บทที่4 สมิงพระเจอทิพย์มณฑาด้วยความบังเอิญ
1842 Words
ช่อผกาคลอดลูกสาวออกมาหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูส่อเค้าความสวยตั้งแต่เด็ก ช่อผกาตั้งชื่อลูกสาวคนนี้ว่า เมริกา ชาญสกุล หรือน้องเมย์ เพราะเมริกานั้นเกิดเดือนพฤษภาคม เมริกาได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีเพราะเป็นลูกสาวคนเดียวหลังจากมีเมริกาแล้วช่อผกาก็ไม่ได้มีลูกอีก ทั้งที่พยายามจะมี แต่พยายามเท่าไหร่ก็มีไม่ได้อีก
ตอนนี้เมริกาโตเป็นสาวแล้วได้รับการศึกษาอย่างดีจากโรงเรียนชื่อดังประจำจังหวัด กำลังเรียนอยู่มัธยมศึกษาปีที่6แล้ว เมริกาเป็นคนจิตใจดี ยิ้มสวย หน้าหวานเป็นที่รักของเพื่อนๆทุกคน ที่สำคัญเป็นลูกสาวที่คุณพ่อหวงมากเย็นวันนี้หลังจากเลิกเรียนชัยสิงห์ก็มารับลูกสาวด้วยตัวเองเพราะเสร็จงานที่โรงสีไวกว่าปกติ
"เมย์ ทางนี้ลูก" นายหัวชัยสิงห์ตะโกนเรียกลูกสาว
"สวัสดีค่ะพ่อ ทำไมมารับเมย์เองละคะคิดว่าน้ายอดจะมารับเสียอีก" เมริกาถามผู้เป็นพ่อ
"พ่อเลิกงานไวเลยอยากมารับลูกสาวด้วยตัวเอง พรุ่งนี้วันเกิดแม่เขาพ่อเลยอยากชวนเมย์ไปเลือกของขวัญให้แม่เขาหน่อยด้วย ช่วยกันเลือกสองคนน่าจะถูกใจแม่เขานะลูก" นายหัวชัยสิงห์บอกลูกสาว
"คุณพ่อของเมย์นี่น่ารักที่สุดเลย รักคุณแม่ของเมย์คนเดียวไม่นอกใจ ถ้าเมย์มีแฟนหรือต้องแต่งงานขอให้เขาคนนั้นรักเมย์เหมือนกับที่พ่อรักแม่นะคะ" เมริกาพูดชื่นชมในความรักของพ่อแม่ และเปรียบเทียบกับตัวเองด้วยว่าถ้ามีรักขอให้เจอแต่คนดีๆ รักดีๆที่เป็นของเมริกาแค่คนเดียว
"อะไรกันนี่เมย์มีแฟนเหรอ พ่อไม่ให้มีนะ เป็นเด็กเป็นเล็กพูดจาเรื่องฟงเรื่องแฟนพ่อไม่ชอบนะ" นายหัวได้ยินลูกสาวพูดเรื่องแฟนก็ออกอาการไม่พอใจทันที
"เปล่าค่ะ เมย์ไม่ได้มีแฟน แต่เมย์หมายถึงถ้ามีในอนาคตอยากได้คนที่รักเมย์เหมือนพ่อรักแม่" เมริกาแก้ตัวกับพ่อ
"ไม่มีก็แล้วไป ว่าแต่วันนี้เราจะซื้ออะไรเป็นของขวัญให้แม่ดีล่ะ" นายหัวถามลูกสาว
"ไปซื้อเครื่องประดับสวยๆดีไหมคะ มีร้านทองมาเปิดใหม่แถวหน้าถ้ำคูหาสวรรค์ เพื่อนของเมย์บอกให้ฟังว่าวันก่อนแม่ของเขาพาไปซื้อจี้รูปหัวใจสวยเชียวค่ะ มีทองรูปพรรณ เพชร พลอยลายสวยๆทั้งนั้น พ่อไปเลือกให้แม่สักชิ้นรับรองแม่ต้องถูกใจแน่ๆเลยค่ะ" เมริกาบอกผู้เป็นพ่อสีหน้าท่าทางมั่นอกมั่นใจในความคิดของตัวเองว่าซื้อเครื่องประดับแล้วแม่ของตัวเองต้องชอบมากแน่ๆ
