“การศึกษาไม่ได้ชี้ชัดว่าคนคนนั้นจะมีนิสัยยังไง ดูอย่างคุณสิการศึกษาก็ดี ชาติตระกูลก็ไม่เป็นรองใคร แถมรวยล้นฟ้าอีกต่างหาก แต่ความรับผิดชอบชั่วดี ต่ำยิ่งกว่ารองเท้าเสียอีก ทำคนอื่นเขาท้องแล้วยังไม่รับว่าเป็นลูก ทำตัวอย่างกับเศษสวะ ทุเรศ เสียชาติเกิดจริงๆ เลย” พิมลวัลย์ตอกกลับด้วยถ้อยคำที่รุนแรง ปกรณ์โกรธจนพูดไม่ออก หน้าของเขาชาวาบ เพื่อนของเขาทั้งสองต่างมองหน้ากันและกัน ก่อนจะสลับมองหน้าของคู่กรณีที่ยังคงก่อสงครามโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
“ถ้าฉันมั่นใจว่าเด็กที่เกิดมาเป็นลูกของฉัน มีเหรอที่ฉันจะไม่ยอมรับ แต่นี่อยู่ๆ ก็โผล่มาตอนอายุสามขวบ ใครที่ไหนจะตั้งรับทัน ก็บอกแล้วไงว่าให้รอผลตรวจก่อน แล้วค่อยมาพูดกันใหม่” เขาเพิ่มระดับเสียงดังมากยิ่งขึ้น ทำให้เดชาชัยต้องรีบห้ามทัพโดยเร็ว
“เอ่อ...ผมว่าเราค่อยคุยเรื่องนี้กันวันหลังดีกว่านะครับ วันนี้เรามาสนุกกันนะครับ อย่าทะเลาะกันเลยนะครับ” เขาพูดออกมากลา
