ตอนที่ 4 วันเกิด
1254 Words
พอเช้าพวกเราก็ออกเดินทางไปทะเลกัน โดยมีคิมเป็นคนขับรถ ก็แวะเที่ยวระหว่างทางไปเรื่อยๆ หาอะไรกินไปด้วย พวกเรามาถึงที่พักในช่วงบ่ายๆ ที่พักเป็นบ้านพักมีสระว่ายน้ำอยู่ตรงกลางระหว่างบ้านพักทอดยาวออกไป ด้านหน้าเป็นทะเล บรรยากาศโคตiดีเลย บ้านพักที่พวกเราจองมี 2 ห้องนอน ฉันนอนกับเจน เมย์ ส่วนพัดชานอนกับคิมมี่
คิมมี่ : "ทะเลจ๋า คิมมี่มาแล้ว มึงไปเปลี่ยนชุดกัน กูอยากใส่บีกีนี่แล้ว โอ๊ยยยตื่นเต้นๆ ผู้หล่อๆ รอคิมมี่ได้เลยน๊า"
พัดชา : "เยอะไปละอีคิม ทำยังกับไม่เคยมาทะเล"
เมย์ : "ไป!! เข้าบ้าน เก็บของก่อน เดี๋ยวได้แรดแน่ไม่ต้องกลัว" พร้อมกับจิกตาไปที่คิม
พวกเราก็แยกย้ายกันไปจัดของ พอจัดของเสร็จ พวกเราตกลงกันว่าจะเล่นน้ำที่สระว่ายน้ำก่อน เพราะยังร้อนอยู่ พอเย็นหน่อยค่อยไปเล่นน้ำทะเลกัน
วันนี้ทุกคนจัดเต็มมากกกก บิกินี่กันมาเลยแต่ละคน หุ่นแต่ละนางก็แซ่บๆ กันทั้งนั้น ฉันใส่ชุดสีขาว เมย์ใส่สีแดงแซ่บสุดๆ เจนออกแนวหวานๆ สีชมพูมาเลย พัดชานี่สีดำเซ็กซี่สุดๆ ส่วนคิมเสื้อกล้าม กางเกงขาสั้นสีเขียวมะนาว
พัดชา : "อีคิม ไหนมึงบอกจะใส่บีกินี่ อีดอกกกก แมนมาเชียว"
ฉัน เมย์ เจน : ฮ่าๆ
คิมมี่ : "แหม ก็กูไม่มีนมเหมือนพวกมึง..มึง..มึง แล้วก็มึงนี่ รอให้กูอัพนม อัพตูดกูก่อนเถอะ พวกมึงไม่ได้เกิดหรอก ชิ!!!"
พวกเพื่อนๆ : "จ้าอีสวย"
คิมมี่ : "แน่นอน เชอะๆๆๆๆ" คิดสะบัดหน้าพรืด พวกเราก็หัวเราะมันใหญ่
พอเถียงกันเสร็จพวกเราก็ชวนกันไปที่สระว่ายน้ำหน้าชายหาดกันเลย โดยใส่เสื้อคลุมสีขาวกัน
พวกเราเล่นน้ำที่สระว่ายน้ำกันไปเรื่อยๆ ผู้ชายนี่มองกันเป็นตาเดียวเลย เพราะกลุ่มเราสวยกันทุกคน พอแดดร่มก็ชวนกันไปเล่นน้ำทะเลกันต่อเลย มีหนุ่มๆ แวะเวียนเข้ามาขายขนมจีบกันอยู่เรื่อยๆ พอเริ่มเหนื่อยก็ขึ้นไปอาบน้ำ แต่งตัวเตรียมไปฉลองวันเกิดให้ฉัน พวกเราจองร้านอาหารแบบที่มีเพลงฟังสบายๆ นั่งกินนั่งดื่มกันไปแบบชิวๆ พวกเรานัดกันแต่งตัวเป็นตรีมสีแดง เพราะฉันเกิดวันอาทิตย์
