ร่างสูงตัดสินใจเดินมาอุ้มร่างของเธอขึ้นแนบอก ถึงเขาจะอยากอยู่ห่างเธอไว้แค่ไหน แต่ก็ไม่สามารถมองดูเธอคลานกลับห้องได้จริงๆ ก่อนจะเดินมาหยุดยังหน้าห้องของซิลฟี่
“คีย์การ์ดอยู่ไหน”
“อยู่ในกระเป๋า พี่ล้วงให้หน่อย”
“ซิล!”
“โอเค แป๊บหนึ่ง” ถึงจะเมาแค่ไหนแต่ฉันก็ยังมีสติ จึงล้วงคีย์การ์ดขึ้นมาเพื่อเปิดห้องเข้าไป
ติ๊ด!
พี่ธามอุ้มฉันเข้ามาในห้อง ก่อนจะวางฉันลงที่เตียงจากนั้นเขาก็เตรียมจะลุกขึ้นเดินออกไป ฉันจึงเอื้อมมือไปจับแขนของเขาเอาไว้ก่อน
“เรื่องเมื่อวานหนูขอโทษ” ฉันพูดทั้งที่ก้มหน้า
“.....”
“หนูจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว”
“พี่ไม่ได้โกรธอะไร”
“แล้วทำไมวันนี้พี่ธามถึงเมินหนู”
“นอนได้แล้ว” แต่คำตอบที่ได้กับไม่ตรงกับคำถาม ก่อนที่มือหนาจะเอื้อมมาจับที่มือของฉันออกจากแขนของเขา
“บอกก่อนว่าจะไม่เมินหนูอีก”
“อืม...”
“แล้ววันพรุ่งนี้หนูขอไปมหาลัยด้วยได้ไหม”
“ก็ไปด้วยตลอดจะขอทำไมอีก” คำตอบของเข
