“บ้าชิบ!” คลินท์สบถออกมา พร้อมขบกรามแน่นจนเป็นสันนูน ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำเมื่ออารมณ์ดิบเถื่อนในกายถูกกระตุ้นให้เดือดพล่านขึ้นมาจนร่างกายแทบจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ “ป๋า!” พลอยไพลินร้องเรียกเขาเสียงดัง เมื่อสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งราวหินผาที่ทิ่มแทงขึ้นมาหาก้นนิ่มๆของเธอ ความรู้สึกท้าทายในทีแรกแปรเปลี่ยนเป็นความตกใจกลัว ขณะเดียวกันก็รู้สึกตื่นเต้นกับปฏิกิริยาของเขา เพราะถึงเธอจะไม่เคยเห็นหรือสัมผัสของจริงใต้ร่มผ้าผู้ชายมาก่อน แต่ก็พอจะทำให้รู้ว่าสิ่งที่กำลังตื่นดุดันแนบชิดเธอคืออะไร ‘ป๋า เกิดอารมณ์เหรอเนี่ย!’ พลอยไพลินคิดด้วยความรู้สึกตื่นเต้น ไม่ยอมขยับลงจากตักกว้างจนคนที่กำลังพยายามสงบสติอารมณ์ถึงกับหงุดหงิด ‘เด็กบ้า! นี่เธอไม่คิดจะกลัวเลยหรือไง’ “ในเมื่อคุณรู้ว่าผมต้องการอะไร แล้วคุณไม่คิดที่จะหนีหรือลุกออกจากตัวผมเลยเหรอพลอยไพลิน” เมื่อทนนั่งเงียบอยู่ครู่ใหญ่ คลินท์ก็อดไม่ได้ที่จ