พอมาถึงร้าน พนักงานก็พาพวกเราเข้าไปนั่งโต๊ะที่จองเอาไว้ ซึ่งตรงกับหน้าเวทีพอดีเลย พวกเราก็สั่งอาหาร เครื่องดื่มกินกันไปเรื่อยๆ ฟังเพลงสบายๆ
คิมมี่ : "ลิสา วันนี้มีคนส่งของขวัญมาให้ยัง"
ฉัน : "ไม่มีนะ คงเบื่อที่จะส่งแล้วมั่ง" ฉันพูดออกไปแบบไม่ใส่ใจเท่าไหร่ แต่จริงๆ ก็แอบคิดอยู่เหมือนกันว่าทำไมปีนี้ถึงไม่มีของขวัญส่งมา
เมย์ : "แล้วโทรถามแม่ยังว่ามีของมาส่งหรือเปล่า"
ฉัน : "ถ้ามีของมาส่งแม่ก็ต้องโทรมาบอกแล้วสิ"
เจน : "ช่างมันเถอะ กินกันดีกว่า"
พวกเรานั่งกินกันสักพักก็มีผู้ชาย 3 คนเข้ามาคุยกับพวกเรา
ช1 : สวัสดีครับ คือพวกพี่อยากรู้จักพวกน้องๆ อ่ะครับ พี่เห็นน้องๆ ตั้งแต่เล่นน้ำที่ทะเลแล้ว แล้วยังบังเอิญมาเจอกันที่นี่อีก พี่ชื่อต้น นี่บอล แล้วก็ แม็กซ์ น้องๆ ชื่ออะไรกันบ้างครับ"
พวกเรามองหน้ากันไปมา เมื่อมีแขกไม่ได้รับเชิญ แต่ผู้ชายที่ชื่อแม็กซ์นี่สิ จ้องหน้าฉันอยู่นั่นแหละ ทำให้รู้สึกอึดอัดยังไงก็ไม่รู้
คิมมี่ : "สวัสดีค่ะพี่ๆ สุดหล่อ หนูชื่อคิมมี่นะคะ แล้วนี่ก็ เจน เมย์ พัดชา แล้วก็ลิสาค่ะ พวกพี่ๆ มาเที่ยวกัน 3 คนเหรอคะ" คิมพูดไปตัวมันก็บิดไป
พัดชา : "อีนี่!! มึงจะไปบอกเขาทำไม ไว้ใจได้เปล่าก็ไม่รู้" พัดชาพูดเบาๆ กับคิม
พี่บอล : "พวกพี่ไว้ใจได้ครับ ไม่ทำไรน้องพัดชาหรอก พวกพี่มากับเพื่อนๆ อีก 10 กว่าคน แต่พอดีเพื่อนพี่คนนี้อยากรู้จักเพื่อนน้อง แล้วพี่ก็อยากรู้จักน้องด้วยครับ" ชี้มาที่ฉัน แต่มองหน้าพัดชาตาเยิ้มเลย
พี่แม็กซ์ : "แล้วน้องลิสาเรียนที่ไหนเหรอ พวกพี่เรียนที่ ม.K ปี 3 แล้ว"
ฉัน : "แล้วพี่จะรู้ไปทำไมล่ะคะ ยังไงเราคงไม่บังเอิญมาเจอกันอีก"
พี่แม็กซ์ : "แต่ถ้าพี่รู้เราคงไม่ต้องบังเอิญเจอกันหรอก เพราะพี่คงไปหาน้องลิสาเอง"
พี่ต้น : "บอกพวกพี่ไม่ได้เหรอครับว่าเรียนที่ไหนกัน บอกพี่หน่อยนะครับ"
เมย์ : "พวกเราเรียนที่ ม.W ค่ะ พึ่งจะขึ้นปี 1"
