“เฮ้ย!!...มาร์คนายฟังฉันอยู่หรือเปล่าวะ?...ฉันถามได้ยินมั้ย?” เดชาชัยถามย้ำ ที่เขากล้าถามคำถามนี้กับเพื่อนเป็นเพราะนีรนารถไม่ได้นั่งอยู่ที่โต๊ะ เธอแยกออกไปสังสรรค์กับเพื่อนอีกโต๊ะหนึ่ง ปกรณ์ตวัดสายตามองร่างของ เดชาชัยตาขวาง นึกขุ่นเคืองในใจ ผู้หญิงคนนั้นมีดีอะไรทำไมมีแต่คนอยากครอบครอง แต่คงไม่ใช่เขา
“แม่ม่ายคนนั้นมีอะไรดี นายกับคนอื่นๆ ถึงอยากได้นัก ฉันไม่เห็นอยากได้เลย” เขาพูดไม่ตรงกับใจ แต่ต้องพยายามเก็บเอาไว้ไม่แสดงออกให้ใครเห็น
“งั้นฉันเอาเอง แม่ม่ายคนนี้ฉันชอบ หุ่นก็ดี หน้าอกเป็นหน้าอก สะโพกผายส่ายสะบัด โอ๊ย!!...ไม่อยากจะคิด หากแม่คุณอยู่บนเตียงจะร้อนและส่ายแบบนี้หรือเปล่า?...ยิ่งคิดยิ่งอยากโว้ย” เดชาชัยพูดอย่างออกนอกหน้า ดวงตาของเดชาชัยมองร่างของพิมลวัลย์เป็นประกายวาววับ ปกรณ์เห็นแล้วรู้สึกรำคาญตารำคาญใจยิ่งนัก
“ไอ้ชัย...ไปถามมาร์คเขาแบบนั้นได้ยังไง มาร์คไม่มีสิทธิ์ในตัวของผู้หญิง
