ทุกคนนั่งพร้อมกันที่โต๊ะอาหารเพื่อรับประทานอาหารเช้า มธุรสช่วยแม่บ้านใหญ่และเด็กรับใช้ยกสำหรับมาวางเหมือนเช่นเคย หญิงสาวพยายามอย่างยิ่งที่จะเก็บซ่อนความตรอมตรมเอาไว้ภายใต้ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างทุกๆ วัน แต่แล้วขณะที่กำลังเดินออกจากห้องครัวเพื่อนำอาหารมาวางบนโต๊ะ
บุคคลที่เธอยากเจอและไม่อยากเจอที่สุดในเวลาเดียวกันก็ปรากฏตัวอยู่ในห้องรับประทานอาหารด้วย ณกรนั่นเองไม่รู้ว่าเขากลับมาตั้งแต่ตอนไหนกัน เมื่อเช้าเธอยังได้ยินป้าศรีบ่นอยู่เลยนี่นา คนตัวเล็กชะงักกึกสองเท้าหนักอึ้งโดยไม่รู้สาเหตุ ร่างกายเริ่มชาวาบเหมือนโดนน้ำเย็นๆ สาดเข้าใส่อย่างจังเพียงแค่ได้เห็นว่าเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ที่โต๊ะอาหารนั่น ทำไมนะทั้งที่เจอกันทุกวันอยู่ด้วยกันทุกวันแท้ๆ แต่วันนี้ความรู้สึกมันทำไมไม่เหมือนเดิม จากที่เคยเป็นสุขที่ได้เห็นเขากลับเจ็บปวดเหลือเกิน
“น้ำหวาน น้ำหวานจ๊ะ เป็นอะไรไปลูก รีบๆ ยกมาสิจ๊ะจะได้รีบกินกันเดี
