Furkan....
Karşımda ki manzara bile beni mutlu etmiyordu. Kendime kızmaktan yoruldum, ama yine diyorum bu hale hangi ara geldim.
Bu kız karşıma çıktıktan sonra başladı her şey. Ilk abimle kavga ettiğinde gördüm onu. Korkusuzca kendini savunuyordu. Fark etmeden güldüğümü anladım. Abimi deli etmişti ki bunu başaran nadir insanlardan biriydi.
Sonra yavaş yavaş hayatımıza girdi. Beni hiç fark efendi, ama ben hep onu izledim. Zor biri olduğu belliydi. Elinde tutmaya çalıştığın anda kaçacak gibi duruyordu. Öyle dikkat çeken biriki bir ortama girdiğinde tüm gözler ona dönüyor.
Beni fark etmesi biraz geç oldu. O gün bile kendime uzak dur şu kızdan dedim. Çünkü kızlarla konuşamıyorum. Hele bu Damla gibi öz güveni fazla biri olunca daha da zor oluyor. Söyleceklerim karışıyor ve saçmalıyorum. Bun
