"ฉันคงรู้สึกดีกว่านี้นะ ถ้าสิ่งที่ฉันเห็น คือนายผลักผู้หญิงคนนั้นออก เพราะนายบอกว่าไม่ได้เต็มใจ บางที ฉันอาจจะเข้าไปในห้องนั้นเร็วเกินไป จนพลาดที่จะเห็นอะไรดีๆ" ฉันหยัดกายลุกจากหน้าตักของหมอนั่นทันที
"เธอไม่ไว้ใจฉัน"
"ฉันควรไว้ใจเสือแบบนาย?"
"อยากเห็นเสือแบบฉันสิ้นลาย?" นิกกี้คว้าตัวของฉันเอาไว้ ท่อนแขนแกร่งตวัดโอบรอบเอวของฉันอย่างแรง ส่งผลให้ร่างของเราแนบชิดกัน แบะหมอนั่นก็จงใจใช้ปลายจมูกคลอเคลียกับแก้มของฉัน
"ฉันไม่จำเป็นต้องตอบ ว่าฉันอยากเห็นไหม และนายก็ไม่จำเป็นต้องถาม ถ้านายคิดที่จะหยุดที่ฉันจริงๆ"
"เธอเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียว ที่เรียกร้องความสนใจจากฉันได้จริงๆ" นิกกี้ยกยิ้ม แต่ฉันกลับไม่ได้รู้สึกดีกับคำพูดนั้น ฉันมีความรู้สึกเหมือนว่า นิกกี้แค่อยากเอาชนะ เขาเพียงแต่มองว่าฉันไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น เขาเลยเลือกที่จะทำอะไรมากเป็นพิเศษ ทำเหมือนแคร์มาเป็นพิเศษ และสนใจมากเป็นพิเศษ ซึ่
