ปราบรักพ่อเลี้ยงศิลา

ตอนที่ 3 อยู่กับฉัน หนูจะปลอดภัย

ทันทีที่เหมยเหมยเดินออกไปพ้นประตู พ่อเลี้ยงศิลาก็เดินกลับมานั่งตรงเก้าอี้ตัวเดิม ก่อนจะรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดส่งข้อความให้โรมเข้ามาหาตัวเองภายในห้องทำงาน

"ครับพ่อเลี้ยง มีอะไรครับ" โรมเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะพลางเอ่ยถามผู้เป็นนายออกมา

"ไปสืบเรื่องเหมยเหมยมา ครอบครัว ธุรกิจที่บ้าน เรื่องพ่อแม่ แล้วก็เหมยเหมยเกี่ยวอะไรกับคุณหญิงนิรา มีปัญหาอะไรที่ทำให้ถึงขั้นต้องฆ่ากัน" เพราะศิลาเองแค่รู้สึกแปลกใจ..ผู้หญิงตัวแค่นั้น ทำไมถึงได้กล้าเข้ามาหาเขาถึงที่ มาในที่ที่คนนอกมองว่ามันป่าเถื่อน ทั้งการ์ดที่มีเต็มบ้าน ทั้งปืนที่พกอยู่ตรงเอวของทุกคน...

อีกอย่างตอนที่เหมยเหมยยกปืนขึ้นจ่อหัวเขา ท่าทางการใช้ปืนก็ดูชำนาญไปหมด ดูไม่กลัวใคร กล้าหาญ ออกจะไปแนวอวดดีด้วยซ้ำเขาแค่อยากรู้ว่าเหมยเหมยเจออะไรมา เพราะเหมยเหมยตอนนี้ ดูพร้อมทิ้งทุกอย่างเพื่อแลกกับการจัดการคุณหญิงนิรา ยอมแม้จะเอาตัวเข้าแลกกับเขา...

มันเหมือนกับเขาในอดีต ตอนที่จนตรอก ยอมทำทุกอย่างในตอนที่พ่อตาย...ทำทุกอย่างเพื่อขึ้นมาตรงนี้ แล้วล้างแค้นให้พ่อตัวเอง

"ได้ครับนาย"

"กูขอข้อมูลทุกอย่างภายในวันนี้" ศิลาว่าจบ โรมก็โน้มศีรษะให้ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

มือหนากดไอแพดค้นหาไปในชื่อ 'เหมยเหมย' ทันทีที่กดค้นหาก็โชว์ขึ้นมาเป็นภาพที่อีกคนเคยถ่ายแบบไว้ ทั้งภาพที่ออกงานในวงการ ภาพที่ให้สัมภาษณ์กับสื่อหลายๆ ช่อง...

"ดังเอาเรื่องเลยสินะ" ศิลาเลื่อนดูภาพของอีกคนไปทีละภาพ ทั้งกดเข้าดูแต่ละข่าวที่เคยมี..แต่ที่แปลกใจก็คงจะเพราะไม่มีข่าวเกี่ยวกับครอบครัวของเหมยเหมยเลย ประวัติส่วนตัวของพวกคนดังที่คิดว่าจะหาได้ง่ายๆ ของเหมยเหมยก็กลับไม่มีอยู่..ไม่มีแม้กระทั่งวันเกิดที่น่าจะหาได้ง่ายๆ ด้วยซ้ำ

แกร๊ก!

"พ่อเลี้ยงครับ" ผ่านไปเกือบชั่วโมง โรมก็กลับเข้ามาหาผู้เป็นนายภายในห้องทำงานอีกครั้ง

"มีอะไร" เสียงเข้มเอ่ยตอบไป ทั้งที่สายตายังจ้องมองหน้าจอไอแพดอยู่แบบนั้น "เดี๋ยวนี้นางแบบเขาถ่ายโชว์กันขนาดนี้เลยเหรอวะ"

"ครับ?"

