ปราบรักพ่อเลี้ยงศิลา

ตอนที่ 6 มันน่าโดน ++

เหมยเหมยมองใบหน้าคมของคนใต้ตักนิ่งๆ ไม่พูดตอบอะไรออกไป ศิลาเองก็ยิ่งกระชับกอดร่างเล็กบนตัก ทั้งยังขยับใบหน้าเข้าไปใกล้แก้มขาวจนปลายจมูกชนเข้าพวงแก้มสวย..

"ที่พูด พูดจริงเหรอ" เมื่อเสียงหวานเอ่ยถามออกมา ใบหน้าคมที่กำลังจะกดสันจมูกเข้ากับแก้มเนียนถึงได้ผละออก

"จริงๆ" ศิลาตอบทั้งที่ยังมองใบหน้าสวยอยู่แบบนั้น

"..." เหมยเหมยเองเงียบไป เอาแต่มองสายตาคมเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ แต่คงไม่ต้องเดาอะไรไปให้มากมาย ศิลาแค่มองดวงตาสวยของคนบนตักก็รับรู้ได้ทันที...เหมยเหมยไม่ไว้ใจเขา

มือหนาออกแรงอุ้มร่างสวยขึ้น ก่อนจะจับให้หันมานั่งคร่อมตัวเองไว้ในท่าที่หันหน้าเข้าหากัน...เหมยเหมยเองก็ไม่ได้ขัดขืน ยกมือเล็กขึ้นจับไหล่แกร่งไว้ ทั้งยังมองตาเขาอยู่แบบนั้นไม่ละไปไหน

"ฉันไว้ใจได้" เสียงเข้มเอ่ยพลางยกมือขึ้นลูบไปที่พวงแก้มสวยของคนบนตัวเบาๆ "ฉันจัดการทุกอย่างให้ได้ แค่บอก..แล้วก็ไว้ใจฉัน"

"รู้อะไรมา" คำถามที่ถามออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง...

สายตาเหมยเหมยตอนที่ถามเขาออกมาเหมือนคนไม่มีความรู้สึกยังไงยังงั้น...อยากจะรู้จริงๆ ว่าคนพวกนั้นทำอะไรกับลูกแมวของเขาอีก รอยยิ้มสวยๆ แบบในรูปที่ถ่ายแบบ มันถึงเห็นได้ยากเย็นขนาดนี้...

"ถ้าฉันบอกว่ารู้ทุกอย่าง"

"ลืมไป เรื่องแค่นี้มันคงไม่เกินแรงพ่อเลี้ยงศิลาหนิเนอะ ทั้งอำนาจล้นมือ ทั้งเงินที่มี ชาตินี้ก็ใช้ไม่หมด บอดีการ์ดก็เต็มบ้าน"

"..."

"เส้นสายก็ทั่วเมือง ไหนจะคาสิโน ไหนจะผับ ไหนจะนำเข้าปืน พวกกันหมดเลยหนิ แค่สืบเรื่องฉันแค่นี้คงจะทำง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก" ไม่ใช่เธอจะไม่สืบเรื่องพ่อเลี้ยงศิลาก่อนจะมาที่นี่ ตอนที่เธอเข้าใจผิดว่าเขาเป็นคนรับงานจากคุณหญิงนิรามาจัดการเธอ ตอนนั้นเธอเองก็ต้องสืบเรื่องศิลาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะสืบได้ หาจุดอ่อนของศิลาที่จะจัดการศิลาได้ เพราะคิดว่าถ้าจัดการศิลาไม่ได้ ศิลาที่ไม่เคยรับงานไหนแล้วทำพลาดคงจะเอาเธอตายได้จริงๆ ...

แต่ก็เพราะเธอหาจุดอ่อนของพ่อเลี้ยงศิลาไม่ได้เลย เธอถึงต้องบุกมาหาศิลาเหมือนคนบ้าแบบนี้

"รู้หรือเปล่าทั้งหมดที่ฉันมี ถ้าหนูเป็นคนของฉัน หนูจะเป็นเจ้าของมันหมดเลย"

"เป็นอะไร ที่ห้องยังบอกไม่เอาฉันเป็นเมียอยู่เลย"

"..." ศิลายักไหล่แกร่งให้เธอ ก่อนจะกระชับตัวเธอเข้าหาตัวมากขึ้น

ใบหน้าคมก้มลงมองระหว่างเรียวขาสวยที่ตอนนี้อยู่แนบชิดกับตรงนั้นของเขาอยู่เกือบนาที

"ยิ้มบ้าอะไร" เหมยเหมยพูดจบ ศิลาถึงจะละสายตาจากระหว่างขาที่มีเสื้อเชิ้ตของเขาปิดบังไว้เพียงแค่ขาอ่อน ก่อนจะเงยหน้ามาสบตากับคนบนตักอีกครั้ง

