ในขณะเดียวกัน
ภายในห้องหอ
“ดื่ม! ดื่ม! หมดจอกไปเล้ยท่านพี่! เอื้อกกก!” องค์หญิงแสนสวยยกแก้วเสวยชนแก้วกับพระสวามีก่อนจะยกขึ้นเสวยรวดเดียวจนหมดแก้วแล้วแก้วเล่า
ท่ามกลางสายพระเนตรขององค์รัชทายาทรูปงามทรงนั่งทอดพระเนตรเจ้าสาวของพระองค์กำลังเมามายได้ที่ด้วยความรู้สึกที่ยากเกินกว่าจะบรรยาย
“โอ้โห! เมาแอ๋เลย... นี่น่ะเหรอตัวจริงของเยว่เอ๋อร์” รับสั่งพลางส่ายพระเศียรไปมา พร้อมทอดพระเนตรเครื่องเสวยและเหล้าหมักห้าร้อยปีที่มีกี่เหยือกก็หมดเกลี้ยง พระสนมคนงามเสวยจนหมดไม่มีเหลือทั้งเครื่องเสวยและเหล้าบ่มที่ขึ้นชื่อได้ว่าแรงยิ่งนัก
“ทะ... ท่านพี่... เยว่เอ๋อร์... ทำหน้า... ที่ภรร... ระ... ยา...ได้ดีใช่ม้า... หึ... หึ.... หึ... เอื้อก... ม่าย... ต้องห่วงเล้ย... ข้า... จา... ปรน... เนีย... บัด... ท่านได้... อย่างดี... แน่นอน...เอื้อก!!!” องค์หญิงน้อยรับสั่งพลางสะอึกไปพลาง เหล้าบ่มห้าร้อยปีเล่นเอา
