เช้าวันต่อมาคลินท์ตื่นแต่เช้าเพื่อสะสางงานที่ยังค้างจากเมื่อวาน หลังจากที่ทิ้งไว้เพราะมีเรื่องรบกวนใจจนไม่มีสมาธิจะทำต่อ แต่ทำไปได้ไม่นานก็ต้องเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารเมื่อมีเสียงประตูห้องทำงานดังขึ้น ชายหนุ่มเอ่ยอนุญาตก่อนที่ประตูจะเปิดออกพร้อมร่างเพรียวระหงแทรกเข้ามา
“มอนิ่งค่ะป๋า วันนี้หนูมาทำตามสัญญา”
เสียงสดใสเอ่ยทักท้าย พร้อมใบหน้าเปื้อนยิ้มส่งมาแต่ไกล ก่อนที่จะก้าวมาหยุดข้างๆชายหนุ่ม
“สัญญาอะไร”
ชายหนุ่มเลิกคิ้วถาม เพราะจำได้ว่าเมื่อคืนเรื่องที่ได้สัญญากับเจ้าหล่อนมีแค่เรื่องเดียวคือให้เลิกเป็นติ่งอปป้า ซึ่งแน่นอนว่าไม่เกี่ยวกับเขา
“ก็สัญญาที่ว่าจะตัดเล็บให้ป๋ายังไงละคะ ยังไม่แก่เสียหน่อยทำเป็นขี้หลงขี้ลืมไปได้”
พลอยไพลินบอกแล้วก็บ่นอุบอิบขณะที่แทรกตัวเข้ามาระหว่างโต๊ะกับเก้าอี้แล้วนั่งลงบนตักกว้าง ก่อนจะนำอุปกรณ์ที่ถือติดมือมาด้วยวางลงบนโต๊ะขนาดใหญ่
“แต่พลอยผมทำงานอยู่นะ ไว
