บทนำ

1735 Words

บทนำ @The hospital A [13.00 น.] ตึก ตึก ตึก~ เสียงส้นรองเท้าส้นเข็มสูงห้านิ้วดังกระทบพื้น สะโพกกลมกลึงบิดไปมาตามจังหวะการเดิน หน้าอกของหญิงสาวเด้งไปตามจังหวะการเดินเช่นกัน ใบหน้าเล็กเชิดขึ้นราวกับนางพญา มือเรียวสวยถูกยกขึ้นเสยผม ก่อนที่หญิงสาวจะใช้มือข้างเดิมกุมหน้าท้อง จ๊อก~ “อะ หิวจัง” เสียงเล็กแหลมพูดขึ้นขณะที่กำลังสอดส่องสายตามองหาร้านกาแฟ และร้านอาหาร แต่ทว่ากลับไม่พบร้านใดที่ดูเหมาะกับเธอ ต้องหรู สะอาด เหมาะสมกับฐานะเท่านั้นถึงจะเข้าไปนั่ง หญิงสาวยืนกุมหน้าท้องน้อยด้วยความหิวโหย “เฮ้อ…” ลมหายใจถูกดันออกทางจมูกเล็ก เธอถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย ร่างบางในชุดเดรสสีดำรัดรูปเรียกสายตาผู้คนให้มองเธอเป็นตาเดียว หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นด้วยความมั่นใจ โดยไม่รู้เลยว่าที่คนมองไม่ใช่เพราะว่าเธอสวย แต่มองเพราะว่า “คุณ! คุณ~” เสียงทุ้มลึกเอ่ยปากเรียกใครก็ไม่รู้ดังขึ้น แต่คงเรียกเธอละมั้ง ซึ่งหญิงสาวสวยก็ไม่ได้หันหน้าไปมอง เพราะไม่คิดอยากจะสนทนาด้วยอยู่แล้ว ก็มั่นใจว่าสวยอะนะ อาจจะมีคนมาขอทำความรู้จัก แต่ใครจะสน หญิงสาวคิดในใจ จึก~ จึก~ หญิงสาวรับรู้ว่ามีคนมาสะกิดที่หัวไหล่เธอ ก่อนที่เธอจะหันขวับไปทันที และก็พบว่า “หล่อจัง” ใบหน้าหล่อเหลาของชายคนหนึ่งที่ตอนนี้ได้ยินเธอพูดถึงรูปลักษณ์เขา เขาถึงกับเลิกคิ้วสูง “_” “มาขอเบอร์ฉันเหรอคะ คิก หรือว่าขอไลน์ ฉันให้ได้นะคะ รวมถึงใจฉันด้วย” หญิงสาวสวยพูดไปพร้อมกับยกมือขึ้นปิดปากขำออกมาเบา ๆเพื่อแก้เขิน แต่ชายหนุ่มกลับขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปมยิ่งกว่าเดิม “_” “หืม…ว่ามาสิ เอะ เป็นหมอเหรอคะ” หญิงสาวไล่สายตามองเสื้อผ้าที่เขาใส่ ชายหนุ่มอยู่ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว ขณะที่ข้างนอกถูกคลุมไว้ด้วยเสื้อกาวน์ยาว “_” ชายหนุ่มไม่ตอบ เขากำลังคิดว่าจะบอกเธอดีไหมเรื่องที่เขาเห็นเพราะกลัวว่าเธอจะเสียเซลฟ์ “หืม…เขินเหรอ ไม่ต้องเขินหรอกนะ ฉันรู้ว่าฉันน่ะสวย ใคร ๆ เขาก็พูดกันทั้งนั้น เนี่ยไม่อยากจะโม้…” “ซิปคุณ…เอ่อรูดลง” “ฮะ!!” ทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น เมือเรียวสวยถูกยกขึ้นมาสัมผัสที่แผ่นหลังเธอทันที ก่อนที่หญิงสาวจะ พรึ่บ! “คุณทำอะไรเนี่ย!” ทันทีที่หญิงสาวรู้ว่าซิปชุดเดรสของเธอรูดลงจนเกือบถึงสะโพก หญิงสาวได้หันหลังนำตัวเองไปติดกับลำตัวชายหนุ่มทันที “ขอบังหน่อยนะ” อาจจะเป็นเพราะอากาศที่ร้อนทำให้เธอไม่รู้สึกเย็นแผ่นหลัง ไม่รู้ตัวเลยว่าซิบชุดเดรสของตัวเองรูดลง ตอบคำถามได้ดีว่าทำไมตั้งแต่เดินออกจากโรงพยาบาลสายตาทุกคู่ถึงมองมาที่เธอ ก็เพราะเธอเหมือนกับเดินเปลือยแผ่นหลังยังไงล่ะ แผ่นหลังขาวเนียนละเอียดแทบจะเรียกว่าเปลือยเปล่าเบียดเสียดลำตัวเขา จนชายหนุ่มขนลุกซู่ ก่อนที่เขาจะตัดสินใจทำอย่างอื่น พรึ่บ! “อะ ขอบคุณค่ะ” ชายหนุ่มจัดการถอดเสื้อกาวน์ยาวตัวเองออกก่อนจะเอามาคลุมให้หญิงสาว