“ข้าต้องการกลับไปพักในห้องที่วังหลวงจัดไว้ให้”
“ไม่ได้”
“เพราะอะไร ข้าบอกแล้วไงว่าข้ามีอิสระ”
“ใช่เจ้ามีอิสระ แต่ว่าเจ้าไม่สบายต้องการคนช่วยปกปิดความลับที่เจ้าไม่ใช่บุรุษ การอยู่กับข้าที่วังตะวันออกในฐานะสหายย่อมไม่มีปัญหา ส่วนเสด็จพ่อก็มีพระอาการดีขึ้นมากเจ้าไม่จำเป็นต้องเหนื่อยแล้ว พวกหมอหลวงพากันเสนอหน้าเข้าไปตรวจพระอาการวันละสองสามรอบ”
“ข้าดูแลตัวเองเองได้ อยู่ที่นี่ข้าไม่มีอิสระ”
“เจ้าอยู่ที่นี่ย่อมมีอิสระ ต้องการสิ่งใดแค่บอกนางกำนัลจะรีบนำมาให้เจ้าทันที เจ้าอยากออกไปที่ใดก็ไม่ต้องใช้ป้ายผ่านเข้าออกเช่นในวังหลวงที่นี่ไม่ดีอย่างไร”
“ก็มันไม่เหมือนกัน”
“เยว่เอ๋อร์ ขอเพียงเจ้าอยู่ที่วังตะวันออก เจ้าต้องการสิ่งใดก็บอกมาข้ารับปากเจ้าทั้งหมด”
“จริงนะ งั้นให้ข้าย้ายออกจากห้องท่านเป็นอันดับแรก ดูสินางกำนัลจะมองอย่างไร รัชทายาทให้สหายที่เป็นบุรุษนอนในห้องของท่านมาหลายคืนแล้ว”
“ได้ ข้า
