Crazy about you คลั่งรักคุณดารา

Chapter 9

คชาภัทรสวมชุดคลุมมิดชิดเดินลงมาชั้นล่าง เจอบีบีกำลังนั่งร้องไห้อยู่ในห้องรับแขก ชายหนุ่มเดินเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาวก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ

"เกิดอะไรขึ้น ร้องไห้ทำไม"

"คชา! ฮึก"

บีบีเห็นคชาภัทรก็ลุกขึ้นไปกอดเขาอย่างหาที่พึ่งพิง เขาพยายามดันตัวเธอออกก่อนจะเรียกให้เธอได้สติ

"หยุดร้องไห้แล้วพูดให้เข้าใจ ฉันไม่มีเวลามานั่งปลอบใจหรอกนะ"

"ฮึก! เราทะเลาะกับอาร์ต"

"เรื่องเดิม..."

เขาเอ่ยถามหญิงสาว เธอพยักหน้าร้องไห้ออกมาไม่หยุดนั่นทำให้เขาถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ ทุกอย่างมันไม่ใช่เรื่องของเขาเลยสักนิดแรกๆก็สงสารแต่หลังๆเริ่มรำคาญ หรือเพราะว่าเขาได้รู้สึกรักใครสักคนรึเปล่า มันถึงทำให้ความรู้สึกเปลี่ยนแปลงไป

"อื้อ เรื่องเดิมนั่นแหละ"

"ถ้ามันทำให้เธอไม่มีความสุขก็ควรถอยออกมาเถอะนะบีบี การที่เราจะพยายามเพื่ออะไรบางอย่างมันต้องจับมือไปด้วยกันสองคน นี่ทะเลาะกันเรื่องเดิมตลอดแล้วจะเอาอะไรไปสู้"

"ฮืออออ ให้ทำยังไงล่ะ อาร์ตเค้าก็ชอบโทษตัวเองว่าไม่ดีพอ ไม่คู่ควร เวลาทะเลาะกันก็พูดๆๆๆ"

เธอร้องไห้ออกมาอย่างอัดอั้น คนเดียวที่จะรับฟังและยอมเป็นที่ระบายให้เธอได้มีแค่คชาภัทรคนเดียวเท่านั้น ส่วนคนอื่นคอยแต่จะซ้ำเติมและขัดขวาง

"บีบีเธอต้องให้กำลังใจคนรักของตัวเองสิ เขาน้อยใจไม่ใช่ว่าเขาไม่รักแต่บางทีเขาอาจจะไปเจออะไรมาแล้วท้อจึงพูดออกมาแบบนั้น และเวลานี้เธอควรอยู่จับมือกับเขา ไม่ใช่หนีออกมาแบบนี้ ฉันไม่อยากด่าเธอว่าโง่นะรีบกลับไปซะ"

บีบีเงยหน้าขึ้นมองหน้าคชาภัทรก่อนจะคิดได้รีบปาดน้ำตาแล้วยิ้มออกมาทันที

"ขอบคุณนะที่รัก สบายใจขึ้นเยอะเลย"

"ช่วยอย่าเรียกที่รักได้ป่ะ ไม่อยากให้ใครเข้าใจผิด"

เขาเอ่ยออกมาเสียงเบา บีบีทันได้ยินนิ่วหน้าอย่างประหลาดใจก่อนจะมองชายหนุ่มอย่างจับผิด ปกติไม่เห็นจะแคร์เลยว่าเธอจะเรียกเขายังไงทำไมวันนี้มาแปลก

"มีความลับอะไรรึเปล่า ปกติไม่เห็นสนใจเลย"

"เปล่านี่ กลับไปได้ล่ะ แล้วอย่าให้รู้ว่าทะเลาะกันเรื่องนี้อีกนะ เพราะถ้ามีครั้งหน้าฉันจะไม่ช่วยพวกเธอทั้งสองคน"

เขาเอ่ยแค่นั้นก่อนจะเดินหนีกลับขึ้นห้องไปทันที บีบียิ้มกว้างออกมาก่อนจะรีบเดินทางกลับไปหาชายหนุ่ม คงน้อยใจและนั่งโทษตัวเองอยู่แน่ๆ

เมื่อคชาภัทรมาถึงที่ห้องเขาก็ใช้กุญแจเปิดเข้าไปในห้องน้ำที่มันล็อคอยู่ ชายหนุ่มค่อยๆบิดลูกบิดเข้าไปก่อนจะเจอหญิงสาวนั่งอยู่ริมขอบอ่างใบหน้าฟุบอยู่บนมือเล็กทั้งสอง

"ฮึก!"