"หน้าถ้ำคูหาสวรรค์ แถวๆศาลเจ้าพ่อสมิงพระนะหรือลูก" นายหัวชัยสิงห์ถามลูกสาว
"เมย์ไม่แน่ใจค่ะว่ามีศาลเจ้าพ่อหรือไม่ เพื่อนเมย์บอกมาแค่ว่าร้านทองอยู่ใกล้ๆกับถ้ำคูหาสวรรค์ค่ะ" เมริกาบอกพ่อ
"งั้นก็ขับรถไปดูกันก่อนก็ได้" นายหัวบอกลูกสาวและขับรถยุโรปคันสวยพาลูกไปร้านขายทอง
"เมย์ ลงตรงนี้ก่อน เดี๋ยวพ่อจะไปจอดรถหลังร้าน หนูเดินไปทางนี้แล้วไปรอพ่อที่ร้านทองนะลูก" นายหัวบอกลูกสาว
"ได้ค่ะพ่อ" เมริกาตอบรับและเดินลงจากรถ เดินผ่านศาลเจ้าพ่อสมิงพระไปทำให้เมริกาหยุดและยกมือไหว้สักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เพราะตนได้รับการปลูกฝังจากทางคุณย่าคุณยายให้เชื่อในสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาตั้งแต่เด็ก
"ลูกกราบสักการะเจ้าพ่อสมิงพระเจ้าค่ะ" เมริกาหยุดยกมือไหว้และยิ้มน้อยๆ เสร็จแล้วก็เดินต่อไปยังร้านทอง
เมื่อมาถึงร้านทองเมริกาก็ยืนเลือกเครื่องประดับให้ผู้เป็นแม่ แต่รู้สึกว่าเย็นวาบที่ด้านหลังอยู่ตลอดเวลาจึงบอกกับพ่อของตนว่า
"วันนี้ลมเย็นๆนะคะพ่อ เหมือนฝนจะตกเลยค่ะ เมย์ว่าเอาชุดนี้แหละค่ะแล้วรีบกลับบ้านกันเถอะค่ะพ่อ" เมริกาบอกผู้เป็นพ่อและยื่นเครื่องประดับในมือส่งคืนให้เจ้าของร้าน
"ลมพัดเย็นๆอะไรกันลูกพ่อร้อนมาก เอาชุดนี้ก็เอาเถอะพ่อแล้วแต่ลูก" นายหัวบอกลูกสาวและแสดงสีหน้าแปลกใจที่ลูกสาวบอกว่าลมพัดเย็นๆ หรือลูกจะไม่สบาย
เจ้าของร้านรับเงินจากนายหัวชัยสิงห์และส่งกล่องใส่เครื่องประดับสีแดงสวยให้เมริกา พร้อมกับชมในความสวยของเมริกาด้วย
"ขอบคุณนายหัวที่มาอุดหนุนเครื่องประดับที่ร้านเรานะคะ ลูกสาวหรือคะคนนี้ หน้าตาผิวพรรณดีสวยมากเลยค่ะ" เจ้าของร้านทองถาม
"ครับ ลูกสาวคนเดียวของผมเองครับ" นายหัวตอบ
"โตเป็นสาวสวยมาก เรียนอยู่ชั้นไหนแล้วคะคุณหนูเมย์" เจ้าของร้านชวนคุย
"เรียนอยู่มัธยมศึกษาปีที่6แล้วอายุ17ปีเต็มครับ" นายหัวตอบแทนลูกสาว
"ถ้าดิฉันมีลูกชาย จะรีบสู่ขอจองตัวกับนายหัวเลยนะคะ เสียดายมีแต่ลูกสาว" เจ้าของร้านพูดทำให้เมริกายิ้มน้อยๆด้วยรู้ดีว่าเจ้าของร้านนั้นได้พูดจาไม่เข้าหูพ่อของตนเข้าให้แล้ว
