Chapter 4

1458 Words
ไม่นานหญิงสาวก็เดินทางมาถึงที่คฤหาสน์หลังใหญ่ของคชาภัทร เธอมองไปโดยรอบอย่างตื่นตะลึงในความร่ำรวยของเขา 'มหาเศรษฐีระดับเอเชีย สปอนเซอร์รายใหญ่ของช่อง เหอะ!' หญิงสาวเบะปากออกมาอย่างหมั่นไส้ก่อนจะกอดอกไม่ยอมลงจากรถ ใหญ่พยายามโน้มน้าวให้หญิงสาวลงมาแต่ว่าเธอก็ไม่ยอมบอกว่าจะอยู่ที่นี่จนกว่าพวกเขาจะพาเธอไปส่งที่เดิม "ไม่ลงเข้าใจมั้ย พาดาราไปส่งที่บ้านด้วยค่ะ" "เข้าไปข้างในก่อนเถอะครับคุณดารา แล้วผมสัญญาว่าจะพาไปส่งที่บ้านตามเดิม" "ไม่!" เธอยืนยันคำเดิมไม่ยอมลงไปจากรถ เล็กเห็นท่าไม่ดีเข้าไปเรียกเจ้านายด้วยความรีบร้อน "นายครับคุณดารามาถึงแล้ว แต่ว่าเธอไม่ยอมลงจากรถครับ" "ฉันจัดการเอง" เขาลุกขึ้นเดินออกไปจากตรงนั้นใช้เวลาไม่นานก็มาถึงหน้าบ้านโดยมีใหญ่พยายามโน้มน้าวให้หญิงสาวลงมา ชายหนุ่มขยับเข้าไปใกล้ลูกน้องของตัวเองก่อนจะแตะที่ไหล่ "ฉันจัดการเอง" เขาโค้งตัวเล็กน้อยก่อนจะขยับออกไปที่อื่น ชายหนุ่มเดินไปยังประตูรถยื่นมือไปตรงหน้าหญิงสาว "ลงมาสิหนู" "ไม่ลง! จับฉันมาทำไม ไอ้คนใจร้าย ไอ้คนใจดำ" เธอตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มอย่างเหลืออด เขาจะใช้อำนาจมากเกินไปแล้ว บ้านเมืองมีกฎหมายไม่ใช่ว่าใครจะอยู่เหนือมันได้ "แล้วถ้าฉันอยาก 'เอา' จะยอมมาดีๆโดยไม่ต้องบังคับป่ะ" เขาถามเธอด้วยความใจเย็น ควบคุมอารมณ์ตัวเองให้นิ่งที่สุดปล่อยให้มีคนบ้าพยศคนเดียวก็พอแล้ว "ไม่! ไม่มีทาง" หญิงสาวปฏิเสธเสียงแข็ง เอ่ยออกมาอย่างมั่นใจว่าไม่มีทางที่จะยอมมาหาเขาด้วยความเต็มใจ เขามีแฟนอยู่แล้วนั่นเป็นสิ่งที่ผิด แต่ถึงแม้ว่าจะโสดก็ไม่ควรทำแบบนี้กับเธอ "งั้นก็ช่วยไม่ได้ ถ้าฉันอยากเมื่อไหร่จะให้ลูกน้องไปอุ้มเธอมาแล้วกัน..." เขายักไหล่อย่างไม่มีความสำนึกใดๆกับการกระทำของตัวเอง หญิงสาวกำหมัดแน่นอย่างโกรธจัดด่าอะไรไปก็ไม่มีความรู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย ชายหนุ่มขึ้นไปบนรถก่อนจะพยายามอุ้มหญิงสาวลงมา เธอดีดดิ้นไปมากอดเบาะรถแน่นไม่ยอมปล่อย "จะลงไปดีๆหรือจะให้เอาในรถ" "กรี๊ดดดด ไอ้คนจิตใจสกปรก" หญิงสาวร้องลั่นออกมาเมื่อเขาโน้มใบหน้ามาซุกไซ้ตามซอกคอ เธอเผลอปล่อยมือตีหน้าอกเขาหลายทีนั้นทำให้ตัวเองพลาดท่าถูกเขาอุ้มออกไป "ปล่อยนะ!" "อยู่นิ่งๆหน่อยดารา" เขาอุ้มหญิงสาวเข้ามาในบ้านเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสองก่อนจะพาเธอเข้าไปในห้องนอนแล้วโยนเธอลงบนเตียงไม่แรงมากนัก "โอ๊ยยยย" "สมน้ำหน้าใครใช้ให้ฤทธิ์เยอะ" เขาหันหลังจะไปหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อหญิงสาวอ้าปากงับแขนเขาจนเป็นรอย "เฮ้ยๆ" "สมน้ำหน้าใครใช้ให้จับฉันมา" หญิงสาวผลักชายหนุ่มออกห่างก่อนจะรีบวิ่งไปหมายจะเปิดประตู เขาได้สติวิ่งไปจับหญิงสาวไว้ก่อนจะโอบเอวเธอไว้แล้วอุ้มมาโยนลงบนเตียง "พูดให้มันเพราะๆหน่อย เป็นเด็กเป็นเล็กให้มันน่ารักหน่อย" "กรี๊ดดดด ปล่อยนะ!" ดารารัตน์ร้องโวยวายออกมาเมื่อถูกชายหนุ่มกระชากเสื้อจนขาดหวิ่น ตอนแรกเขาว่าจะทะนุถนอมเธอดีๆแต่ดื้อแบบนี้มันก็ต้องใช้ความรุนแรงแบบนี้แหละ "ยอมดีๆไม่ชอบ ชอบให้ใช้ความรุนแรง หึ" เขาดึงเสื้อเธอออกพร้อมกับชั้นในก่อนจะขึ้นไปคร่อมบนตัวหญิงสาวแล้วใช้ริมฝีปากดูดเม้มหน้าอกอย่างแรง หญิงสาวใช้มือทั้งสองคนจิกผมเขาอย่างแรง คชาภัทรนิ่วหน้าเล็กน้อยก่อนจะดึงมือของเธอออกแล้วจับรวบไว้เหนือหัว "อ๊ายยย ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้" "แสบนักนะ อยากโดนเอาจนหมดแรงใช่มั้ย จัดให้" เขาใช้ริมฝีปากดูดเม้มโลเลียหญิงสาวจนเธอบิดตัวเกร็งไปหมด มันทั้งเสียวซ่านและกลัวในเวลาเดียวกัน มันไม่ใช่ครั้งแรกแต่เธอยังไม่ชิน อีกอย่างมันไม่ใช่การเต็มใจยอมแต่เขาขืนใจเธอต่างหาก "กรี๊ดดดดดดดด ไอ้คนเลว" หญิงสาวร้องออกมาเสียงดังลั่นเมื่อความเป็นชายของเขาล่วงล้ำเข้ามาในตัวของเธอ ชายหนุ่มใช้มือทั้งสองข้างจับข้อแขนเธอไว้ก่อนจะขยับความเป็นชายเข้าออกช้าๆก่อนจะเร่งความเร็วจนเธอไม่มีแรงต่อต้าน "อ๊ะ เจ็บ" "อดทน ใครใช้ให้ดื้อล่ะ" เขาทำรุนแรงกับหญิงสาวเป็นเชิงสั่งสอนให้รู้ว่าถ้าพยศแบบนี้ต้องเจออะไร หญิงสาวเริ่มนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด เขาเห็นใบหน้าของเธอก็ลดความเร็วลงเกรงว่าเธอจะเจ็บไปมากกว่านี้ "จะดื้ออีกมั้ย" "ฮึก! ไอ้คนใจร้าย มันเจ็บนะ" หญิงสาวร้องไห้ออกมาน้ำตาซึมมองชายหนุ่มอย่างตัดพ้อไม่มีความนุ่มนวลกับเธอเลยสักนิดใจร้ายสุดๆ เขาโน้มใบหน้าไปจูบหน้าผากของหญิงสาวขยับใบหน้าเข้าไปกระซิบข้างใบหู "ขอโทษ ถ้าหนูยอมดีๆแต่แรกก็ไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้" เธอสะอื้นออกมาก่อนจะจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของเขาเพื่อระบายความเจ็บ คชาภัทรได้สติเริ่มใจเย็นลงก่อนจะค่อยๆมอบความสุขให้หญิงสาวไม่เร่งรีบ เวลาผ่านไปนานเป็นชั่วโมง