พี่บอล : "เฟรชชี่ซะด้วย จริงๆ มหาลัยเราก็ไม่ห่างกันมาก ถ้าพวกพี่อยากจะนัดเจอพวกน้องๆ บ้าง พวกน้องคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมครับ"
พี่แม็กซ์ : "พี่ขอไลน์ลิสาหน่อยสิ"
ฉัน : "เออ..." ยังไม่ทันได้ตอบอะไรไป นักร้องบนเวทีก็ประกาศขึ้น
นักร้อง : "วันนี้เป็นวันเกิดของสาวๆ โต๊ะที่ใส่ชุดแดง โต๊ะนั้น มีคนขอเพลงแล้วก็ฝากข้อความถึงน้องลิสานะครับ"
พวกเรามองหน้ากันด้วยความงุนงง งงพอๆ กับพวกพี่ๆ 3 คนนี้ด้วย
พี่แม็กซ์ : "วันนี้วันเกิดน้องลิสาเหรอ"
ฉัน : "ค่ะ"
นักร้อง : "ถ้างั้นพี่อ่านข้อความก่อนนะครับ ^^สุขสันต์วันเกิดนะคนดี^^ เรามาฟังเพลงที่ขอมากันเลยครับ"
แม้วันนี้ไม่มีเธอใกล้ๆ
แต่ก็รู้ว่าใจเรานั้นไม่เคยจะห่างกัน
ใครกี่คนไม่เคยคิดผูกพัน
ก็เพราะใจฉันนั้นมีแต่เธอเพียงคนนี้
ด้วยภาระและทางที่เราต้องเดิน
แต่ว่าฉันไม่เคยเพลิดเพลินคิดมองใคร
อาจจะเผลอก็เพียงแค่สายตา
เพราะหัวใจนั้นรู้ว่ามีเธอในใจเท่านั้น
อยู่ตรงนั้นเธอคิดถึงฉันมากเท่าไร
อยู่ตรงนี้เธอรู้ไว้เลยว่าคิดถึงเธอจนล้นหัวใจ
ได้โปรดเธอจงมั่นใจว่า
ฉันคนนี้รักเพียงแต่เธอ
อยู่ตรงนั้นเธอเองจะเหงาซักเท่าไร
อยู่ตรงนี้ยิ่งเหงาเท่าไรก็ยิ่งรู้ว่าฉันรักเธอ
ต่อให้เนิ่นนานที่เราไม่เจอะเจอ
แต่ทุกนาทีหัวใจเรานั้นไม่เคยจะห่างกัน
ด้วยภาระและทางที่เราต้องเดิน
แต่ว่าฉันไม่เคยเพลิดเพลินคิดมองใคร
อาจจะเผลอก็เพียงแค่สายตา
เพราะหัวใจนั้นรู้ว่ามีเธอในใจเท่านั้น
อยู่ตรงนั้นเธอคิดถึงฉันมากเท่าไร
อยู่ตรงนี้เธอรู้ไว้เลยว่าคิดถึงเธอจนล้นหัวใจ
ได้โปรดเธอจงมั่นใจว่า
ฉันคนนี้รักเพียงแต่เธอ…
#เพลงไม่เคยจะห่างกัน (วิน ศิริวงศ์)
พอเพลงจบมีพนักงานเดินเอากล่องของขวัญกับช่อดอกไม้มาให้ฉัน ฉันรับมาด้วยความงุนงง
ฉันมองไปรอบๆ ร้าน เผื่อบางทีจะได้เจอเขาคนนั้น แต่ก็ไม่มี ใจของฉันเต้นแรงคิดว่าเขาต้องอยู่ใกล้ๆ เป็นแน่ ใจของฉันสั่นไหว น้ำตาคลอ พร้อมที่จะไหลลงมาทุกเมื่อ ไม่มี.. ไม่มีเขาคนนั้น ..
- Writer
