Sabırsızlıkla beklediğim hafta sonu sonunda geldi. Bir ara babam vaz geçecek diye çok korktum. Nasıl olacak ,ya orda bir şey olursa demeye başlamıştı. Tabi her zamanki gibi annem devreye girdi.
Okulun önünde buluşmustuk. Burdan hareket edip, sabah orda olmayı planlıyorduk.
-Damla!!
Doruk'un sesini duyduğum an baktım. Bu hafta onu çok özlediğim kesin. Hep antremanda olduğu için bir türlü görüşemedik.
-Sonunda biri geldi.
-Yanlız kaldın anlaşılan. Güney amca yok mu?
-Annem zorla götürdü. Doruk gelsin öyle gideceğim diyordu.
-Iyi olmuş. Damla ben çok heyecanlıyım. Bir an önce oraya gidip maçı almak istiyorum.
Kardeşime sarılıp "Merak etme ,o maç bizim"dedim. O anda Murat ve Furkan görüş alanımiza girdi. Furkan ile göz göze gelmeye çalışiyorum ,ama çocuk ben hariç her yere bakıyor.
