ซ่อนรักวิศวะ

บทที่6 อยากรู้ว่าใครคือพ่อเด็ก

บทที่6

อยากรู้ว่าใครคือพ่อเด็ก

ปริญญ์กลับมาวัดพร้อมคำถามในหัวมากมายพี่สาวคนสวยไปมีลูกตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วใครคือสามีของพี่สาวคนสวย เด็กคนนั้นก็เหลือเกินนอกจากปากแจ๋วยังดูไม่ธรรมดา เขาคิดว่าพ่อของเด็กต้องเป็นพวกไร้มารยาท การศึกษาต่ำตมแน่ๆ

"เป็นอะไรหรือโยมหลาน"

"หลวงตา หลวงตาจำเด็กที่หลวงตาให้สร้อยไปได้ไหมครับ"

"อืม จำได้สิ"

"หลวงตาว่าหน้าเหมือนใครครับ ไม่ได้คล้ายแม่มากเหมือนผมเคยเห็นแต่นึกไม่ออก"

"ปริญญ์หลวงตาจะวานอะไรหน่อยได้ไหม"

"ได้ครับ หลวงตาจะเอาอะไร"

"หลวงตาวานไปเช็ดกระจกหน้าห้องน้ำหญิงหน่อยเมื่อวานหลวงตาเห็นมันสกปรกมากเดี๋ยวญาติโยมมาทำบุญจะไม่สบายใจ"

"ได้ครับเดี๋ยวผมไปทำให้เลย"

ปริญญ์เดินถือผ้าสะอาดและฟองน้ำรวมถึงน้ำยาเช็ดกระจกคนตัวสูงเช็ดทำความสะอาดจนกระจกทุกบานเงาวับ เขายืนมองภาพสะท้อนชมความหล่อเหลาของตนเองแล้วยกยิ้มภูมิใจ

"คนอะไรหล่อฉิบหาย อีกนิดก็เซียวจ้านแล้วนะเนี่ย"

หลวงตาเดินลงมาตรวจงานแล้วส่ายหน้าท่านหมดคำพูดแล้วจริงๆ หลานชายสร้างเรื่องได้ทุกวันหลังจากปริญญ์ทำงานเสร็จเขาก็ใช้เวลาว่างไปหารายได้พิเศษที่อู่รถเพื่อนเขามีรถบิคไบค์คู่ใจอยู่หนึ่งคันซื้อมาจากออกัสแต่จะสามปีแล้วยังไม่ได้จ่ายเงินเลยไว้ทำงานเมื่อไหร่ค่อยผ่อนจ่ายก็แล้วกัน

"ไงมึงทำหน้าเหมือนหมาป่วยเลย" โคยเอ่ยทักขณะเดินออกมาด้านนอกเพื่อพักเหนื่อย

"พวกมึงพี่เป้ยกลับมาแล้วว่ะแถมมีลูกติดมาด้วย"

"เหรอวะ!" สมุทรอุทานเสียงดังจนทั้งอู่หันมามอง

"เออดิ แต่กูไม่เห็นผัวพี่เป้ยนะแต่ลูกกวนตีนฉิบไอ้เหี้ยนั่นต้องไม่ใช่คนดีแน่"

ปริญญ์บ่นอุบวันนี้เขาอารมณ์ไม่ดีไม่มีสมาธิทำงานถึงเวลากลับบ้านก็โฉบไปดูหน้าบ้านพี่สาวเห็นสองแม่ลูกช่วยกันล้างอ่างปลาหน้าบ้านอย่างสนุกสนานที่สนุกคงเป็นเด็กอ้วนนั่นที่เล่นน้ำฉีดสายยางจนตัวเปียก

"ปุ้มปุ้ยไม่เล่นแบบนี้สิแม่เปียกหมดแล้วค่ะ"

"แม่คะ แม่ขา ปุ้มปุ้ยเก่งที่สุดค่ะ"

ตึก! ตึก!

เสียงหัวใจของปริญญ์ดังจนหูเขาได้ยินทำไมเขาถึงเจ็บในอกด้านซ้ายแบบนี้ หลังจากที่จอดรถอยู่นานเขาก็ตัดสินใจเดินลงไปหาพี่เป้ยหวังจะช่วยงานบ้านแต่เด็กอ้วนใช้สายยางฉีดน้ำใส่เขาตั้งแต่หน้าประตู

"เฮ้ยๆ เปียกหมดแล้ว"

"แม่คะ แม่ขาไอ้เด็กวัดคนนั้นมาอีกแล้วค่ะ" นิ้วป้อมๆ ชี้ไปที่ปริญญ์ เป้ยหันมามองแล้วถอนหายใจชีวิตเขาจะหนีไม่พ้นเด็กคนนี้เลยหรือไงกัน

"นายมาทำไมอีก"

"เห็นพี่ทำงานเลยอยากมาช่วย แล้วพ่อเด็กไปไหนทำไมปล่อยให้พี่ทำงานบ้านกับลูกสองคน"

"ไม่ใช่เรื่องของนาย-_-!"