ใบหน้าของเธอแดงก่ำจนถึงกกหู เขินอย่างบอกไม่ถูก “ไม่ต้องคืน” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับหมุนตัวหันหลังกลับ แต่แล้ว “ไม่ค่ะ ต้องคืน” อาจจะเป็นเพราะถูกชะตาเลยอยากจะคุยด้วยนาน ๆ หญิงสาวตะโกนเรียกชายหนุ่มเสียงดัง กึก! พรึ่บ! “งั้นขอคืนครับ” ชายหนุ่มเดินเข้าใกล้หญิงสาวก่อนจะเอื้อมมือเหมือนจะดึงเสื้อคืน แต่หญิงสาวก็ได้เบี่ยงตัวหลบเสียก่อน “จะบ้าเหรอคุณ ฉันก็โป๊ะน่ะสิ” เสียงแว้ดหูของหญิงสาวหน้าสวยคนนี้ทำให้เขาแสบแก้วหูไม่เบา แล้ว?” “ไปเข้าห้องน้ำกันค่ะ” “ฮะ…” “หมายถึงฉันจะไปรูดซิบที่ห้องน้ำ และก็จะคืนเสื้อกาวน์ให้คุณค่ะ คุณหมอ” หญิงสาวไขข้อสงสัยในคำพูดกำกวมของเธอ ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าใจแต่ทว่า “ห้องน้ำอยู่ไหนน่ะ” หญิงสาวเอ่ยปากขึ้นถาม จริง ๆ เธอรู้เพราะ ว่าพี่ชายเธอเป็นหมอที่นี่ แต่ก็นะ มารยาหญิงของเธอก็ใช่ย่อย “ตามมา” หญิงสาวยิ้มกรุ้มกริ่มออกมาเมื่อรู้ว่าเขาหลงกลเธอ แต่เปล่าเลย ชายหนุ่มเป็นจิตแพทย์ เขามองออกทุกการเคลื่อนไหวว่าคนคนนั้นรู้สึกยังไง หรือกำลังคิดอะไรอยู่ หญิงสาวเดินตามชายหนุ่มพร้อมกับมองแผ่นหลังกว้างของเขาอย่างเพ้อฝัน กลิ่นหอมโคโลญน์ของผู้ชายอ่อน ๆ ที่มาจากเสื้อเขาทำเอาเธอเคลิ้มจน ตุบ! “ยะ หยุดก็ไม่บอก” ชายหนุ่มหยุดเดินกะทันหันทำให้ใบหน้าของเธอกระแทกแผ่นหลังเขาอย่างจัง และ “อุ้ย!” หญิงสาวมองเห็นรอยเปื้อนลิปสติกสีแดงสดของเธอบนเสื้อเชิ้ตของเขา แต่ก็ไม่ทันได้บอกอะไรและไม่กล้าที่จะบอกด้วย “ถึงแล้ว” ชายหนุ่มพูดขึ้น และหญิงสาวก็หันควับไปทันที เธอเผลอมองไปเห็นห้องน้ำโดยที่เขาไม่ต้องชี้บอก บ่งบอกว่าที่เธอบอกว่าไม่รู้ว่าห้องน้ำอยู่ไหน เป็นเรื่องโกหก “คุณต้องไปกับฉันค่ะ” “หือ?” “เพราะว่าต้องช่วยฉันรูดซิบขึ้น” “ฮะ มันไม่ใช่เรื่องของผมเลยนะ” ชายหนุ่มถึงกับตกใจที่เธอดึงเขาเข้ามายุ่งด้วย มันไม่ใช่เรื่องของเขาเลยที่จะมารูดซิปอะไรให้เธอ “เถอะน่า ก็มันรูดเองไม่ได้นี่คะ คิก ๆ …คุณคิดอะไรไม่ดีอยู่หรือเปล่า คุณหมอ…ฉันรู้นะ” หญิงสาวพูดไปเขินไปและมีแต่เธอนั่นแหละที่คิดเองเออเองอยู่คนเดียว “เฮ้อ…” ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินนำหญิงสาวไปที่ห้องน้ำชาย “ห้องน้ำหญิงไม่ได้เหรอคะ” “ไม่มีสิทธิ์เลือกอย่าลืม” ชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิดที่หญิงสาวหน้าสวยคนนี้เรื่องมากเสียจริง เขาเดินเข้าไปในห้องน้ำห้องหนึ่งด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับ “รอด้วยสิคะ” หญิงสาวกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าไปภายในห้องน้ำกับเขา โชคดีที่ตอนนี้ไม่มีคน แกร็ก~ แต่ทันทีที่ประตูห้องน้ำปิดลง บรรยากาศมาคุก็เกิดขึ้น ห้องน้ำขนาดเล็กที่ปกติจุคนได้เพียงแค่หนึ่งคน แต่ตอนนี้มีสองคน มันจึงทำให้ทั้งคู่เบียดเสียดกัน “หันหลังสิ” หญิงสาวที่กำลังหวั่นไหวกับสัมผัสใกล้ชิดของชายหนุ่ม ทำให้เธอไม่มีสติสักเท่าไร