ปล่อยรัก

บทที่5

"เมื่อคืนพี่เหมทำงานเสร็จตั้งแต่กี่โมงคะ"บัวผันทำลายความเงียบในระหว่างที่รถกำลังจอดติดไฟแดงเส้นทางยาวเหยียดไปหลายกิโลกว่าจะถึงโรงแรม

"บัวถามทำไมเหรอ"

"เปล่าหรอกค่ะ ว่าแต่งานที่โรงแรมเยอะไหมคะช่วงนี้"

"ก็ปกติเหมือนทุกวัน"เขาตอบคำถามน้องเมียโดยไม่ได้หันไปมองหน้าเพราะกลัวสายตาจะไปสะดุดเข้ากับอย่างอื่น

"ช่วงนี้เป็นฤดูร้อน นักท่อนเที่ยวคงจะเยอะพี่เหมคงจะทำงานหนักเหนื่อยหน้าดู"

"พี่ก็ไม่ได้เหนื่อยอะไรมากหรอก"เป็นจังหวะเดียวกับที่ไฟจราจรเปลี่ยนสี รถทั้งหลายคันต่างพากันเคลื่อนตัว บัวผันยังคงไถ่ถามคุยกับเหมราชอย่างคนสนิทอยู่บ้านเดียวกัน

บรืน

กว่าจะฝ่ามรสุมรถติดมาถึงบริษัทได้ก็ใช้เวลานานอยู่หลายนาทีในการนั่งอยู่บนรถ

"เดี๋ยวบัวเอาเอกสารไปยื่นที่ห้องผู้จัดการนะ พี่ขอตัวไปทำงานก่อน"

หมับ

"เดี๋ยวสิคะพี่เหม"บัวผันยื่นมือไปคว้าท่อนแขนของชายหนุ่มเอาไว้ กล้ามเนื้อแข็งแกร่งภายใต้เสื้อสูทสีดำนั้นทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นสั่นระริก

"บัวผันมีอะไรจะคุยกับพี่เหรอ"

"ถ้าบัวผันคุยเรื่องฝึกงานเสร็จแล้ว มันจะเป็นการรบกวนเกินไปไหมคะถ้าบัวจะขออนุญาตขึ้นไปนั่งเล่นที่ห้องทำงานของพี่เหม"ดวงหน้าสวยเคลื่อนเข้าไปใกล้จนใบหน้าของทั้งคู่แทบจะแนบชิดติดกัน ดวงตาดำขลับคู่นั้นหลบลงเจอกับเข้ากับเนินเต้าอวบอัดแน่นภายใต้ชุดชั้นในสีดำที่เห็นได้ชัดผ่านเสื้อนักศึกษาสีขาวตัวบาง กระโปรงสั้นผ่าข้างจนเห็นโคนขาขาวด้านใน

"เมื่อกี้เพื่อนส่งข้อความมาบอกว่าอาจารย์ยกคลาสทั้งวันเลย บัวเองก็ไม่รู้จะไปเที่ยวไหนให้บัวไปนั่งเล่นที่ห้องทำงานพี่เหมได้ไหมคะ"

"อืม ได้สิ"

"จุ๊บ ขอบคุณนะคะพี่เหมของบัวน่ารักที่สุดเลย"เพียงริมฝีปากอวบอิ่มสัมผัสแตะลงบนแก้มสากก็ทำเอาเหมราชนั่งตัวนิ่งมองแผ่นหลังในชุดนักศึกษารัดติ้วเดินลงจากรถเข้าโรงแรมไป

ในขณะที่มิ่งขวัญได้แต่นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่แต่ในบ้านเป็นคุณนายมีสาวใช้คอยปรนนิบัติไม่ขาดสายเพราะเหมราชไม่ต้องการให้เธอลำบากออกไปทำงาน

"ขวัญ น้องออกไปเรียนแล้วเหรอ"การะเกดผู้เป็นแม่เดินลงบันไดมาในสภาพพึ่งตื่นหลังจากเมื่อคืนออกไปhang outกับเพื่อนพี่พึ่งจะรู้จักจนหนักเกินไปกว่าจะงัดตัวลุกออกมาจากเตียงนอนได้ตะวันสายโด่ง

"ไปแล้วค่ะแม่"

"แล้วน้องออกไปเรียนกับใคร"

"สงสัยเพื่อนจะมารับล่ะมั้งคะ ขวัญลงมาจากห้องก็ไม่เห็นน้องแล้ว"ผู้เป็นแม่พยักหน้ารับรู้ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาด้วยอาการปวดศีรษะจากการแฮงค์

"แม่อยากทานอะไรแก้ปวดหัวไหมคะเดี๋ยวขวัญจะไปทำมาให้"

"แม่ขอน้ำอุ่นสักแก้วก็แล้วกัน เดี๋ยวแม่จะขึ้นไปนอนต่อ"

"จ้ะแม่"แม้จะได้สามีรวยระดับพันล้านแต่มิ่งขวัญก็ไม่อกตัญญูลืมผู้มีพระคุณ แม้จะได้แต่งงานกับลูกชายอภิมหาเศรษฐี ได้เข้ามาอยู่ในบ้านหลังใหญ่เธอก็ไม่มีวันทิ้งน้องกับแม่ให้อยู่ห้องเช่าขนาดเล็กเพียงลำพังโดยเด็ดขาด

ติ๊ด ติ๊ด

โทรศัพท์มือถือเครื่องหรูรุ่นใหม่ล่าสุดแผดเสียงดังในกระเป๋าสะพายราคาหลักหมื่นของบัวผัวในจังหวะที่เธอนั้นยื่นเอกสารฝึกงานเสร็จกำหนดมาฝึกงานจริงจังในวันพรุ่งนี้เช้า