เสียงสะอื้นดังขึ้นมาเป็นพักๆ ชายหนุ่มรู้สึกผิดเป็นอย่างมากที่ทำให้เธอเสียใจแบบนี้ เขาคุกเข่านั่งลงก่อนจะโอบรอบเอวหญิงสาวไว้หลวมๆ ดารารัตน์สะดุ้งก่อนจะหันหลังมองชายหนุ่ม เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็รีบดีดดิ้นไม่ยอมให้เขามากอดไว้แบบนี้

"ปล่อยเลยนะ ฮึก!"

"ขอโทษ ฉันขอโทษนะ"

เขาอุ้มเธอมานั่งลงบนตักก่อนจะลูบแผ่นหลังเธออย่างปลอบประโลม เธอร้องไห้สะอื้นอยู่นานกว่าจะยอมหยุดเพราะมันเหนื่อยมากจริงๆ

"ไม่ร้องนะฉันขอโทษ"

"คุณพาหนูกลับไปส่งที่บ้านเลยนะ แล้วไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีก คุณจะไปหาแฟนของคุณก็ไปเลยอย่ามาขังหนูไว้ที่นี่"

หญิงสาวไม่ยอมเขาอีกต่อไป ยังไงเธอก็จะไม่ยอมอยู่ในสภาพแบบนี้อีกต่อไปแล้ว คชาภัทรจับเธอนั่งตรงมองสบตาหญิงสาวก่อนจะเอ่ยเสียงจริงจัง

"ฟังนะดารา ฉันกับบีบีเราไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบที่ใครต่อใครเข้าใจ แต่ฉันยังพูดอะไรไม่ได้แต่หนูมั่นใจได้เลยว่าตอนนี้ฉันมีหนูคนเดียว"

หญิงสาวมองชายหนุ่มเสียงสะอื้น มันหมายความว่ายังไงความสัมพันธ์แบบที่ใครต่อใครเข้าใจ เขาพูดเหมือนกับว่าไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบที่เธอคิด แต่ว่ามันคงมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ทั้งสองคนต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้

"หมายความว่ายังไงคะ"

"เอาไว้ถึงเวลาจะอธิบายทุกอย่างให้ฟัง แต่ว่าตอนนี้หนูช่วยเชื่อใจฉันหน่อยได้มั้ย มันไม่มีอะไรจริงๆ ถ้าหนูอยากจะให้ทำอะไรเพื่อพิสูจน์ว่าฉันจริงใจบอกได้เลยนะ ฉันยอมทุกอย่าง"

เขาเอ่ยออกมาเสียงอ้อนวอนขอให้เธอเชื่อใจสักครั้ง มันไม่สามารถพูดได้ตอนนี้แต่เขาไม่เคยคิดจะหลอกลวงเธอ และที่เขาทำไปทั้งหมดก็เพราะอยากได้เธอมาอยู่ตรงนี้ ถึงวิธีการมันจะผิดแต่เขากำลังไถ่โทษในสิ่งที่ตัวเองทำอยู่

"คุณไม่ได้โกหกหนูใช่มั้ยคะ"

เธอเอ่ยถามเสียงสั่น คำพูดผู้ชายไม่รู้ว่ามันจะน่าเชื่อถือได้มากน้อยขนาดไหน ยิ่งถ้าเขายังอยากได้ใครคนหนึ่งอาจจะมีคำพูดที่ทำให้ผู้หญิงหลงกลมานักต่อนักแล้ว แต่เขาเป็นนักธุรกิจแถมยังเป็นผู้ใหญ่กว่าเธอเป็นสิบปี คงไม่มีความคิดจะมาหลอกเด็กอย่างเธอหรอก... ใช่มั้ย