"ยังเด็กครับ ผมคงยกให้ใครไม่ได้หรอก ลูกคนนี้ผมหวงมากครับ" นายหัวพูดจริงจังแต่แกล้งหัวเราะ
"ค่ะนายหัวดิฉันเข้าใจ หนูเมย์เรียนอยู่โรงเรียนเดียวกับลูกสาวน้าเลย แต่หนูอายุมากกว่าวันหลังมาเที่ยวที่ร้านน้าอีกนะคะ" เจ้าของร้านรับคำพ่อของเมริกาและชวนเมริกาคุยแก้เขิน
"ค่ะคุณน้า ถ้ามีโอกาสวันหลังเมย์จะชวนคุณแม่มาดูเครื่องประดับอีกนะคะ" เมริกายิ้มรับและพูดกับเจ้าของร้านด้วยท่าทีนอบน้อมน่ารัก
เมื่อกลับไปถึงบ้าน เมริกาส่งของให้พ่อเพื่อให้พ่อนั้นได้เอาไปมอบให้กับผู้เป็นแม่
"พ่อขาเครื่องประดับค่ะ พ่อเอาไปให้แม่เองนะคะ เมย์ขอขึ้นไปอาบน้ำทำการบ้านก่อนนะคะ" เมริกาบอกผู้เป็นพ่อและเดินขึ้นไปห้องนอนส่วนตัวของตัวเอง
"ได้จ้ะลูก แต่เดี๋ยวค่อยให้แม่ตอนกินข้าว แม่น่าจะอยู่ในครัวลูกไปอาบน้ำก่อนเถอะ" นายหัวบอกลูกสาว
"ค่ะพ่อ เดี๋ยวเมย์ไปหาแม่ในครัวก่อนดีกว่าเสร็จแล้วจะขึ้นไปอาบน้ำเลยค่ะ" เมริกาพูดบอกพ่อของตัวเอง
"ท่านจ้าวอยู่หรือไม่ข้ามาขอพบท่านจ้าว" สมิงพระถามเหล่านางไม้ที่ออกมาต้อนรับ
"ท่านจ้าวบำเพ็ญภาวนาอยู่ในถ้ำทองเจ้าข้า" นางไม้นางหนึ่งบอกแก่ท่านสมิงพระ
"ข้าจะเข้าไปพบ เพราะข้ามีความสำคัญจะมาแจ้งแก่ท่านจ้าว" สมิงพระพูดบอกความประสงค์ของตนเอง
"เชิญท่านสมิงพระเถิดเจ้าข้า" นางไม้นางนั้นพูดขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้สมิงพระ
สมิงพระเดินเข้าไปในถ้ำทองของท่านจ้าวจักรา เห็นท่านเจ้านั่งหลับตาอยู่ เมื่อได้ยินเสียงสมิงพระเดินเข้ามาท่านจ้าวจักราก็ลืมตาขึ้นรู้ด้วยจิตว่าสมิงพระมีเรื่องสำคัญมาแจ้งตน
"ว่าเช่นใดสมิงพระเจ้ามีสิ่งใดมาแจ้งแก่ข้า" ท่านจ้าวจักราถามขึ้น
"มีเรื่องสำคัญที่ท่านจ้าวอยากรู้มากเจ้าข้า" สมิงพระพูด
"เจ้ารู้แล้วหรือว่าทิพย์มณฑาไปจุติยังที่ใด" จ้าวจักราถามทันที เพราะเรื่องที่อยากรู้ที่สุดก็คงจะเป็นเรื่องนางคนรักที่โดนคำสาปให้ต้องไปจุติเป็นมนุษย์หลายภพหลายชาติแล้วเพื่อเป็นการลงโทษในความผิดที่ได้ทำขึ้น และด้วยอำนาจเบื้องบนที่ทำให้อิทธิฤทธิ์ของจ้าวจักราไม่สามารถล่วงรู้ได้ว่าทิพย์มณฑาไปจุติยังที่ใด จ้าวจักราได้แต่เฝ้าติดตามหาคนรักมานานหลายร้อยปีแล้วแต่ก็ไม่พบ ถ้าสมิงพระเห็นทิพย์มณฑาจริงชาตินี้คงเป็นชาติสุดท้ายของนางในเมืองมนุษย์ดังคำสาปแล้วจริงๆ