เขาสวมกอดเอวหญิงสาวไว้หลวมๆโดยที่เธอนอนคว่ำหน้ากระพริบตาปริบๆอย่างคนหมดแรง "หิวมั้ยอยากกินอะไรรึเปล่า" หญิงสาวไม่ตอบอะไรทั้งนั้นเหม่อมองไปตรงหน้านั่นทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเอ็นดูเธอมาก เขาโน้มใบหน้าไปจูบศีรษะของเธอก่อนจะลุกขึ้นออกจากเตียงแล้วเข้าไปชำระร่างกายตัวเองในห้องน้ำ ดารารัตน์เหลือบสายตามองชายหนุ่มก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงในสภาพเปลือยเปล่า เธอเปิดตู้เสื้อผ้าหาชุดคลุมมาใส่ให้มิดชิดจากนั้นก็เปิดประตูเดินลงมาชั้นล่าง เธอมองซ้ายมองขวาตามหาห้องครัวเพราะตอนนี้เธอเหนื่อยแทบจะหมดแรง คอแห้งผากท้องร้องไม่หยุดคงเพราะใช้พลังงานไปเยอะมาก หญิงสาวเดินขากะเผลกเข้าไปในครัวก่อนจะเอ่ยขอน้ำเย็นสักแก้วให้ชื่นใจ "หนูขอน้ำเย็นหน่อยได้มั้ยคะ" แม่บ้านสามคนหันไปมองหน้ากันอย่างสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้มาได้ยังไง พวกเธอเดินไปหยิบน้ำเย็นเทใส่แก้วก่อนจะยื่นไปให้หญิงสาวตรงหน้า "นี่ค่ะน้ำเย็น" ดารารัตน์ยกมือไหว้ขอบคุณรับแก้วมาไว้ในมือก่อนจะยกขึ้นดื่มรวดเดียวแทบจะสำลัก แม่บ้านทั้งสามคนนิ่วหน้าเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมาอย่างตื่นเต้น "กรี๊ดดดด คุณดาราใช่มั้ยคะ" "ใช่จริงด้วยดารานี่นา" ดารารัตน์สะดุ้งเล็กน้อยมองทั้งสามคนที่ดูตื่นเต้นเมื่อนึกได้ว่าเธอเป็นใคร หญิงสาวชี้นิ้วไปยังตัวเองก่อนจะเอ่ยถามเสียงเบา "หนูเหรอคะ ใช่ค่ะชื่อดารา" "พวกพี่เป็นแฟนคลับของคุณนะคะ แสดงละครเก่งมากเลยค่ะ ขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยคะ" เธอมองทั้งสามคนอย่างมึนงงแต่ก็ยอมถ่ายรูปด้วยอย่างไม่ปฏิเสธ จากนั้นแม่บ้านก็พาเธอไปนั่งในห้องรับแขกขนมเค้ก คุ๊กกี้ น้ำผลไม้เต็มไปหมดบนโต๊ะตรงหน้าเอามาปรนเปรอเธออย่างเอาอกเอาใจ "กินก่อนนะคะน่าจะหิว" "งื้อ คุณสวยมากเลยค่ะ" เธอหยิบคุ๊กกี้ใส่ปากมองทั้งสามคนก่อนจะยิ้มออกมาจนตาหยี ไม่คิดว่าคนที่ไม่โด่งดังอย่างเธอก็มีแฟนคลับมีคนที่ชอบด้วย น่าดีใจชะมัดเลยว่ามั้ยล่ะ "ละครที่คุณเคยแสดงฉายด้วยนะคะ เราเปิดดูด้วยกันดีมั้ยคะ" "คะ... อ่อ ดีค่ะ เปิดเลยๆ" ดารารัตน์เอ่ยออกมาอย่างตื่นเต้นก่อนจะนั่งดูละครที่ตัวเองแสดงไปพร้อมกับแม่บ้านทั้งสามคน กินไปดูไปจนลืมไปว่าตัวเองมาที่นี่เพราะถูกอุ้มมา แถมก่อนหน้านี้ยังถูกเจ้าของบ้านขืนใจด้วย... 'งงตัวเองชะมัด'
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD