หอบุบผานารีแดง
ห้องเหมันต์
“พลั่ก!” กาเหล้าถูกวางกระแทกลงกับโต๊ะอาหารอย่างรุนแรงด้วยความขุ่นเคืองพระทัยอย่างยิ่งยวด
“ปัง” พระหัตถ์เรียวบางตบลงบนโต๊ะเสียงดังสนั่นตามติดมา
“หวังซุนเย่! เจ้าคนกะล่อนปลิ้นปล้อน บังอาจหลอกข้าให้ไปประลองยุทธ์ แต่กลับไม่รักษาสัญญาขี้ขลาดตาขาวไม่กล้ามาเปรียบเทียบฝีมือกับข้า สมแล้วที่ข้าตัดสินใจถูกต้องที่ฉีกสัญญาการแต่งงาน หน็อย! หาญกล้าทำกับข้าเช่นนี้ได้ คิดว่าไม่กล้าทำอะไรเจ้ามากไปกว่านี้อย่างนั้นรึ! เจ้าคนหลอกลวง!!” รับสั่งพร้อมยกกาเหล้าขึ้นเสวยรวดเดียวจนหมดเกลี้ยง
พระเนตรกลมโตภายใต้หน้ากากรมดำฉายแววของความเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันที ครั้นทรงคิดออกแล้วว่าจะแก้เผ็ดหวังซุนเย่ผู้นี้ได้อย่างไร พระนางจะต้องล้างแค้นเอาคืนบุรุษผู้นี้ให้จงได้ โทษฐานทำให้พระนางยืนรออยู่ที่สถานที่ประลองยุทธ์นานกว่าสามชั่วยามเลยทีเดียว
“ในเมื่อเจ้าไม่มา ข้าก็จะไปหาเจ้าเองหวังซุนเย่ ข้าจะกลับ
