“อวิ๋นหยาง!!!”เสียงแหบแห้งดังออกมาจากริมฝีปากอันแตกระแหงเพราะขาดน้ำมาเป็นเวลานาน
เปลือกตาที่เปิดขึ้นกำลังจับจ้องอยู่บนเพดานของตำหนัก และหยาดน้ำตาที่ไหลรินออกมาจากขอบตานั้นยังคงปรากฏอยู่ไม่จางหาย เพียงครู่ขนตางอนยาวเริ่มกะพริบขึ้นลงติดต่อกัน พร้อมดวงตาสีน้ำตาลอ่อนคู่สวยเริ่มกลอกกลิ้งไปมา แขนเรียวเล็กที่เหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกพยายามที่จะยกขึ้น
เมื่อความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสที่เคยได้รับก่อนจะสิ้นลมนั้น บัดนี้ได้เลือนหายไปเป็นปลิดทิ้ง ไม่หลงเหลือให้ต้องได้รับความเจ็บปวดทรมานอีกต่อไป ริมฝีปากแตกระแหงเริ่มขยับขึ้นลงพร้อมเสียงเล็ดรอดออกมาเบาๆ เมื่อเห็นท่อนแขนของตัวเองที่เหลือแต่หนังหุ้มกระดูกไม่ปรากฏตุ่มฝีผุผอง ที่เต็มไปด้วยหนองปรากฏให้เห็นอีกแล้ว เหลือเพียงแผลที่เริ่มแห้งและกำลังตกสะเก็ด
“สวรรค์! สวรรค์ฟังคำอ้อนวอนของฉัน!”นักร้องชื่อดังซึ่งกลับมาอยู่ในร่างข
