IAN’S POV
NAPABALIKWAS ako nang bangon nang marinig ang pag-andar ng speedboat at ng alarm bell.
“Damn!” mura ko nang mapagtantong wala si Lexxie sa aking tabi. Sigurado akong siya ang sakay ng speedboat.
Mabilis na iginiya ko ang sarili ko sa labas at sinilip siya. Huli na dahil malayo na ang dalaga at papunta siya sa gawi kung saan naroon ang pantalan.
“Hahabulin po ba namin, boss?” dinig kong tanong ni Niccolò sa kabilang linya nang idayal ko ang numero niya.
“No need. Sundan niyo lang at alamin kung sino ang kikitain niya,” seryosong sabi ko sabay patay ng linya.
Pabagsak na inihiga ko ulit ang sarili sa kama at pumikit.
Una pa lang, alam kong hindi ko talaga makokombinsi ang dalaga na itigil ang pag-imbestiga sa amin. Talagang nagmana siya sa ama niya na matigas din ang ulo.