พรึบ! ทันที่ที่หันหลัง ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาก็ได้ดึงเสื้อกาวน์ของเขาออก แผ่นหลังบอบบางเนื้อเนียนละเอียดเผยให้เห็นอีกครา ชายหนุ่มถึงกับต้องส่ายหน้าไปมาเพื่อเรียกสติที่มันกำลังกระเจิดกระเจิง ก่อนที่จะจัดการรูดซิบให้เธอย่างไว แต่ทว่า ครืดด ~ กึก! “อะ ซี๊ด ดะ โดนเนื้อ” ชายหนุ่มหยุดชะงักทันที “โทษที เจ็บหรือเปล่า” “ไม่เท่าไร แหะ ๆ” เสียงร้องซี๊ดให้กับความเจ็บปวดและคำถามกำกวมของชายหนุ่มมันดังเล็ดลอดออกจากห้องน้ำ ทำให้ผู้คนที่อยู่ขางนอกบานประตูนั้นถึงกับต้องหยุดกระทำอย่างอื่น และฟังเสียงจากห้องน้ำห้องนั้น “ซี๊ด เบา ๆ ค่ะ มันโดนอีกแล้วค่ะ ฉัน อะ” “มันคับไปอะคุณ” “เอาใหม่ ๆ ค่ะ” “ไม่ได้ละ ผมมาไกลเกินจะถอยกลับแล้ว” “ขยับออกนิดหน่อยค่ะ มันเจ็บค่ะ” “มันแน่นไป” “อะ เสร็จแล้วเหรอ” “อืม” “เฮ้ออ ~เหนื่อยเลยค่ะ” เสียงที่คนภายนอกห้องน้ำได้ยินทำให้คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้ นอก- จากคนทั้งสองในห้องน้ำได้โจ๊ะ ครึม ๆ กันอยู่ และทันใดนั้น แกร็ก~ แอ๊ด~ “กรี๊ด” หญิงสาวร้องกรี๊ดเสียงดังขึ้นเมื่อมีผู้ชายจำนวนมากในห้องน้ำมองมาที่เธอเป็นตาเดียว ก่อนที่ชายหนุ่มข้างกายจะส่ายหน้าเบา ๆเมื่อรู้ว่าคนในห้องน้ำชายกำลังคิดอะไรอยู่ พรึ่บ! “อะ” เสื้อกาวน์ในมือของเขาถูกยกขึ้นมาคลุมศีรษะและใบหน้าของหญิงสาวไว้ เพราะกลัวว่าเธอจะเสียหาย ถึงจะอธิบายปฏิเสธไปใครเขาจะเชื่อ ชายหนุ่มเลยเลือกที่จะเมินเฉยดีกว่า หมับ! “เดิน” ชายหนุ่มคว้าหมับที่ข้อแขนเล็กของเธอก่อนจะออกแรงดึงให้เธอเดินตาม หญิงสาวเดิมตามอย่างว่าง่ายเพราะมองไม่เห็นทาง หวี๊ดด วิ่ววว~ แต่ไม่วายได้ยินเสียงผิวปากแซวของคนภายในห้องน้ำ เพราะหลายคนในห้องน้ำมองเห็นรอยเปื้อนลิปสติกของหญิงสาวที่เสื้อทางด้านหลังของเขา ชายหนุ่มไม่ได้สนใจอะไร พอ ๆ กับหญิงสาวที่ตอนนี้สนใจแต่ข้อมือของเธอที่เขากำลังจับอยู่ กึก! พรึ่บ! ชายหนุ่มดึงเสื้อกาวน์ของเขาออก ก่อนจะนำมาสวมใส่คืน เขาแทบไม่ได้สนใจใบหน้าเพ้อฝันของหญิงสาวตรงหน้า มือหนาใหญ่วุ่นอยู่กับการพับแขนเสื้อขณะที่หญิงสาวมองเขาแล้วยิ้มออกมา “คุณ ชื่ออะไรเหรอคะ” หญิงสาวเอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงหวานหยดย้อย แต่ชายหนุ่มก็ยังวุ่นอยู่กับการพับแขนเสื้อของเขาอยู่ และทันทีที่พับเสร็จ พรึ่บ! “ไปไหนคะ” ชายหนุ่มหมุนตัวเดินหนีไปหน้าตาเฉย ขณะที่หญิงสาวกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามไป ตึก ตึก ~ “นี่คุณ…” ตึก ตึก~ พรึ่บ! กึก! “ไม่ได้ยินที่ฉันเรียกหรือไง ถามว่าชื่ออะไร…” หญิงสาวเดินไปลัดทางด้านหน้าเขาพร้อมกับแผดเสียงออกมาด้วยความไม่พอใจ ไม่เคยมีชายใดเดินหนีเธอ มีแต่เธอเดินหนีคนอื่น เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ทำแบบนี้ แต่หญิงสาวก็ได้ยิ้มให้เขาเพราะโกรธไม่ลง ก่อนที่จะแนะนำตัวออกไป “_” “ฉัน ชิลลี่นะ!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more