หลังจากเดินช้อปปิ้งจนพอใจและหาอะไรทานจนอิ่มท้องแล้ว พลอยไพลินจึงยอมมายังโรงหนังตามที่ตกลงกันไว้แต่ทีแรก เมื่อหนังสยองขวัญที่สาวเจ้าเลือกดูเริ่มฉาย เสียงโทรศัพท์ของคลินท์ก็ดังขึ้นทำให้ต้องรีบปิดเสียงเพื่อไม่ให้รบกวนคนอื่น
คลินท์กดวางสาย แล้วเลือกที่จะคุยงานผ่านการแชทโดยที่ไม่ยอมเดินออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก และเมื่อการพิมพ์โต้ตอบเรื่องงานสิ้นสุดลงซึ่งก็กินเวลาไปเกือบสิบนาที หลังคุยงานเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มก็เงยหน้าขึ้นหมายจะดึงมือคนข้างๆมากุมไว้ เผื่อสาวเจ้ากลัวจะได้รู้สึกอุ่นใจที่มีเขาอยู่ข้างๆ
ทว่าพอหันมาก็พบว่าหญิงสาวกำลังหลับตาพริ้มลมหายใจสม่ำเสมออยู่ในห้วงนิทราไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
‘ให้มันได้อย่างนี้สิ!’
คลินท์สบถในใจอย่างหัวเสีย ก่อนหน้านี้สาวเจ้าเรียกร้องจะมาดูหนัง แต่พอหนังฉายกลับนอนหลับไปซะอย่างงั้น
“พลอยตื่น”
คลินท์เรียกพร้อมเขย่าแขนคนตัวเล็กเบาๆ แต่พลอยไพลินกลับหลับสนิทอยู
