิงสาวเอ่ยออกมาก่อนจะเดินหนีทั้งสองคนทันที หนีความเจ้าชู้ของพ่อมาเจอคนเจ้าเล่ห์แบบคชาภัทรอีก ชีวิตเธอนี่มันน่าสงสารจริงๆ หวังว่าเขาจะไม่มายุ่งวุ่นวายกับเธออีก เมื่อคืนร้องไห้ระบายทุกอย่างออกไปหมดแล้ว เพราะฉะนั้นวันนี้เธอจะเริ่มต้นใหม่อยู่กับปัจจุบันให้ได้
หญิงสาวเดินขึ้นมาในห้องนอนตรงไปยังโทรศัพท์ที่ตอนนี้ส่งเสียงร้องอยู่บนหัวเตียง
"ใครโทรมา"
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูหน้าจอเป็นเบอร์แปลกที่ไม่เคยรู้จัก และมีสายเรียกเข้าที่ไม่ได้รับอีกหลายสาย
"สวัสดีค่ะดารารัตน์พูดสายค่ะ"
(ดารา...)
เธอหยุดชะงักไปอย่างสงสัยในน้ำเสียงของชายหนุ่ม ทำไมมันคุ้นเคยเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน
"ใครคะ..."
(ฉันเอง คชาภัทร)
หญิงสาวได้ยินชื่อของชายหนุ่มก็รีบกดวางสายทันทีอย่างตกใจ นี่เขาเอาเบอร์ของเธอมาจากไหน แล้วจะโทรมาทำไมอีก ไหนคุยกันแล้วไงว่าต่างคนต่างอยู่ เธอรีบปิดโทรศัพท์ทันทีเพราะไม่อยากจะคุยกับเขา
"ผู้ชายเฮงซวย! ไม่ต้องโทรมาอีกนะ"
ตู้ดๆๆๆๆ
คชาภัทรที่พูดยังไม่ทันขาดคำก็ถูกหญิงสาวตัดสายใส่เสียก่อนก็หลับตาลงช้าๆอย่างระงับอารมณ์ของตัวเอง เขาลืมตาขึ้นมาพ่นลมหายใจออกมาช้าๆให้ตัวเองสงบลงก่อนจะกดโทรออกไปหาลูกน้องของตัวเอง
"ใหญ่ ไปพาดารารัตน์มาที่บ้านตอนนี้ เดี๋ยวนี้!"
เขากดวางสายก่อนจะปาโทรศัพท์ลงเตียงอย่างหงุดหงิด เธอกล้ามากเลยนะที่ตัดสายใส่ฉัน อย่าให้เจอนะจะลงโทษจนพูดไม่ออกเลย...
"แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ดารารัตน์"
ทางด้านของใหญ่กับเล็กตอนนี้เขาจอดรถอยู่หน้าบ้านของหญิงสาว กำลังวางแผนหาวิธีให้เธอออกมาแต่ยังคิดไม่ตก
"เอาไงดีวะเล็ก"
"แกให้ใครก็ได้ในช่องB1โทรเรียกให้เธอไปหา แล้วเราค่อยดักกลางทางเอาก็ได้"
ใหญ่พยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะทำตามแผนที่วางไว้ ไม่นานหญิงสาวก็เดินออกมาเปิดประตูหน้าบ้านเพื่อจะเอารถออก ใหญ่กับเล็กวิ่งไปหาเธอทันที หญิงสาวเห็นทั้งสองคนก็ตาโตก่อนจะเอ่ยเสียงดังลั่น
"คุณ! มาทำอะไรที่นี่"
"นายให้มารับคุณดารารัตน์ไปหาที่บ้านครับ"
หญิงสาวได้ยินแบบนั้นก็ตาโตอย่างตกใจก่อนจะรีบปิดประตูบ้านให้แน่น เล็กวิ่งไปอุ้มหญิงสาวขึ้นมาพาดบ่าก่อนจะพาไปขึ้นรถที่จอดรออยู่ ส่วนใหญ่ก็ปิดประตูหน้าบ้านให้หญิงสาวเรียบร้อยทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"กรี๊ดดดดด ไอ้พวกบ้าจับฉันมาทำไม"
หญิงสาวร้องโวยวายออกมาเสียงดังลั่น ทั้งสองคนมองหญิงสาวก่อนจะเอ่ยขอโทษขอโพย
"ขอโทษครับ ยอมไปดีๆเถอะนะครับคุณดารา พวกผมไม่อยากมีปัญหากับนาย"
หญิงสาวทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ มองทั้งสองคนที่คงจำใจทำตามคำสั่งเจ้านายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
'ไอ้ผู้ชายเฮงซวย อย่าให้เจอนะจะกัดแขนให้เลือดไหลเลย ฮือออออ'
- Writer
