เสี่ยวชิงยิ้มให้เขาอย่างประจบเอาใจ คีบผักสีเขียวลงไปในชามของม่อเทียน "ท่านเทพกินผักสิเจ้าคะ"
ม่อเทียนเค้นเสียงขึ้นจมูก ไม่ได้ขยับมือหยิบตะเกียบคีบผักขึ้นมา
หญิงสาวหุบยิ้มในทันใดคีบผักกลับคืนมา "ถ้าท่านไม่กิน ข้าจะกินเอง อาหารดีๆ เช่นนี้หากท่านไม่กินก็เสียของแย่!"
"ใครบอกว่าข้าจะไม่กิน" ชายหนุ่มจับมือของเสี่ยวชิงไว้แน่น ก่อนจะก้มหน้าลงไปกินผักจากตะเกียบของนาง สายตาเวลาที่เขากินนั้นจับจ้องจนทำให้หญิงสาวหัวใจเต้นรัว
“ท่าน...” ใบหน้าของนางแดงระเรื่อ พยายามควบคุมจิตใจให้สงบ “ท่านทำตะเกียบของข้าเปื้อนน้ำลายไหลหมดแล้ว”
ม่อเทียนเคี้ยวช้าๆ และพูดโดยไม่มองนาง
"พูดอย่างกับว่าเจ้าไม่เคยกินน้ำลายของข้ามาก่อน”
เสี่ยวชิงเขินอายจนพูดไม่ออก นางยกน้ำขึ้นมาดื่ม พลางลอบมองพี่สาวและฮ่าวเยว่ พี่สาวของนางยังมีสีหน้าปกติคีบอาหารขึ้นมากินโดยไม่ได้สนใจคำพูดของม่อเทียน
แต่ฮาวเยว่มีสีหน้าตกตะลึงเล็กน้อย ควา
