“พี่ดิน! พี่ดินห้ามลืมนะว่าไม่เอาแพมเพิสยี่ห้ออื่น ต้องเป็นยี่ห้อที่แพทบอกเท่านั้น คราวก่อนที่ดินไม่ฟังแพท ก้นน้องลูก้าเป็นผื่นหมดเลย”
“โอเค”
“แล้วก็ชุดขวดนมนะคะ แพทขออีกชุด จริงๆ แพทก็จดไว้ให้แล้ว พี่ดินดูเลยนะคะว่าแพทเอาอะไรบ้าง แต่ห้ามลืมว่าต้องเป็นยี่ห้อที่แพทบอก ถ้ายี่ห้อนั้นไม่มี พี่ดินดูยี่ห้อสำรองที่แพทเขียนไว้”
“เคๆ”
“แล้วก็...”
“พอแล้วแพท พอแล้ว พี่เข้าใจแล้ว เห็นพี่เป็นเด็กไปได้” ปฐพีเงยหน้าจากกระดาษที่พัทธิราจดรายกายสิ่งของต่างๆ ให้เขาออกไปซื้อให้ ก่อนจะเกาหัวตัวเองด้วยความงุนงงและออกจะรำคาญคนสั่งอยู่หน่อยๆ
“แพทขอโทษค่ะ คือแพทงงไปหมดว่าแพทจะต้องทำอะไรก่อน” พูดจบเธอก็เดินวนไปวนมาในห้องครัว พร้อมกับสภาพผมที่ฟูฟ่องเหมือนถูกพายุพัด และใบหน้าที่สดยิ่งกว่าปลาในกระชังของชาวประมง รวมถึงใต้ตาที่ดำคล้ำ เหมือนไม่ได้นอนหลับพักผ่อนมาสามปี
“ใจเย็นๆ แพทต้องใจเย็นๆ ไปซักผ้าอ้อมของลูก้าก