"ค่ะแม่"

"แม่แค่จะโทรมาถามว่าไปเรียนยังไง แล้วได้เอาเงินที่แม่วางไว้ให้ไปหรือเปล่า"

"เอามาค่ะ ตอนนี้บัวอยู่ที่โรงแรมของพี่เหมมายื่นเอกสารฝึกงาน"

"ตกลงได้ฝึกงานที่โรงแรมของพี่เหมหรือลูก ทำไมแม่ไม่เห็นรู้เลย"

"ก็แม่อยู่บ้านซะที่ไหน เมื่อวานทำอาหารเสร็จแม่ก็ออกไปกับเพื่อนเลย"สองเท้าก้าวเดินไปตามเส้นทางไปห้องทำงานของท่านประธานโรงแรม แม้จะได้มาแค่เพียงไม่กี่ครั้งแต่ก็ไม่ใช่ปัญหาในการจำเส้นทาง

"แม่แค่ออกไปเปิดหูเปิดตากับเพื่อนบ้าง แต่เรื่องฝึกงานก็ดีแล้วล่ะที่ลูกได้ไปฝึกงานที่โรงแรมของพี่เหม แม่จะได้ไว้วางใจหายเป็นห่วง"

"ถ้าอย่างนั้นแค่นี้ก่อนนะคะแม่ หนูจะขึ้นไปหาพี่เหมที่ห้องทำงาน จะไปขอบคุณพี่เหมเขาสักหน่อยที่ช่วยหาที่ฝึกงานให้หนู"

"จ้ะ"

"นี่จ้ะแม่ น้ำอุ่น"การะเกดวางสายจากลูกรักซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับมิ่งขวัญเดินเอาน้ำมาวางไว้บนโต๊ะตรงหน้า

"ทำไมขวัญไม่บอกแม่เลยว่าน้องไปฝึกงานที่โรงแรมของเหม"

"ใครบอกแม่จ้ะ น้องเหรอ"

"อื้ม เมื่อกี้แม่โทรไปหาน้อง ตอนนี้น้องกำลังยื่นเอกสารฝึกงานอยู่"การะเกดตอบพร้อมกับยกแก้วน้ำอุ่นขึ้นมาจิบให้หายจากอาการปวดศีรษะซึ่งตอนนี้พอจะทุเลาลงบ้าง

"ขวัญกะว่าจะบอกแม่อยู่เหมือนกัน"

"น้องไปฝึกงานที่โรงแรมของเหมก็ดี แม่จะได้หายเป็นห่วง"

"ขวัญก็คิดแบบเดียวกับแม่จ้ะ"

"แต่ตอนนี้ที่แม่เป็นห่วงอยู่อย่างเดียวก็คือ ยายบัวยังขับรถไม่แข็งเวลาไปฝึกงานไม่รู้จะให้ใครไปรับไปส่ง จะให้ไปแท็กซี่แม่ก็เป็นห่วงไม่ไว้ใจ"ข่าวแท็กซี่ขืนใจนักศึกษามีออกมาให้เห็นไม่เว้นแต่ละวัน ยิ่งลูกสาวทั้งสองคนของเธอนั้นทั้งสวยทั้งสาวเธอยิ่งไม่อยากให้เดินทางคนเดียวเพียงลำพัง ยังดีหน่อยที่มิ่งขวัญมีสามีสอนหัดขับรถให้จึงขับได้คล่องแถมยังมีคนขับรถจากบ้านใหญ่คอยอำนวยความสะดวกให้อีกต่างจากบัวผัน

"เดี๋ยวขวัญจะเรียกลุงหมายคอยไปรับไปส่งน้องก็แล้วกัน แม่ว่าดีไหมจ๊ะ"

"แม่ไม่ติดอะไรหรอก แต่ขวัญอย่าลืมสิว่าทางบ้านใหญ่เขาคิดยังไงกับแม่และน้อง"มิ่งขวัญนั่งนิ่งเม้มริมฝีปากเข้าหากัน ตอนที่เธอคบกับเหมราชใหม่ ๆ ทั้งแม่ของเธอและคุณหญิงแม่ของเหมราชมีปากเสียงถึงขั้นมองหน้ากันไม่ติดโดยมีบัวผันร่วมผสมออกโรงไปด้วยจึงเกิดความหมางใจระหว่างทั้งสามตั้งแต่นั้นมา

"น้องเองก็ยังขับรถไม่แข็งถ้าให้เอารถออกไปขับก็เสี่ยงเกิดอันตราย แม่ล่ะหนักใจจริง ๆ "

"ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวขวัญจะลองคุยกับเหมดู ถึงยังไงสองคนนั้นก็ไปทำงานที่เดียวให้บัวผันติดรถไปทำงานด้วยคงไม่เป็นอะไร"เพราะเธอเองก็เป็นห่วงบัวผันอยู่ไม่น้อยถ้าหากน้องขับรถไปประสบอุบัติเหตุแล้วเธอจะทำยังไง

"ถ้าอย่างนั้นแม่ฝากเรื่องนี้ให้ขวัญช่วยพูดกับเหมด้วยนะ แม่ไม่ไว้ใจใครจริง ๆ "

"จ้ะ เดี๋ยวขวัญจะช่วยพูดกับเกมให้"

"ถ้าอย่างนั้นแม่ไปพักผ่อนก่อนนะ พรุ่งนี้ว่าจะเข้าไปดูที่ร้าน"

"จ้ะแม่"