"เจ้าข้า ข้าพบกับนางฟ้าทิพย์มณฑา นางเดินผ่านศาลของข้าที่หน้าถ้ำคูหาสวรรค์" สมิงพระรายงานเจ้านายของตัวเอง
"แล้วเจ้าได้ตามนางไปต่อหรือไม่นางอยู่ที่ใด นางเป็นเช่นไรบ้าง แล้วตอนนี้อายุขัยของนางบนโลกมนุษย์เท่าไหร่แล้ว นางสุขสบายดีหรือไม่" จ้าวจักราถามยืดยาวด้วยความตื่นเต้นดีใจที่จะได้เจอกับนางอันเป็นที่รักอีกครั้ง
"ท่านจ้าว ใจเย็นๆก่อนเถิดเจ้าข้า ข้าตามนางไปเจ้าข้า กำลังจะเล่าให้ท่านจ้าวฟังเจ้าข้า" สมิงพระพูดยิ้มๆ
"ก็รีบเล่าเสียที จะมามัวรออะไรเล่า" จ้าวจักราเร่ง
"นางไปเกิดกับครอบครัวเศรษฐี พ่อของนางเป็นนายหัวใหญ่มีกิจการโรงสีมากมาย ส่วนแม่ของนางก็เป็นคนมีบุญมากนางได้ไปขอให้นางมีลูกต่อแม่ย่าทับทิม แม่ย่าจึงประทานนางฟ้าทิพย์มณฑาให้มาเกิดกับนาง นางฟ้าทิพย์มณฑาในชาติภพนี้ชื่อเมริกา นางอายุได้17 ปีกำลังเป็นนางดรุณีแรกแย้มเหมือนเมื่อครั้งเจอกับท่านที่ป่าหิมพานต์นั่นแหละเจ้าข้า นางดูสวยสดงดงามและสุขสบายด้วยบุญกุศลที่นางได้ทำมาทุกชาติภพที่นางได้ไปจุติ" สมิงพระเล่าเรื่องราวให้คนเป็นนายเหนือหัวฟัง
"เจ้าย่าของนางทำไมถึงปล่อยในเจ้าได้เห็นหลานสาวได้ หรือคำสาปนั้นได้เสื่อมถอยลงไปแล้ว" จ้าวจักราพูดถึงแม่ย่าทับทิมที่ใช้อิทธิฤทธิ์กำบังไม่ให้คนของจ้าวจักราหาตัวทิพย์มณฑาเจอ ไม่ให้ได้พบกัน จำให้แยกจากกันไปด้วยคำสาปแห่งความผิดที่ได้ฝ่าฝืน
"เมื่อครบกำหนดการจุติครั้งสุดท้าย ด้วยบุญและบาปจะทำให้เป็นไป คำสาปว่าไว้เช่นนั้นเจ้าข้า" สมิงพระพูด
"บุญและบาปหรือ ข้าคิดถึงนางข้าจะไปหานาง" จ้าวจักราพูดขึ้น
"ไปหาไม่ได้นะเจ้าข้า นางเป็นมนุษย์แต่ท่านเป็นเทพ ท่านจะทำให้เรื่องแย่ๆเกิดขึ้นมาอีกหรือ ท่านอย่าใจร้อนไปเลย ข้าจะเป็นคนค่อยเฝ้าดูนางให้ ท่านอย่าไปพบนางเลยนะเจ้าข้า เพราะถึงอย่างไรนางก็จดจำท่านไม่ได้หรอกเจ้าข้า" สมิงพระเตือนสตินายเหนือหัว
"ข้าจะไม่ไปพบนางตรงๆ แต่ข้าก็มีวิธีของข้า ที่จะทำให้นางจดจำข้าได้" จ้าวจักราพูดแววตาสีทองนั้นเป็นประกายอย่างมีแผนการในใจอยู่แล้ว
- Writer