"มึงมีอะไรก็พูดมา"

"แม่คุณเหมยเหมยเสียไปเกือบสิบปีแล้วครับ นี่เอกสารที่ผมค้นมาได้เรื่องอุบัติเหตุของแม่คุณเหมยเหมย" โรมพูดพลางส่งเอกสารมาวางไว้ตรงหน้าศิลา "คดีไม่มีการสืบ ถูกปิดคดีตั้งแต่สัปดาห์แรกที่เกิดเรื่อง งานศพของคุณแม่คุณเหมยเหมยถูกจัดแค่คืนเดียว และอีกวันก็มีข่าวฉลองให้สามีขึ้นบริหารงานบริษัทแทนครับ"

"..."

"มากไปกว่านั้นคือคุณหญิงนิราที่ผมสืบมาได้ว่าเป็นเมียน้อยของพ่อคุณเหมยเหมยมาตลอดตั้งแต่ตอนที่แม่คุณเหมยเหมยยังอยู่ ขึ้นรับตำแหน่งรองประธานทันทีที่แม่คุณเหมยเหมยเสีย...แล้วก็จดทะเบียนสมรสในวันตายของแม่คุณเหมยเหมย"

"อ่า" ศิลาที่ได้ยินแบบนั้นถึงกับโยนเอกสารในมือทิ้งลงบนโต๊ะอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะเอนกายพิงพนักเก้าอี้ทำงานแล้วหลับตาลง

ภาพฉากเก่าๆ ในหัวที่เคยมีมันผุดขึ้นมาเรื่อยๆ ...วันที่พ่อเขาโดนยิงตาย คนที่สั่งยิงฉลองให้กับผลประโยชน์ที่ได้ไปโดยที่ไม่มีพ่อเขาคอยขัดอีกแล้ว

ภาพที่คนพวกนั้นดีใจกับการตายของพ่อเขา...ยกแก้วไวน์ฉลองกัน แล้วออกข่าวใหญ่โต คนพากันแห่ยินดีโดยไม่รู้ว่าสิ่งน่ายินดีของคนพวกนั้นมันแลกมากับชีวิตหัวหน้าครอบครัวของครอบครัวเขา...แค่นึกถึงก็ทำเขาปวดไปทั้งใจ

"คนที่สั่งปิดคดีนี้คือคุณติณณภพ ลูกชายของตำรวจที่เคยปิดคดีพ่อของพ่อเลี้ยงไปครับ"

"..." เพียงแค่นั้นสายตาคมที่หลับพริ้มอยู่ก็ลืมตาขึ้นมามองหน้าโรมทันที

"ผมโทรไปหาคนของเราที่อยู่ในวงการตำรวจมาแล้ว คนที่จ่ายเงินปิดคดีคือพ่อของคุณเหมยเหมย ใช้เงินปิดคดีไปเกือบร้อยล้าน"

"พ่อลูกมันเหมือนกันเลยสินะ" เพราะคนเป็นพ่อที่เป็นถึงตำรวจยศใหญ่โดนเขาจัดการทิ้งไป..ขนาดที่มีบทเรียนให้ดูว่าคนที่ทำตัวเหี้ยๆ แบบนั้นมันมีจุดจบยังไง แต่ลูกชายมันก็ยังสานต่อเรื่องระยำพวกนั้นได้อีก...

"แล้วคนที่ตามคุณเหมยเหมยแล้วบุกไปที่ส่วนตัว ไม่ใช่แค่คนที่คุณหญิงนิราส่งมาแต่ยังมีคนของพ่อแท้ๆ ของคุณเหมยเหมยเองส่งมาด้วย"

"มันจะเก็บลูกตัวเอง?"

"ครับ เพราะเรื่องผลประโยชน์ บริษัทเป็นของแม่คุณเหมยเหมย ถ้ามีคุณเหมยเหมยอยู่ ส่วนแบ่งมันก็จะถูกหาร ผมคิดว่ามันเป็นเพราะเรื่องนี้"

"เหมยเหมยรู้เรื่องนี้หรือเปล่า"

"ผมคิดว่าเธอคงไม่รู้ แต่สิ่งที่มั่นใจได้คือคุณเหมยเหมยคงไม่ไว้ใจใครในบ้าน หรืออาจจะไม่ไว้ใจใครเลยเพราะตั้งแต่แม่เสีย พ่อก็พาคุณนิรากับลูกติดคุณนิราที่ชื่อเจนิสเข้าบ้าน คุณเหมยเหมยเองก็ย้ายออกมาอยู่คอนโดตั้งแต่วันนั้นเลยครับ"

"..."