"ใช่ ไม่ใช่เรื่องของเด็กวัดนะ" ปุ้มปุ้ยเท้าเอวทำหน้าตาขึงขัง

"งั้นผมช่วยจะได้เสร็จเร็วๆ มาเอาแปลงมา" ปริญญ์ก้าวขาเดินเข้าไปแต่ปุ้มปุ้ยก็ใช้น้ำฉีดจนเขาเปียกไปทั้งตัว

"ปุ้มปุ้ยพอแล้วลูกอย่าไปทำเขา"

ปุ้มปุ้ยทำปากขมุบขมิบหันหน้าหนีไปอีกทางปริญญ์จึงรีบเข้ามาหาพี่เป้ยหวังจะช่วยงานบ้านแต่ก็ถูกพี่สาวคนสวยเมินหน้าหนี

"ผมช่วยครับ"

"ปริญญ์ทำไมนายถึงชอบมาวุ่นวายกับฉันจังเลยฮะ เรื่องของเรามันควรจบตั้งแต่คืนนั้นแล้วอีกอย่างตอนนี้ฉันก็มีครอบครัวแล้วด้วย"

"ผมลืมไปถ้างั้นผมกลับก็ได้แต่ลูกสาวพี่น่ารักดีนะ"

"ก็ตามประสาเด็กนั่นแหละนายกลับไปเถอะ"

ปริญญ์จำใจเดินกลับมาที่รถเขารู้สึกมีห่วงยังไงก็ไม่รู้ไม่อยากไปจากที่นี่แต่เพื่อความเหมาะสมเกิดสามีของพี่สาวคนสวยกลับมาเห็นเขาอยู่ในบ้านคงจะไม่เหมาะ

หลังจากที่ปริญญ์ขับรถออกไปปุ้มปุ้ยก็ทิ้งสายยางลงแล้วยืนกอดอกโชว์พุงป่องเธอหันมามองหน้าคุณแม่พร้อมคำถามว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใครแต่ก็ไม่ได้คำตอบอะไรนอกจากถูกจับอาบน้ำเข้าบ้านเพื่อทานมื้อเย็น

"แม่คะ แม่ขา หัดมีความลับแต่เด็กเลยนะ-_-"

"ตายจริงพูดอะไรแก่แดดชะมัดเป็นเด็กเป็นเล็กเดี๋ยวจะโดน"

"ก็เด็กวัดคนนั้นชอบมายุ่งกับแม่คะแม่ขาของปุ้มปุ้ยนี่"

"เขาเป็นลูกของปู่เมศไงคะ แต่แม่ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้มาอยู่ที่วัดรู้สึกว่าแม่ของเขาก็เป็นคุณหมอแถมทำงานอยู่ในสภาด้วย"

"เขาอาจจะชอบทำบุญก็ได้ค่ะแม่คะ แม่ขา"

เป้ยหัวเราะชอบใจกับความคิดของลูกสาวคืนนี้เป็นคืนที่สองที่เธอกับลูกได้นอนกอดกันอย่างเต็มอิ่มวันพรุ่งนี้เธอต้องเข้าบริษัทเพื่อไปคุยงานสำคัญกับเจ้านายตอนนี้เธอแอบเขียนนิยายไว้หลายเรื่องเลยอยากจะเสนอให้เจ้านายช่วยตัดสินใจว่าเธอจะปล่อยทางเว็บออนไลน์หรือให้สำนักพิมพ์ไปเลย

ด้านปริญญ์คืนนี้เขานอนไม่หลับเพราะยังคงคิดถึงพี่เป้ยคนสวยเขาอยากรู้เหลือเกินว่าพ่อของเด็กเป็นใครถ้าเกิดเด็กคนนั้นไม่มีพ่อ เขาอาจจะมีสิทธิ์ที่จะเข้าไปครอบครองหัวใจของพี่เป้ยเรื่องด้านได้อายอดเขาไม่เป็นรองใครอยู่แล้ว

"ปริญญ์ทำไมยังไม่นอนอีก" หลวงตาเดินเข้ามาเห็นหลานชายนอนพลิกไปพลิกมาไม่หลับเสียที

"หลวงตาครับผมอยากรู้ว่าพ่อของเด็กคนนั้นเป็นใครผมคิดมากจนนอนไม่หลับหลวงตาพอจะรู้ไหมครับ"

"ถ้านอนไม่หลับก็มาช่วยหลวงตายกกระจกไปทิ้งหน่อย กระจกมันแตกไม่กล้าให้เด็กเอาไปทิ้ง มาสิเดี๋ยวหลวงตาจะชี้ให้ดู"

"ครับหลวงตา"

ปริญญ์เดินตามหลวงตามาด้านหลังกุฏิเราเห็นกระจกบานใหญ่แตกจนแทบไม่เหลือชิ้นดีคงเป็นเพราะไอ้จ้อยเด็กวัดเอาก้อนหินมาปาแน่นอน

"กระจกมันยังเห็นชัดอยู่เลยว่าไหมปริญญ์"

"ใช่ครับหลวงตาดูสิมองมุมไหนผมก็หล่อไม่มีที่ติเลยฮ่าๆ"

-_-!

--------------------------

หลวงตาก็ใบ้เต็มที่แล้วนะไอ้หมาวัด