"ใส่อะไรด้านใน ฉันจำได้ว่าฉันเอาแค่เสื้อให้หนูนี่"

"ไม่ได้ใส่" คำตอบของเหมยเหมยทำศิลาต้องก้มลงมองอีกครั้ง มือหนาที่โอบร่างเล็กไว้ ผละออกมา กำลังจะมาจับปลายเสื้อเชิ้ตถกขึ้น แต่กลับโดนเหมยเหมยดึงมือเอาไว้ "จะทำอะไร"

"จะดูว่าไม่ได้ใส่จริงๆ หรือเปล่า"

"ถ้าไม่จริงแล้วจะทำไม"

"ฉันไม่ชอบเด็กขี้โกหก"

"ฉันไม่ใช่เด็กของคุณสักหน่อย"

"ก็จะทำให้เป็นอยู่นี่ไง"

"คิดว่าฉันจะยอมอยู่ในการควบคุมของคุณหรือไง"

"ไม่"

"งั้นก็อย่าแม้แต่จะคิด เราจะนอนด้วยกันแลกกับสิ่งที่ฉันอยากให้คุณทำแค่นั้น ถ้าจะให้อยู่ในสถานะอื่น ฉันไม่เอาด้วย"

"หนูไม่ยอมอยู่ในการควบคุมของฉัน หนูก็ทำให้ฉันอยู่ในการควบคุมของหนูให้ได้สิ"

"..."

"ให้เก่งอย่างปากว่าสักทีคนสวย" เหมยเหมยได้ยินแบบนั้นก็นิ่งไปเกือบนาที ก่อนจะยิ้มอ่อนๆ ส่งให้เขาแล้วเป็นฝ่ายถกเสื้อเชิ้ตขึ้นมาด้วยตัวเอง สายตาคมถึงได้ก้มมองลงไปตามมือ

อ่า... ไม่ใส่จริงด้วย

"ฉันไม่ใช่เด็กขี้โกหกสักหน่อย"

"เดินมาได้ยังไง ไม่เห็นหรือไงว่าการ์ดเต็มบ้าน" จากที่ยกยิ้มอยู่ก่อนหน้านี้ แต่พอเห็นว่าเธอไม่ได้ใส่อย่างที่ว่า กลับทำหน้าดุใส่เธอซะอย่างงั้น...แถมยังมาพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจอีก

"การ์ดคุณก็ไม่เห็นจะมองอะไร วันๆ เอาแต่ยืนก้มหน้า เอามือกุม ข..ไข อื้อ!" เหมยเหมยพูดไม่ทันจบ ศิลาก็รั้งใบหน้าสวยเข้าหาตัว กดจูบไปที่ปากอมชมพู ทั้งยังดูดริมฝีปากเธออย่างแรง..

"พูดให้มันดีๆ เป็นผู้หญิง" เสียงเข้มเอ่ยขึ้นทันทีที่ผละปากออก "ถ้าขืนยังพูดไม่คิดแบบนี้ ฉันจะกัดให้ปากแตก"

"ก็มันจริง"

"เขาก้มหน้าให้เพราะเขาเคารพหนู เห็นว่าหนูเป็นคนของฉัน"

"วันแรกยังยกปืน จะยิงกันอยู่เลย เคารพอะไรกัน"

"ยังอีก"

"ก็มันจริง อื้อ!" สุดท้ายคำพูดก็ถูกกลืนกินลงคอซ้ำอีกครั้ง รสชาติจูบจากเดิมที่แค่ดูดดึงริมฝีปาก ตอนนี้เริ่มจะเปลี่ยนเป็นสอดลิ้นสากเข้าไป แลกเลียเปลี่ยนรสชาติหวานกันจนเสียงน้ำลายเฉือยแฉะดังขึ้น

มือเล็กที่จับไหล่แกร่งไว้ เริ่มเลื่อนมากอดคอแกร่ง ทั้งยังรั้งเข้าหาตัว

"ดื้อว่ะ" ใบหน้าคมผละออกมาก้มมองเอวคอดที่ขยับบดก้นอวบไปมากับส่วนนั้นของเขา

"ดื้อแล้วยังไง"

"อยากเอา"

"ไม่ให้เอา" เหมยเหมยพูดจบก็รีบผละตัวออกจากตักแกร่ง เดินหนีออกจากห้องทำงานไปทันที

"แสบ..ถึงตอนนั้นเมื่อไหร่ สัญญาจะกดให้จมเตียงเลยเหมยเหมย" เสียงเข้มบ่นออกมา ก่อนจะก้มลงมองแก่นกายที่นูนออกมาจนเห็นได้ชัดแม้จะมีกางเกงกั้นไว้... "แล้วกูก็ต้องมาทรมานตัวเอง เวรจริงๆ"