"พ่อเลี้ยงโอเคใช่ไหมครับ" โรมถามขึ้นทันทีที่เห็นผู้เป็นนายเงียบไป...เพราะโรมเองเป็นบอดีการ์ดคนแรกของศิลา ถึงแม้ไม่ได้อยู่ในช่วงที่พ่อของศิลาเสีย แต่ก็อยู่ทันในช่วงที่ศิลานอนฝันร้ายจนสะดุ้งตื่นทุกคืน ทันในตอนที่ศิลาต้องกินยานอนหลับวันละหลายๆ เม็ด ทันในตอนที่ศิลาวุ่นวายกับการตามจัดการคนพวกนั้นจนเจ็บตัวกลับมาบ้านแทบทุกวัน...

กว่านายของเขาจะหลุดพ้น มันไม่ได้ง่าย...แม้แต่ทุกวันนี้ ศิลายังต้องดื่มทุกคืน บางคืนก็ยังสะดุ้งตื่นเพราะปมในใจ...ที่ผ่านมาที่คนนอกเห็นว่าศิลาเที่ยวผู้หญิงบ่อยๆ สาเหตุมันก็เพราะฝันร้ายจนสะดุ้งตื่นมาแล้วก็ทำให้ศิลาเองสั่นไปทั้งตัวจนต้องออกไปหาความสุขข้างนอกเพื่อลืมทุกเรื่องที่ตามมาหลอกหลอนเขาทุกครั้งที่เขานอน

"สืบอะไรมาได้อีกบ้าง"

"คุณเหมยเหมยเรียนการต่อสู้มาตั้งแต่แม่เสีย ทั้งยิงปืน ทั้งการป้องกันตัว..นั่นเลยทำให้ผมคิดว่าเธออาจจะโดนตามทำร้ายมาตลอดตั้งแต่ตอนนั้น ถึงได้พยายามต่อสู้ด้วยตัวเองให้ได้"

"เหมือนกูทุกเรื่องเลยสินะ"

"อีกอย่างที่รู้มาจากข่าวที่เขาซุบซิบกันแต่ไม่รู้ว่าจริงแค่ไหน คือแฟนคุณเหมยเหมย นอกใจไปมีสัมพันธ์กับคุณเจนิสลูกติดของคุณนิรา คุณเหมยเหมยเป็นคนเข้าไปเจอตอนเขามีอะไรกันเลยทำร้ายทั้งคู่ แต่กลับโดนพ่อแจ้งตำรวจให้มาลากไปข้อหาทำร้ายร่างกาย"

"อ่า..."

"พ่อเลี้ยงจะให้ผมจัดการยังไงต่อ สั่งมาได้เลยครับ"

"สืบทุกเรื่องของพ่อเหมยเหมย คุณหญิงนิราแล้วก็ลูกคุณหญิงนั่นมา"

"ครับ"

"อ่า แล้วก็ไอ้ติณณภพที่ดูแลคดี...สั่งคนไปบอกให้มันรื้อคดีนี้กลับมา ถ้าทำไม่ได้ภายในสามวันก็ลากตัวมันมาที่นี่แล้วส่งมันตามพ่อมันไป"

"ครับพ่อเลี้ยง" โรมพูดจบก็เดินออกจากห้องทำงานไป ศิลาเองนั่งสลัดความทรงจำเก่าซ้ำๆ ที่ฉายขึ้นมาในหัวทิ้งไปอยู่หลายนาที ก่อนจะลุกเดินออกจากห้องทำงานตรงไปที่ห้องนอนชั้นบนของบ้าน

ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในห้องก็เจอร่างเล็กเดินออกจากห้องน้ำมาในชุดคลุมอาบน้ำพอดี...

"ฉันเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ขอเวลาห้านาที จะรีบใส่ชุดที่แม่บ้านเตรียมให้" เหมยเหมยพูดจบ กำลังจะเดินเข้าห้องแต่งตัวไปแต่กลับโดนศิลารั้งตัวเอาไว้... "อะไร กำลังจะไปใส่ชุดให้นี่ไง"

"ไม่ต้อง ฉันขี้เกียจแล้ว มานอนด้วยกันก็พอ"

"อะไรของคุณเนี่ย" เสียงหวานพูดออกมาเสียงดังทันทีที่โดนพ่อเลี้ยงศิลาลากตัวไปโยนให้นอนลงบนเตียง ก่อนที่ร่างแกร่งจะทิ้งตัวนอนลงข้างๆ ...ข้างๆ ที่ว่าไม่ได้ใกล้กันเลยสักนิด เรียกว่านอนคนละฝั่ง ต่างคนต่างนอน...นี่มันให้เธออาบน้ำทำไมกัน "อะไร หลับเหรอ" เหมยเหมยเอ่ยถาม เพราะเห็นคนพี่นอนหันหลังให้ตัวเอง

"..."

"จะนอนจริงเหรอเนี่ย" เสียงหวานบ่นพึมพัมออกมาเมื่อคนข้างตัวเอาแต่เงียบใส่..สุดท้ายเหมยเหมยก็ยอมนอนอยู่แบบนั้น ไม่ได้ไปพูดกวนอะไรอีกคนต่อ นอนจนเผลอหลับไป

พ่อเลี้ยงศิลาเองที่เห็นว่าอีกคนเงียบไปได้สักพักก็พลิกตัวหันกลับมาหา สายตาคมมองร่างเล็กที่กำลังนอนหลับอยู่ข้างตัว..คิดอะไรในหัวอยู่พักใหญ่ จนกำลังจะเคลิ้มหลับไป

"อื้อ..ม..แม่ แม่อย่าไป ช่วยเหมย" เสียงที่ดังขึ้นมาทำพ่อเลี้ยงต้องลืมตาขึ้นมา ถึงได้เห็นเหมยเหมยกำลังใช้มือกอดตัวเองเอาไว้แล้วจิกเล็บไปกับผิวขาวเนียนของตัวเองจนขึ้นรอย ทั้งยังร้องเรียกแม่ซ้ำๆ พร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาอาบแก้ม

"ฝันร้ายเหรอวะ"

"ม..แม่"

"เหมยเหมย" เสียงเข้มที่เอ่ยเรียกชื่ออีกคนแต่มันก็ไม่เป็นผล สุดท้ายศิลาถึงได้ขยับตัวเข้ามาดึงร่างเล็กเข้ามากอดเอาไว้.. "ไม่เป็นไร ฉันอยู่นี่"

"แม่ อย่าไป..ใครจะปกป้องเหมย ม..แม่"

"เธอจะปลอดภัย ฉันอยู่นี่ ไม่เป็นไรแล้ว..ไม่เป็นไร" เสียงเข้มเอ่ยขึ้นมาซ้ำพร้อมกับมือที่ลูบกลุ่มผมสวยของคนในอ้อมกอดเชิงปลอบโยน เพียงแค่นั้นมือเล็กที่จิกผิวตัวเองไว้ก็ค่อยๆ คลายลง เปลี่ยนมากอดตอบร่างหนาไว้แน่น ปากที่ร้องเรียกหาแม่ก็เริ่มเงียบไป..เหมือนจะหลับสนิทไปอีกครั้งแล้ว...

เมื่ออีกคนสงบลง ศิลาเองถึงจะค่อยๆ ถอนกอดออกแต่เพราะทุกครั้งที่พยายามผละตัวหนี เหมยเหมยก็จะมีเสียงร้องอืออาในลำคอ สุดท้ายศิลาเองถึงตัดสินใจนอนกอดตัวเหมยเหมยไว้แบบนั้น กอดไว้จนตัวเองก็เผลอหลับไปเช่นกัน..