LEXXIE
HINDI ko inalis ang titig sa aking kaharap. Seryoso siyang umiinom ng kape habang nakatingin sa magarang tablet niya. Usual na niyang ginagawa iyon sa umaga. Sa dami sigurong illegal business niya kaya gano’n na lang siya kung maka-tsek sa mga status ng mga ito.
Bumaba ang tingin ko sa kamay niya na panay ang ang tuktok sa mesa– pero wala namang tunog. Tinitingnan ko lang dahil napakalambot niyon nang humaplos sa akin kagabi. At kagaya noong una, pamilyar siya sa akin. Paano ko nga ba naman makakalimutan, e, si Ian lang ang may ganoong epekto sa akin.
Pero nakakalungkot dahil pangalawa na si Giovanni… Nalulungkot at natatakot ako sa mga isiping pumasok sa aking isipan. Gusto ko siyang palisin dahil hindi nga maaari.
“Are you done?”
“Um,” tipid kong sagot na hindi inaalis ang ti