"ฉันไม่เคยโกหกหนู"

"หนูจะเชื่อคุณสักครั้งก็ได้ค่ะ แต่ถ้าถึงเวลาคุณต้องบอกหนูทุกอย่างนะ"

คชาภัทรพยักหน้าตอบรับก่อนจะยิ้มออกมาทันที เขาดึงหญิงสาวมาสวมกอดแน่นลูบแผ่นหลังอย่างปลอบประโลม เขาคงให้เวลาบีบีจัดการปัญหาชีวิตของเธอได้อีกไม่นาน เพราะถ้ามีใครรู้ว่าดารารัตน์มีความสัมพันธ์แบบไหนกับเขา ถึงตอนนั้นเธอจะเสียหายได้

"หายงอนแล้วใช่มั้ย"

เขาเอ่ยออกมาเสียงอ่อนโยน เธอกอดอกสะบัดหน้าใส่ชายหนุ่ม คนอย่างเธอนะเหรอจะหายงอนเขาง่ายๆไม่มีทางหรอก

"หนูไม่ได้งอนซะหน่อย"

"เอาดีๆสิ ก็คุยกันเข้าใจแล้วไง"

เธอทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ถึงแม้ว่าจะให้โอกาสแต่มันไม่ได้เต็มร้อยหรอกตราบใดที่คนอย่างเธอยังไม่รู้ความจริงทุกอย่าง ตอนนี้ ให้ความเชื่อใจกับเขาแค่เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้นพอ ส่วนที่เหลือขอฟังทุกอย่างจากปากของเขาอีกครั้ง

"ดารา... ทำไมหนูยังเป็นแบบนี้"

เธอยังไม่ยอมคุยกับเขาเอาแต่เบือนหน้าหนีไปทางอื่นจนเขาไม่รู้ว่าจะง้อยังไงดี นี่ก็ไม่เคยต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยสิ คุยกับเด็กนี่มันคนละวัยจริงๆ

"จะคุยกับฉันดีๆหรือจะให้อุ้มไปปล้ำ"

"คุณก็เป็นแบบนี้ตลอดแหละ เอะอะขู่เอะอะปล้ำ แล้วจะให้หนูสบายใจได้ยังไง ไม่อยากอยู่แล้วอยากกลับบ้าน!"

หญิงสาวร้องโวยวายออกมาก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องน้ำทันที คชาภัทรรีบวิ่งตามหญิงสาวก่อนจะกอดเธอไว้จากทางด้านหลัง

"ฉันขอโทษนะ เอางี้ต่อไปนี้จะไม่บังคับจิตใจหนูอีก จะตามใจเยอะๆเลยดีมั้ย"

ดารารัตน์หยุดชะงักไปก่อนจะเหลือบสายตามองชายหนุ่มอย่างไม่ค่อยเชื่อ

"ไม่เชื่อเหรอ..."

"ถ้าคุณบังคับจิตใจหนูอีก จะไม่มาแล้วนะ"

"โอเคจะไม่ทำอีก จะตามใจหนูทุกอย่างเลย"

ชายหนุ่มหอมแก้มหญิงสาวอย่างออดอ้อน เธอสะบัดหน้าใส่เขาเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจออกมา ถ้าสุดท้ายความจริงเปิดเผยและทุกอย่างเขาโกหกทั้งหมด ถึงตอนนั้นก็ต้องโทษตัวเองที่โง่ไปฟังคำพูดของคนที่คิดว่าโตกว่า

'เธอแค่ไม่อยากเสียตัวฟรีๆ อย่างน้อยเขาต้องรับผิดชอบทุกอย่างในสิ่งที่เขาทำเลวๆไว้กับเธอบ้าง ส่วนเรื่องของเขากับคุณบีบี เธอจะสืบเรื่องนี้ด้วยตัวเอง'