ตอนที่8
สาวใช้จอมจุ้น
คฤหาสน์เจริญไพศาล
“สวัสดีครับคุณหญิงป้า”
ร้อยตำรวจเอกชาตรีประนมมือขึ้นไหว้ทักทายเจ้าของบ้านอย่างคนมารยาทงาม
“ไหว้พระเถอะจ้ะผู้กอง ลมอะไรหอบมาถึงที่นี่ล่ะจ๊ะหายหน้าหายตาไปนานเลย ป้าก็นึกว่าลืมคนแก่ไปซะแล้ว”
นางวราภรณ์ทำเสียงน้อยอกน้อยใจ
“โถ่ ใครจะลืมคุณหญิงป้าได้ลงกันล่ะครับ พอดีช่วงนี้งานราชการรัดตัวครับ เลยไม่ค่อยมีเวลามาเยี่ยมเยือนคุณหญิงป้ากับคุณลุงเลย นี่ครับของฝากเล็กๆ น้อยๆ”
ผู้กองหนุ่มยื่นกระเช้าใบใหญ่ส่งให้
“อุ้ยตาย ไม่น่าลำบากเลยพ่อคู้ณ...” คุณหญิงยกมือปิดปากแทบจะกลั้นยิ้มเอาไว้ไม่อยู่
“คราวหน้าคราวหลังไม่ต้องลำบากขนาดนี้หรอกนะจ๊ะ ป้าเกรงใจ๊เกรงใจ ฮ่ะๆๆ เจี๊ยบเอ้ยมาเอาของฝากไปเก็บแล้วยกน้ำยกท่ามาต้อนรับผู้กองชาตรีเร็วเข้า”
“ว่าแต่วันนี้คุณลุงไม่อยู่หรือครับคุณหญิงป้า”
นายตำรวจหนุ่มมองซ้ายมองขวาหมายใจว่าจะเจอกับใครบางคนทว่ายังไร้วี่แวว ทั้งที่ในยา
