“เดี๋ยวนี้สบายเลยน้า มีคนขับรถมารับมาส่งทุกวันเลย อิจฉาอ่ะ” น้ำเสียงที่ฟังดูคล้ายกับกำลังประชดประชันดังขึ้นทันทีที่ มินรดาปรากฏตัวขึ้นในห้องอาหารสำหรับพนักงานภายในบริษัท เพราะนับตั้งแต่ตกลงกับปรินทร์ในวันนั้น เขาก็ทำหน้าที่รับส่งเธอจากที่ห้องมาที่ทำงานทุกวัน จนคนที่ทำงานอยู่ในชั้นเดียวกันเริ่มซุบซิบนินทากันอย่างสนุกปาก
“พอดีมุกไม่มีรถน่ะค่ะ ท่านประธานเขาเห็นว่าทางเดียวกันเลยให้มุกติดรถมาด้วย” หญิงสาวอธิบายไปตามความจริง เพราะเธอไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว แต่จะไปห้ามความคิดทุกคนให้เป็นเหมือนเธอก็คงจะทำไม่ได้
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ ท่านประธานหล่อเสียขนาดนั้น เป็นใครก็อยากเข้าหาแหละ”
“ดูอย่างคุณสิรินสิ เป็นแค่หุ้นส่วนแต่กลับเทียวไปเทียวมาเป็นว่าเล่น นี่คงจะจับให้ได้จริง ๆ นั่นแหละ”
กลุ่มพนักงานต่างพูดคุยกันอย่างสนุกปาก แต่มินรดากลับไม่ได้ใส่ใจจะต่อปากต่อคำ เธอใช้เวลาจัดการกับอาหารของตัว
